مصاحبه رحیم یزدانپرست با اسد نودینیان

اول مه و مصافهای پیشارو

آنچه می خوانید متن تلخیص شده مصاحبه رحیم یزدانپرست از تلویزیون ایسکرا با اسد نودینیان در ۱۷ اوریل ۲۰۱۶ است .

رحیم یزدانپرست: اول مه امسال در شرایطی برگزار میشود، که دولت روحانی نتاییج مذاکرات اتمی و برجام را برجسته کرده اند. آیا بنظر شما برداشتن تحریمها چه تاثیراتی بر زندگی کارگران و زحمتکشان در جهت زندگی بهتر خواهد داشت؟

اسد نودینیان : تا آنجا که به تاثیرات نتایج برجام بر زندگی اقشار محروم، کارگران ،معلمان ، پرستاران و مزدبگیران جامعه مربوط است، اگرکوتاه بگویم خیر. چرا که مشکل اقتصادی رژیم اسلامی با تحریمها شروع نشده، تا با رفع تحریم ها و نتایج برجام مشکل حل شود. رژیم اسلامی از بدو سرکار آمدنش تا کنون یک وصله ناجور به جامعه ایران است. از روز اول کشورهای غربی این رژیم را برای مقابله با انقلاب مردم در ایران و نیاز آنها به کمربند سبز در رقابت با بلوک شرق سر کار آوردند. رژیم شاه نتوانست انقلاب را سرکوب کند، جمهوری کار نا تمام شاه را به پایان رساند. جمهوری اسلامی از همان ابتدای سر کار آمدنش نتوانسته ثبات و امنیت را برای سرمایه فراهم کند. بهرحال با تحریمها وضعیت اقتصادی ایران به این روز نیافتاده که بشود بعد از پایانش آنرا حل کردد. قطعا کارگران با تحریمها مخالف هستند چرا که بر زندگی، معیشت، سلامتی و شادی مردم تاثیر معین خود را داشته است. به همین دلیل از برداشتن تحریم ها خوشحال میشوند کارگران و جامعه خواستار رفع این تحریمها است. بهرحال به سیاستهای جناحها درون رژیم نگاه کنید نه سیاست اقتصادی مقاومتی خامنه ای و نه سیاست تعدیل رفسنجانی و روحانی می تواند گشایشی در زندگی مردم ایجاد کند. با وجود اینکه تحریمها پایان یافته است هنوز سیاست ریاضت کشی اقتصادی و سفت کردن کمربندها را پیش میبرند. تعیین حداقل دستمزدهای چهار برابری زیر خط فقر نمونه تحمیل سیاست اقتصادی دولت یازدهم و نظام جمهوری اسلامی است. کارگران و مردم بر این واقف هستند که موقعیت اقتصادی، معیشت و زندگی شان تغییری نکرده و البته بر میزان بیکاری و فقر و نداری افزوده شده است.

رحیم یزدانپرست: میگویند اول مه روز جهانی کارگران است آیا آن طوری که از نامش پیداست روز اول مه فقط مختص به کارگران است یا اینکه به اقشار محروم جامعه مربوط است؟

اسد نودینیان: اول مه روزجهانی کارگر، روز بین المللی کارگران و مزدبگیران و اقشار محروم جامعه است. به تجربه ای در همین کشورههای اروپائی نگاه کنید ، به میزانی که طبقه کارگر بتواند با مبارزه و تلاش خود مطالبات خود را به دولتها و سرمایه داران تحمیل کند، بر رفاه و وضعیت معیشتی مردم تاثیر میگذارد. اکثریت قریب به اتفاق مردم از اعتصابات و مطالبات کارگران و مبارزاتشان حمایت میکنند. عکس این هم صادق است با هر حمله ای که سرمایه و دولتها در همین کشورهای اروپایی به جنبش کارگری میکنند، به همان میزان دستاوردهای مردم و جامعه را در زمینه خدمات عمومی را زیر حمله می گیرند و برنامه ریاضت کشی اقتصادی را برای مردم و چاپیدن و بهره کشی از کارگر را برای خود اعلام میکنند. لذا هر اندازه جنبش کارگری قوی باشد به همان اندازه ثمره دستاوردهایش در جامعه و در زندگی اقشار محروم منعکس می گردد. به این اعتبار روز جهانی کارگر روز همه اقشار محروم جامعه است. روز کیفر خواست آنها علیه نظام نابرابر سرمایه در دنیا است.

