در حمایت از کارگران شرکت مخابراتی ورایزن در آمریکا
بیش از ۴٠ هزار تن از کارگران و پرسنل شرکت مخابراتی ورایزن (Verison) در آمریکا، در اعتراض به آینده ای که مدیریت برای آنها در نظر دارد، که پرمخاطره و تیره و تار است، دست به اعتصاب زده اند. در سال‌های اخیر شرکت فوق هزاران تن از پرسنل خود را از کار بیکار و کار آنها را بر حجم کار بقیه کارگران اضافه کرده است. در چند ماه گذشته در مذاکرات بر سر قرارداد جدید، مدیریت خواهان کاهش دستمزد، کاهش بیمه ها و باز گذاشتن دست شرکت در واگذار کردن بخش‌هایی از شرکت به شرکتهای قراردادی شده است. کارگران اعتصابی وریزان در نامه‌ای از همه خواسته‌اند که نامه‌های اعتراضی به مدیریت شرکت نوشته و در کنار و حمایت کننده این کارگران باشند.
اعتصاب کارگران شرکت مخابراتی وریزان شایسته بیشترین حمایتهاست؛ چرا که در کشوری که اتحادیه‌های کارگری هر چه بیشتر سعی می کنند که دست به اعتصاب و اعتراض نزنند، اعتصاب ۴٠ هزار کارگر می تواند پیامی به کل جامعه باشد که نگران آینده خود و کودکان خود هستند و از این زندگی به تنگ آمده اند.
درگذشت یک رهبر کارگری
نهادهای فعالین کارگری و چند اتحادیه کارگری در آمریکا، از مرگ آنتونیو اورندین (Antonio “Tony” Orendain) در روز ١٢ آوریل ٢٠١۶، در سن ٨۵ سالگی خبر دادند. تونی یک کارگر مهاجر مکزیکی بود که در سال ١٩۵٠ به کالیفرنیا آمد و مشغول کار در مزارع این ایالت شد. تونی فقط ٢٠ سال داشت که به قصد یک زندگی بهتر مکزیک را برای مهاجرت به ایالات متحده ترک کرد. او یکی از فعالین کارگری اولیه ای بود که بزودی و با دیدن شرایط وحشتناک کار در مزارع کالیفرنیا مشغول سازمان دادن کارگران شد و همراه با سزار چاوز “اتحادیه ملی کارگران کشاورزی” را پایه ریزی کرد. تونی در پیکت بسیاری از کارگران مزارع شرکت داشت و بالاخره با پشتکاری و اتحادی که در بین کارگران ایجاد کرد، کارگران توانستند ساعات کار را از ١۴ ساعت به ٨ ساعت کاهش داده، حداقل دستمزد را از ۴٠ سنت به یک دلار و ٢۵ سنت افزایش دهند، حق متشکل شدن را به رسمیت بشناساند و “برنامه کارت سبز” را که محدودیتهای زیادی برای کارگران مکزیکی ایجاد می کرد را لغو کند. آنتونیو اورندین در کنار متحد کردن کارگران و تلاش برای رفاه نسبی بیشتر برای کارگران مزارع آمریکا، رد پای او را می توان در بسیاری از تلاشهای سیاسی و اجتماعی‌ای که بر علیه تبعیضات روزمره بر مهاجرین و پناهندگان آمریکای لاتین می رفت، را دید. جنبش کارگری برای مبارزه برای زندگی کمی قابل تحمل‌تر، در همه جا و از جمله در ایران، به فعالین و رهبرای کارگری ای همچون تونی اورندین نیاز مبرم دارد.