هدف حزب کمونیست کارگری ایران برقراری حکومت کارگری و استقرار یک نظام و جامعه سوسیالیستی است. تلاش برای رسیدن به این هدف کار هر روزه و بلاانقطاع حزب است. حزب کمونیست کارگری تشکل و بخش سازمانیافته جنبش کمونیسم کارگری است. کمونیسم کارگری جنبش سیاسی و آگاه طبقه کارگر است. طبقه ای که خود محصول عروج سرمایه داری و تولید مدرن صنعتی است، میتواند و باید استقرار جامعه ای آزاد و مرفه را به امر واقع تبدیل کند. قدرت و توان و افق سوسیالیستی در جنبش کارگری، ستون فقرات و نیرویی است که میتواند به این هدف یعنی استقرار جامعه سوسیالیستی جامه عمل بپوشاند.
رسیدن به این هدف فقط از یک مسیر انقلابی ممکن است. بدون یک انقلاب اجتماعی رسیدن به سوسیالیسم امری غیر ممکن است. جنبش طبقه کارگر و گرایش کمونیستی درون این جنبش هنگامی میتواند به این هدف نایل آید که بتواند افق و سیاست خود را به یک افق اجتماعی و قابل اعتبار و قابل اتکا برای دیگر جنبشهای انقلابی تبدیل کند.
افق حاکم بر ارکان استراتژی حزب کمونیست کارگری ایران
اصول اعتقادی و آرمان اجتماعی کمونیسم کارگری بر نقد ارکان اقتصادی و اجتماعی و فکری نظام سرمایه داری متکی است. نقد این جنبش و حزب آن به سیستم حاکم در جامعه موجود از زاویه جنبش طبقه کارگر مزدی و به این اعتبار حقیقی و انقلابی است. رهبران و سخنگویان این جنبش ستون فقرات حرکت و تلاش برای برپایی یک جامعه آزاد و مرفه هستند.
بنابر این ارکان اصلی استراتژی حزب کمونیست کارگری ایران عبارتند از: ۱/ نقد سیستم سرمایه داری، ۲/ پرورش یک لایه کادر کمونیست در ابعاد اجتماعی و در راس جنبشهای جاری بویژه جنبش کارگری ۳/ ایجاد یک سازمان قوی کمونیستی به هدف سازمان دادن و رهبری جنبشهای اعتراضی و اجتماعی. مضمون این سه رکن قبلا در برنامه یک دنیای بهتر بیان و مصوب شده است.
نقد سیستم سرمایه داری
سیستم و قوانین حاکم در دنیای امروز متکی بر نیازهای مناسبات تولیدی سرمایه داری است. بنابر این نقد ما شامل همه جوانب اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و فکری این سیستم میشود. یکی از پایه های استراتژی حزب کمونیست کارگری ایران نقد دائمی و تعطیل ناپذیر ارکان سیستم حاکم و نشان دادن آلترناتیو سوسیالیستی و مطلوبیت و عملی بودن آن است.
پرورش یک لایه کادری کمونیست در ابعاد اجتماعی
نقد کمونیسم کارگری به هدف ارتقا و تعمیق نقد فعالین جنبش کمونیسم کارگری و همه فعالین کارگری است که بتواند یک لایه وسیع کادری کمونیسم کارگری در جنبشهای اجتماعی بویژه جنبش کارگری را تا سطح رهبران و اداره کنندگان جامعه ارتقا بدهد. عملی کردن و استقرار یک ساختار سوسیالیستی بدون یک لایه وسیع کادری کمونیسم کارگری در ابعاد اجتماعی و سازمان یافته غیر ممکن است. یک حزب کمونیستی فقط هنگامی میتواند به حزبی توده ای تبدیل بشود که ابتدا بخش قابل توجهی از فعالین جامعه با اهداف و آرمانها و سیاستهای آن حزب آشنا و جذب و متشکل شده باشند. طبعا این امری است روز مره و در جریان مبارزات جاری جامعه و بویژه قدرتمند شدن جنبش کارگری با افق سوسیالیستی ممکن میشود.