رحیم یزدانپرست: با توجه به توضیحاتی که دادی محور اصلی خواست و مطالبات اول مه امسال در ایران و کردستان چه باید باشد، وظیفه فعالین و رهبران جنبش کارگری در این رابطه چیست؟

اسد نودینیان: اجازه بدهید برای روشن کردن بیشتر سوال شما به دو نکته مهم در این رابطه بپردازم!

اولا در روز جهانی کارگر، کارگران و مردم در سراسر دنیا بدور از ملیت، جنسیت، مذهب، رنگ پوست و اعتقادتشان دور از هرگونه مرزی به خیابانها می آیند و کیفرخواست خودشان را علیه نظام سرمایه اعلام می کنند. اول مه روزی است که طبقه کارگر تلاش می کند با نمایش حضورش با مراسم و جشنهایش با تظاهرات و راهپیمائیهایش در میادین و مراکز اصلی شهرها ضرورت اتحاد و همبستگی خود را اعلام نماید. بدون کارگر تولیدی صورت نمی گیرد و جامعه نمی چرخد و از حرکت باز می ایستد. این روز، روز جشن و پایکوبی کارگران و اقشار محروم جامعه است. به این اعتبار مهم است که کارگران در این روز تلاش کنند مراسمهای خود را در سطح شهرها در محلهای پرجمعیت و محلات برگزار نمایند. طوری که کل جامعه در این روز شاد و خندان باشند.

نکته دوم؛ روز جهانی کارگر روزی است که رهبران و فعالین اول مه و جنبش کارگری فرصت پیدا میکنند، که مصافهای اصلی جنبش کارگری با نظام سرمایه را مورد بررسی قرار دهند و خود را برای مقابله با این مصافها آماده نمایند. رهبران کارگری سعی می کنند در این روز افکار عمومی جامعه را از این مصاف ها و مطالبات کارگری خود مطلع کنند و حمایت آنها را جلب نمایند.

با یک نگاه گذرا به اوضاع سیاسی کنونی، ما جنبش ضد سرمایه داری و برابری طلبی می بینیم که در اشکال مختلف اعتراض کارگری و ارمبزه اقشار مردم محروم جامعه علیه وحشیگری جامعه سرمایه داری و سرکوبگری آن در جریان است. اعتراضات گسترده کارگران و مزدبگیرانی هستیم علیه ریاضت کشی اقتصادی یک عرصه مهم از این مبارزات است. توحش سرمایه داری و دولتهای حامی آنها در مقابل کارگران تصویر دیگری از جوامع است که با دفاع از فاشیستی ترین و راست ترین سیاست نیروهایش را در مقابل کارگران آرایش داده است. در افریقا و خاورمیانه نیروهای مذهبی زندگی و معیشت و امنیت مردم را مورد حمله قرار داده اند. آنچه از نظر این نیروهای سیاه ارزش ندارد جان و حرمت انسان است.

در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی ما شاهد اعتراض و مبارزات گسترده کارگران هستیم که در اشکال اعتصاب، راه پیمایی برای افزایش دستمزدها، علیه بیکاری و پرداخت نکردن حقوق ها صف آرایی کرده اند. نمونه های برجسته این اعتراضات را ما با اعتصاب و تظاهرات کارگران، معلمان و پرستاران تجربه کرده ایم.

