کامران مزین
۱۶اذر امسال هم یکبار دیگر تو دهنی محکمی به جمهوری اسلامی و اعوان و انصارش و همه طرحها و فکرهای توخالیش زد که میخواستند هر طور شده جلوی این اعتراضات را بگیرد.اکنون که دارم این مطلب را مینویسم در تهران ,شیراز,مازندران,اراک ,زنجان و همدان و خیلی جاهای دیگر مراسمات مختلف برگزار شده و دانشجویان به طرق مختلف خودشان اعتراض خودشان را به جمهوری اسلامی نشان دادندو این اعتراضات همچنان ادامه دارد.
اهمیت و بزرگترین موفقیت ما در همین مساله است که تلاشهای جمهوری اسلامی را برای ایجاد خلل در این مراسم به یک شکست کامل در دانشگاه تبدیل کرده اند و نشان دادند که دانشجویان قویتر و عطیم تر از ان هستند که با تهدیدات و تعارضات جمهوری ا سلامی از کار خود دست بردارند.خامنه ای و خاتمی و احمدی نژاد همه به دلایلی که کاملا هویدا است به دلیل ترس از شرایط ویژه و اعتراضی و رادیکال دانشگاه بود که جرات نکردند وارد محیط ان بشوند.اما خود دانشجویان در مقابل همه خطراتی که جلوی انها سد شده بود و ترسهایی که جمهوری اسلامی ایجاد کرده وبدند ایستادند تا به قول خودشان پیام زنده بودن و پایداری دانشگاه و دانشجو را به گوش جامعه ایران و حکومت و دنیا برسانند.۱۷ اذر ۱۳۸۷ به عنوان سندی محکم در برابر جمهوری اسلامی است که نشان میدهد تمام تهدیدات و فشارهای جمهوری اسلامی با همه طرحهای امنیت و انضباطش از روی ترس و واهمه اما شکست خورده و بی سرانجام است.باید بعد این هم هیمن رفتار تهاجمی را پایه کار اعتراض قرار داد .نظام جمهوری اسلامی با اختلافات بزرگی که در بالا دارد و انزوایی که در سیاست خارجی کسب کرده و تنفر و اعتراضی که در جامعه رویش سنگینی میکند یک نظام شکست خورده و بحرانی است .نباید این مساله را بههیچ عنوان فراموش کرد .این نظام با همه اعدامهایی و بازداشتهایی که میکند هیچ ربطی به تثبیت و قدرتش ندارد.نشانه ضعف و ناکارامدی و شکست کامل سیاستهایش است که با حمله جامعه به کار خود پایان میدهد
اما این تجمع حاشیه هایی نیز داشت که تاثیر جواب دادنش را من همین حالا میبنیم.چون این حاشیه ها به مرور زمان واتفاقات اتی و با نشان دادن واقعیتها رنگ میبازد و نشان میدهد که بسیاری راست نیست. بزرگترین ان خبر رسانی کاملا یکسویه و دروغ امیزانه رسانه های غربی و راست گرا است.رادیو فردا و صدای امریکا و بی بی سی و بقیه رسانه های کوچک و بزرگ از دیروز تا بحال تماما سعی نمود که تظاهر کنندگان را تماما هوادار دفتر تحکیم بداند.به نظرم گروهی که تا سال قبل سعی میکرد این اتهام را به کمونیستها بزند که میخواهند حضور دیگران را به نام خود ثبت کنند مشخص نیست که چرا به چنین نتیجه ای رسیده که از همان قانون پیروی کند.اما مساله فقط اینجا نیست که دفتر تحیکم این امار هواداران دفتر تحکیم رادر تظاهرات از کجا گرفته . مساله اینجاست که چگونه به خود اجازه میدهند یک جنبش اعتراضی را با شعارهای به واقع رادیکال و ضد جمهوری اسلامی با خودشان سازگاری ببینند.تجمع دیروز با شعار "سید علی پینوشه ایران شیلی نمیشه""ای رهبر ازاده خمینی چشم به راهته" و شعار علیه نیروی انتظامی و بسیج و خاتمی همراه بود که اصلا با روحیه دموکراتیک و پخته و روشنفکرانه و اصلاح طلبانه تحیکم جور در نمیایداگر است به راحتی و صریح اعلام بفرمایند وگرنه اینکه هواداران ما در این تجمع بودند راصریحا کتمان کنند.
درست است که تحکیم رسمی ترین جریان این ماجرا بود و نباید روی عدم حضور و نقش انها شک کرد اما همان قدر که حضور تحکیم را نمیتوان نفی کرد همان قدر که نمیتوان نفی کرد این تجمع با درخواست رسمی تحکیم در درجه اول انجام پذیرفت انها هم با همه اتفاقاتی که در انجا افتاد باید قبول کنند که جامعه دانشگاهی جدا از خواستها و حرکات انها عمل میکند.جامعه دانشگاهی هنوز رادیکالسیم و نه خود را به تمام سران جمهوری اسلامی تکرار میکند.بی شک اگربازداشتهای اتفاقات سال قبل ۱۳ اذر نمی افتاد اکنون جریان چپ رسمی دانشگاه هم توانایی برگزاری تجمعی مستقلانه را داشت و بی شک در انجا هم دانشجویان مختلف شرکت میکردند اما با این اعلام تجمعات و حضور قانونی و رسمی درد انشگاه یک جریان چه تحکیم و چه دانشجویان ازادیخواه و برابری طلب را نمیتوان جریان اصلی دانشجویی بدانیم.جریان اصلی دانشجویی یک بدنه هرچند نامنسجم و لی به دشت رادیکال و معترض به تمامیت جمهوری اسلامی نام دارد.شما نمیتوانید با شعار رای به عبدالله نوری و تقسیم دانشجویان به کردو بلوچ و اذری و فارس و شخصیتهایی چون مهدی عربشاهی که نوع سخنرانی کمیکش در یک تجمع دانشجویی ناتوانی و کوتاه قامتی تحکیم را نشان دادبتوانید بدنه جنبش دانشجویی را به خودتان بکشانید(از بزرگترین سوتیهای عربشاهای این بود که در حالی که داشت با محمود احمدی نژاددرباره عدم محبوبیتش حرف میزد ناگهان گفت ای دانشجویانی که خودتان را به اصطلاح ارزشی میدانید بدانید دانشگاه زنده است .ما زنده ایم) .دانشگاه های ما هنوز تحت تاثیر اندیشه های سوسیالیستی ورادیکال قدم برمیدارد.عکسهای تظاهرات در شهرهای دیگر که تحکیم جایی در ان نداشت این را واضحتر نشان میدهد.در تهران هم این جنبش بدون در نظر گرفتن نیروهای رسمیش قویترین است