اسناد کنگرۀ اول کومەلە و
کرنولوژی سیاسی کومەلە بعد از آن …
مباحث کنگرۀ اول کومەلە ، نام کتابی است کە رفقا ملکە مصطفی سلطانی و ساعد وطن دوست آنرا تنظیم و چاپ کرده اند .مطالبی در مخالفت و موافقت چاپ این سند نوشته شده است ،اما بقول رفیق ساعد مهم این است که حاضران آن جلسه اکنون کجا ایستاده اند .
کومه لۀ آن مقطع جریانی چپ و بشدت مردمگرا با سمت و سوی توده ای ، معتقد به سوسیالیسم و آرمان های کمونیستی با افکاری التقاطی و پوپولیستی مختص آن دوره . قاطعیت در مبارزه و ضدیت با حاکمیت شاه ، فعالیت در قیام ۵۷ و در امر سرنگونی رژیم ، عدم توهم به حکومت اسلامی (بر عکس بسیاری از احزاب چپ) ، برپایی و نقش فعال در جمعیت های راه آزادی و انقلاب در کوردستان ، خوشنامی و نفوذ سیاسی و شخصیتی رهبران و افراد تشکیلات کومه له در میان مردم ، مقاومت سرسختانه و سازماندهی توده ای و مسلحانه در مقابل حملات و سرکوب رژیم در کوردستان ، سدی بزرگ در مقابل سازش و سازشکاران (جریانی مذهبی ،سازمان اکثریت و به خصوص حزب دمکرات) به کومه له در صحنۀ سیاسی و مبارزاتی آن دوره چهره ای خاص و برجسته بخشید و آنرا به جریان اصلی و جدی چپ در کوردستان و وزنه ای در جنبش ایران تبدیل کرد .
بعد از اعلام موجودیت و فعالیت کومه له بعد از قیام و تثبیت موقعیت خویش ، دومین گام ارزنده اش را در نقد پوپولیسم حاکم بر دیدگاهش (به مثابه مانعی جدی در پیشروی سازمان و درعرصۀ نظر و عمل ) و پروسۀ اتحاد با اتحاد مبارزان کمونیست و تشکیل حزب کمونیست ایران باید دانست .
” بدنامی حزب توده ، ناکارایی و یاس ِ ناشی از مشی چریکی ، سرسپردگی و نوکری سازمان چریکهای فدایی خلق ایران (اکثریت ) ، پشتیبانی و دفاع مفتضحانۀ بخش عمدۀ دیگر سازمانهای چپ ایران از رژیم در قبال جنگ ایران و عراق و اشغال سفارت ، اعترافات رادیو تلویزیونی رهبران بعضی از احزاب چپ ، و دست آخر تلاشی و از بین رفتن اکثر این سازمانها بدست حکومت جمهوری اسلامی ، فرار و عقب نشینی باقی ماندۀ سازمانها و گروه هایی که از زیر ضرب حکومت در رفته و به خارج کشور آمدند و در کنار آن مبارزۀ سرسختانۀ کومه له در مقابل رژیم و ارتجاع محلی و جایگاه و محبوبیت او دربین توده های مردم ، ارائۀ برنامۀ کمونیستی ، نقد نظری و سیاسی دیگر احزاب جپ ، تبلیغ و ترویج ایده های مارکسیستی و تلاش جهت بوجود آوردن حزب کمونیست ایران از طرف اتحاد مبارزان کمونیست ، تصویر عمومی است از وضعیت احزاب چپ در مقطع تشکیل حزب کمونیست ایران (تابستان ۶۲ ) .”
نقل از مطلب : حزب وکسب قدرت سیاسی (نگاهی به جنبش کمونیستی واحزاب چپ ایران) ، از همین قلم .
همزمان با شکست به اصطلاح کمونیسم موجود در دنیا و تاثیر آن بر طیف چپ و با قیام مردم کوردستان عراق و به قدرت رسیدن ناسیونالیسم در آن دیار و انعکاس انشقاق طبقاتی جامعه بر احزاب ، حزب کمونیست ایران بستر سه گرایش سیاسی شد .
چپ و راست و مرکز . در مبارزات درون حزبی راست شکست خورد و چپ از حزب جدا شد . راست در دامن مرکز ماند تا مرکز را هم بخورد ! مرکز بر عقاید کمونیستی خاص خودش ماند و راست رنجید و جدا شد و دو سازمان به نام های : کومه لۀ زحمتکشان و حزب کومه له را ساختند .
جمعی هم که خود را گرایش سوسیالیستی مینامیدند و روند سوسیالیستی را بعدا” ساختند ، مورد تصفیۀ قرار گرفتند .
بخش چپ جدا شده از حزب و در راس آن منصور حکمت ، حزب کمونیسم کارگری را ساختند . با دور شدن این حزب در کنگرۀ دومش از مارکسیسم و غلبۀ بلانکیسم بر آن و بعد از مرگ منصور حکمت و انشعابات درون حزب ، از رهبران اولیۀ کومه له و باقی مانده در این حزب ،در تائید خط حزب و کسی در نفد و مخالفت تغییر خط حزب چیزی ننوشته است .
بهروز شادیمقدم
۲۶٫۴٫۲۰۱۶