با وجود این می بینیم که رژیم سرمایه اسلامی چگونه با دستگیری و زندانی کردن رهبران جنبشهای اعتراضی به جرم دفاع از کارگران، معلمان و با امنیتی کردن اعتراضات آنها به مقابله با آنها ایستاده است! این تلاش رژیم تلاشی نقشه مند برعلیه جنبش کارگری است تا اعتراض آنها را خفه کند. اما در مقابل رهبران و فعالین جنبش کارگری به خوبی می دانند که برای مقابله با فشارهای رژیم اسلامی چکار کنند. به تجربه اول مه در شهر ها کردستان به تلاش برای ایجاد نهادهای کارگری در سطح سراسرای نگاه کنید متوجه برنامه های سرکروبگرانه رژیم میشویم. رژیم با دستگیری و زندانی کردن و احضار مستمر فعالین و رهبران این اعتراضات تلاش می کند شرایط نا امن دائمی را بر زندگی آنها تحمیل کند. در بطن این کشمکش سیاسی ــ اجتماعی است که ما شاهد، صدور قطعنامه و بیانیه های سیاسی ــ اعتراضی تشکل های کارگری و فعالین کارگری و معلمان هستیم. که عملا با تحرک های سیاسی و با اعتراضات گسترده در محل های کار و با ایجاد درجه ای از اتحاد و همبستگی سیاستهای ضد کارگری و ضد انسانی رژیم اسلامی را تا حدودی خنثی می نمایند.

به بیانیه و اطلاعیه و فراخوان رهبران این اعتراضات اجتماعی در زندانها نگاهی بیندازیم می بینیم که چگونه رهبران این جنبشهای اجتماعی از هر فرصت و مناسبتی برای رساندن صدا و پیامشان استفاده می کنند. جنبش کارگری این مصافها را پیش رو دارد و برای مقابله با آن تلاش و همفکری چندین برابری را از فعالین کارگری طلب می کند. در اخر بر یک نکته مهم و اساسی باید تاکید کرد. رهائی بشریت و به طبع آن رهائی کارگران و اقشار محروم جامعه از دست نظام سرمایه داری بدون وجود یک حزب کمونیستی کارگری و متشکل شدن آنها در این حزب بسرانجام نخواهد رسید.

رحیم یزدانپرست: در صحبتهایتان اشاره کردی که اول مه فقط مختص به کارگران نیست، سوال این است وظیفه جنبشهای اجتماعی دیگر چون جنبش زنان، دفاع از حقوق کودکا ن و جنبشهای اجتماعی دیگر چیست؟

اسد نودینیان : نکته مهم این استکه هر پیروزی و هر موفقیتی و گرفتن هر سنگری از طرف کارگران بلافاصله بر جامعه و تناسب قوای میان کارگران با رژیم اثر می گذارد. جنیش آزادیخواهانه جوانان و زنان و پرستاران و معلمان از آن نیرو می گیرند. همه این جنبش در یک جبهه اند و پیشروی هر یک از انها باعث تقویت بقیه می گردد. برپایی فستیوال ها و مراسم های روز جهانی کارگر و روز جهانی زنان و فستیوالهای دفاع از حقوق کودکان تاثیرات معین خود را بر عرصه های مبارزات جاری میگذارند، به همین دلیل است که جمهوری سلامی نک تیز حمله اش را بر رهبران این جنبشها متمرکز کرده است. هم جمهوری اسلامی می داند برای مقابله با این جنبشها چکار کند و هم رهبران و دست اندرکاران این جنبشها اجتماعی می دانند هر قدم موفقی که یکی از انها کسب کند ، موقعیتی نوین و پیشروی برای دیگر جنبشهای اجتماعی خواهد بود.

