اخیرا اسماعیل عبدی سخنگوی کانون صنفی معلمان و جعفر عظیم زاده رئیس هیئت مدیره اتحادیه کارگران آزاد طی بیانیه ای اعلام کرده اند که از دهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذای نا محدود خواهند زد.

اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده در بیانیه خود دلیل اعتصاب غذا را چنین بیان کرده اند:

“لذا ما در گرامیداشت اول ماه می روز جهانی کارگر و اعلام همبستگی با کارگران جهان، به مناسبت این روز بزرگ در اعتراض به امنیتی کردن فعالیتهای صنفی و تجمعات و اعتصابات کارگران و معلمان، دستمزدهای زیر خط فقر، ممنوعیت برگزاری مستقلانه و آزادانه روز جهانی کارگر و روز جهانی معلم، عدم شفافیت و عمل موثر سازمان جهانی کار ILO در قبال نقض حقوق بنیادین کارگران و معلمان ایران و با خواست خارج کردن اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور” و دیگر اتهامات امنیتی از پرونده های مفتوح کارگران و معلمان معترض و برداشتن اینگونه اتهامات جعلی و ساختگی از پرونده های خود و دیگر فعالین کارگری و معلمان زندانی از روز دهم اردیبهشت ماه دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهیم زد”.

تردید دارم هیچ آدم شرافتمندی در حقانیت مطالبات این دوستان و در حقانیت اعتراض آنها به بیحقوقی خود و کارگران و معلمان زندانی و همچنین بی حقوقی کامل طبقه کارگر و اقشار زحمتکش جامعه کوچکترین شکی داشته باشد. بی شک حمایت از این دوستان و از هر زندانی سیاسی که به جرم عقاید و تلاش و مبارزه سیاسی برای رسیدن به اهداف خود، دستگیر و زندانی شده است، وظیفه هر انسان آزادیخواه و شرافتمندی است. دفاع از این دوستان و تلاش برای آزادی آنها، تلاش برای آزادی کارگران و زنان و کل زندانیان سیاسی، بخشی جدی از مبارزه علیه جمهوری اسلامی و دفاع از حق و حقوق ابتدایی انسان در آن جامعه است. طبقه کارگر ایران و صف آزادیخواهی در آن جامعه در هر تلاش و مبازره ای باید دفاع از دستگیر شدگان خود را به عنوان بخشی جدی و حیاتی از آن مبازره در نظر بگیرد. دستگیری و پرونده سازی برای مخالفین سیاسی چه در جمهوری اسلامی و چه قبل از آن یک رکن کارکرد جامعه سرمایه داری ایران بوده است.

درک موقعیت کسانی که در زندانهای جمهوری اسلامی بسر میبرند و هیچ حق و حقوق اولیه حتی بر اساس معیارهای جوامع بورژوایی در غرب برای آنها برسمیت شناخته نمیشود، امری مشکل نیست. اما و همزمان دست زدن به اعتصاب غذا راه مناسب و شیوه تاثیر گذار و مثبتی برای دفاع از حقوق زندانی و علیه بیحقوقی مطلق آنها نیست. متاسفانه و با توجه به بی حقوقی مطلق زندانیان در جمهوری اسلامی و با توجه به توحشی که دستگاه امنیتی و زندانهای آنها در طول تاریخ علیه مخالفان خود داشته است، اعتراض در شکل اعتصاب غذا جهت جلب توجه و رساندن صدای زندانی به بیرون به امری رایج تبدیل شده است. اعتصاب غذا و تضعیف جسم و جان خود به عنوان مبازره، علیرغم حقانیت بالای خود آن مبارزه شیوه مناسبی نیست و صف آزادیخواهی را نه در زندان و نه در جامعه تقویت نمیکند.

٣٧ سال است زندانهای جمهوری اسلامی محل جنایت و توحش تمام عیار علیه بشریت در جامعه ایران است. هیچ آمار دقیقی از تعداد بسیار وسیع انسانهایی که به جرم مخالفت، به جرم عقاید و به جرم تلاش و مبازره در راه حقوق خود، زیر دست شکنجه گران جسمشان له و لورده شده است و اکنون هم کسی از محل دفن آنها از چگونگی کشتار آنها خبری ندارد، موجود نیست. هیچ چیز محق تر و قابل دفاع تر از مبارزه زندانی برای رهایی، از مبارزه برای گرفتن حق خود و از مبارزه علیه جمهوری اسلامی و برای زندگی شاد و مرفه و انسانی در آن جامعه نیست. اما اعتصاب غذا و ریسک کردن با جان و هستی خود، صف ما را تقویت نمیکند، امید مبارزین و آزادیخواهان و همدلی و همبستگی آنها را افزایش نمیدهد و هیچ آموزش و تجربه مثبتی را به جای نمیگذارد و باعث رشد استیصال و درماندگی هم در زندان و هم در جامعه خواهد شد. بی هیچ تردیدی دفاع از جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی و صدها زندانی سیاسی دیگر وظیفه همه ما است. و اما توقع ما از این دوستان، توقع رفقا و خانواده و عزیزان آنها و توقع صف وسیع آزادیخواهی در آن جامعه نیز این است که این دوستان از این شیوه منفی مبازره استفاده نکنند.

نباید دشمنان ما، دشمنان فعالین کارگری و دشمنان صف آزادیخواهی و برابری طلبی، در هیچ یک از لحظات مبارزه ما، کمترین “پیام”، نشان، یا سیگنالی دال بر کم یا بی ارزشی جان و سلامت ما، خانواده ما و فرزندان ما و طبقه ما بگیرند.

نباید اجازه دهیم که فشار سرکوب اختناق و زندان ما را به دست بردن به شیوه هایی بکشاند که دشمنان ما بتوانند بگویند که ما جان و سلامت مان را گرو حق طلبی مان کرده ایم. طبقه کارگر، فعالین کارگری، کمونیست ها و آزادیخواهان، قدرتمند تر از آن هستند که برای حق طلبی متوسل به گرو گذاشتن جان و سلامت خود باشند.

از صمیم قلب آرزومندیم که این فعالین، برای حفظ سلامت خود، با اعلام اینکه جامعه صدای حق طلبی و اعتراض آنها را شنیده است، به اعتصاب غذای خود پایان دهند.

٢۴ آوریل ٢٠١۵