کار آگاهگرانه و سازمانگرانه ما برای به اجرا درآوردن استراتژی حزب نگاهی طبقاتی به کل مسائل جامعه دارد. یعنی از زاویه مصالح و منافع امروز و فردای طبقه کارگر خطاب به کل جامعه سخن میگوید و راه حلهای کارگری را در مقابل کل مشکلات و معضلات جامعه قرار میدهد. از این لحاظ کار آگاهگرانه و سازمانی ما باید جامع، واقع بینانه و منطبق با روند مبارزات جاری و تعادل قوا در هر دوره باشد.
ایجاد یک سازمان قوی کمونیستی
کسب قدرت سیاسی و برپایی جامعه ای آزاد و مرفه و سوسیالیست بدون وجود یک حزب قوی کمونیستی غیر قابل تصور است. بنابر این پیش شرط قدرتگیری جنبش کمونیسم کارگری برای اداره جامعه و کسب قدرت سیاسی به وجود یک حزب قوی و با اتوریته کمونیستی گره خورده است. اما وجود یک حزب قوی و آماده برای کسب قدرت سیاسی در عین حال مستلزم رهبرانی علنی، شناخته شده و صاحب نظر در عرصه های مختلف میباشد. (بحث حزب و شخصیتها)
علاوه بر نکات فوق یک حزب قوی بدون حضور فعالین و رهبران کارگری در راس و در صف آن امکان و توان سازمان دادن جنبش کارگری و دیگر جنبش های انقلابی در سطح سراسری و اجتماعی را نخواهد داشت.
بنابر این تلاش برای ایجاد سازمانهای کارگری و تشکلهای توده ای در ابعادی اجتماعی و در جنبشهای انقلابی و ارتقا رهبران کمونیست و رادیکال این جنبشها در صدر اولویت حزب ما قرار دارد.
روشها و نگاه ما برای عملی کردن این استراتژی
عکس العمل حزب و فعالین کمونیست برای تاثیر گذاری در مقابل رویدادهای جاری بایستی سریع و به موقع و با بیانی قابل فهم و بدور از تکرار کلیشه ای احکام باشد. طبقه کارگر در مبارزه روزمره خود همیشه از درجه ای از سازمان و تشکل برخوردار است. آنچه که ما در قالب تشکلهای کارگری و محافل و شبکه های فعالین و… مشاهده میکنیم همگی به کوشش فعالینی بوده است که توانسته اند تعدادی از هم طبقه ای های خود را متشکل و به حرکت در بیاورند. این یعنی درجه ای از خودآگاهی طبقاتی درمیان جنبش کارگری و کل طبقه کارگر.
اما این درجه از آگاهی و تشکل برای یک انقلاب کارگری و اجتماعی کافی نیست. بلکه لازمه آن این است که حزب ما آگاهانه و در هر مقطعی با شناخت از مشکلات و موانع و نقطه قدرتهای این جنبش، به متشکل شدن و سازمان یابی و آگاهگری در طبقه کارگر بپردازد تا بتواند در ابعادی توده ای و حزبی جنبش کارگری را حول سیاستهای کمونیسم کارگری متشکل کند. اجرای این سیاستها کمک میکند که لایه هر چه بیشتری از فعالین جنبش کارگری به عنوان کمونیستهای محبوب و مطلع و معتبر کارگران در راس مبارزات و تشکلهای کارگری قرار بگیرند.
این طیف از فعالین کمونیست جنبش کارگری یک نقطه اتصال مهم و تعیین کننده بین حزب و طبقه کارگر و ستون فقرات برپایی جامعه سوسیالیستی هستند. بدون وجود سازمان یافته این طیف و این لایه از فعالین کمونیست در جنبش کارگری حتی اگر پیروزی سیاسی هم بدست آورد، آینده این پیروزی در عرصه اقتصادی با مشکلات جدی روبرو خواهد شد.
فقط با اتکا به وجود این طیف سازمان یافته از فعالین کمونیست در جنبش کارگری است که میتوان به پیروزی قطعی انقلاب اجتماعی خوشبین بود.
فوریه ۲۰۱۶