رحیم یزدانپرست : امسال رژیم دستمزد کارگران را ٨١٢هزار تومان اعلام کرده است. ایا فکر نمی کنید خواست اصلی طبقه کارگر در اول مه نباید افزایش دستمزدها باشد؟

اسد نودینیان: قطعا اینطور است من فکر می کنم رهبران و فعالین جنبش کارگری به این مسله واقفند و تجارب خودشان تا کنون نیز در این راستا بوده است به بیانیه ٩ تشکل کارگری در رابطه با افزایش دستمزدها توجه کنید آنها سه و نیم میلیون تومان افزایش دستمزد را خواستار شده اند این نشان می دهد که آنها به این مصاف رفته اند.

اما اجازه بدهید به یکی از مصافهای مهمی که فکر می کنم رهبران عملی جنبش کارگری هم بدان واقفند تاکیدی بگذارم. ما می بینم که جمهوری اسلامی حمله خود را از کانال فشار آوردن و دستگیری و زندانی کردن رهبران جنبشهای اجتماعی و کارگری متمرکز کرده است. جمهوری اسلامی متوجه است فشار را از کجا شروع وارد کند. رهبران و فعالین جنبش کارگری هم تجربه مقابله با رژیم را دارند. رژیم قبل از شروع رهبران کارگری برای ایجاد تشکل کارگری و یا برگزاری جشن اول مه اینگونه اقدامات خود را با دستگیری فعالین و رهبران کارگری آغاز می کند. انچه من می خواهم تاکید کنم این استکه باید بیشتر از این بصورت آگاهانه ای برای دور زدن و کم اثر کردن سیاستهای رژیم قدم بر داشت و از فعالین کارگری حفاظت کرد. نباید بگذاریم فعالین جنبش های اجتماعی را با تهدید و امنیتی کردن فضای جامعه به عقب برانند. مثلا اقدامات ابتکاری رهبران کارگری از درون زندانها که به مناسبت های مختلف سعی می کنند پیامشان را به بیرون برسانند نمونه ای از این تلاش است. اما اقدامات بیشتری لازم است تا این سیاست رژیم ناکارا شود. تلاشی گستردتر برای آزادی این عزیزان که جرم اینها فقط دفاع از ابتداترین حقوق انسانی اکثریت جامعه برای امرا معاش، و دستمزدهای مناسب زندگی انسانی و بالای خط فقر، با سپر اعتراض و نارضایتی در سطح شهرها در ایران و با حمایت های بین المللی، انجام شود.

رحیم یزدانپرست: مراسم اول مه صرفا تظاهرات و راهپیمائی نیست می شود توضیح دهید که در این رابطه چه کارهای دیگر باید کرد؟

اسد نودینیان : من در سوالات قبلی بر دو مناسبت در رابطه با اول مه اشاره کردم. یکی گرامیداشت این روز با گرفتن جشن ور تجمعات و مراسمهای گوناگون. در روز جهانی کارگر سیمای شهرها باید با شادی سرور آراسته شود. در محلات و مراکز پر جمعیت با پلاکاردها بادکنکها و هر ابتکاری که نمادی از این روز را برخود داشته باشد تزئین نمود.

دوم در این روز رهبران جنبش اعتراض کارگری مصافهای پیش رو و اولویت های خود را مجددا مرور کنند و خود را برای مقابله با این مصافها آماده نمایند. توازن قوا نحوه و چگونگی اقداماتی که فعالین کارگری باید در دستور بگذارند و آرایش مناسب با تعقیب این اهداف را مبارزاتی خودشان را تعریف خواهد کرد. این شرایط و توازن باید از طرف فعالین تعریف شود و نباید در این زمینه کلیشه پردازی کرد.

در پایان اجازه بدهید که روز اول مه را پیشاپیش به کارگران و اقشار محروم جامعه تبریک بگویم. امید است که مبارزه و تلاش همه ما بتواند در زندانهای رژیم را بشکند و عزیزان زندانیمان را ازاد نمائیم.

Nodinyan.asad@yahoo.se

۲۷ اوریل ۲۰۱۶