رضا کمانگر
سال ها است روز های در ایران به کابوس جمهوری اسلامی تبدیل شده است. اگر چرخش زمان در دست سران رژیم اسلامی میبود روزهای را درتقویم یا حذف میکردند و از بین می بردند و یا خدا و یا یک امام زاده را جایگزین آن روز میکردند و خود را از شر معنای تاریخ واقعی آن خلاص میکردند، برای نمونه روز اول ماه مه روز جهانی طبقه کارگر به روز خدا هم کارگر است تبدیل میشد و ۸ مارس روز جهانی زن هم به روز فاطمه زهرا تبدیل بشود، چرا که او در آن حوالی متولد شده است. ۱۶ آذر روز دانشجو در ایران میتوان روز رشادت راه روان امام زمان باشد. خمینی گفت خدا هم کارگر است، روز کارگر بی کارگر. در ماه اسفند هم روز فاطمه زهرا است، روز جهانی زن بی معنا است. حال وزیر فرهنگ اسلامی هم اعلام کرده ما صاحب ۱۶ آذر هستیم، ریش و بازوی خامنه ای را برای خفه کردن صدای آزادی خواهی و برابری را به دانشگاه می برند تا به رخ جنبش برابری طلبی دانشجویی بکشند که دارد زیاده روی میکنند.
وحشت سران رژیم از روز دانشجو آشکار است! گسیل کردن ۳۰ هزار گله مسلح به به خیابانهای تهران در هفته های گذشته، هشدار رفسنجانی مبنی بر اینکه مردم از نظام اسلامی دل سرد شده اند و راه اندازی دوباره بساط اعدام که در روز ۴ آذر ۱۰ نفر را در تهران بدار آویختند و دستگیری های مکرر فعالین دانشجویی و مدنی همه اینها دال بر وحشت رژیم از جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی جامعه ایران است که جوانه های آن در ۱۳ آذر سال پیش سر بر آورد و به کابوس جدی سران جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
سران رژیم میدانند دستگیری ها و سرکوبهای فعالین و رهبران جنبش برابری طلبی دانشجویان و صدور وثیقه های بی سابقه برای آزادی دستگیر شدگان در یک سال قبل هنوز این جنبش را ریشه کن نکرده است و اگر سران رژیم غافل شوند جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی قدرتمندتر از سال پیش به میدان میاید. رفتن خامنه ای به دانشگاه ناشی از وحشت رژیم از جنبش دانشجویی است که به کابوس خامنه ای تبدیل شده است!
ارزیابی کوتاه از حرکت ۱۳ آذر سال پیش
طی یک سال گذشته حرکت ۱۳ آذر و دستگیری گسترده فعالین و رهبران حرکت چپ همواره مورد ارزیابی طیف های متفاوتی از فعالین خود جنبش دانشجوی و دلسوزان بیرون این جنبش و احزاب چپ و راست قرار گرفته است. جدا از برخورد نئو توده ایستها که ارزیابیشان با اتکا بر معلومات شکنجه گران وزارت اطلاعات استوار بود بقیه طیفها نقد هایشان در مداراین بود که این حرکت چپ زود بود شرایط برایش آماده نبود، آوانتاریست بود شرایط عینی جامعه در نظر گرفته نشده و نسخه های انتظار و مدارا که معلوم نیست کی شرایط عینی آماده میشود برای فعالین جنبش چپ دانشجویی تجویز شدند.
اما در کنار همه این ارزیابی های متفاوت درست و یا غلط، اما قامت جنبش آزادی و برابری طلبی در ۱۳ آذر ۸۶ با رهبران و فعالینش هنوز بر افراشته است! این جنبش علیرغم کم و کاستی هایش امید و اعتماد به نفس را با پرچم آزادی خواهی و برابری طلبی به جامعه ایران باز گرداند و این بالاترین افتخار است که یک حرکت مهم دیگر به تاریخ عدالت خواهی جنبش برابری طلبی جامعه ایران حک شد.
در سال روز ۱۳ و ۱۶ آذر شناخت دقیق از دستاوردها و ارج نهادن به آن و همچنین تشخیص نقاط ضعفهای حرکت سال گذشته وظیفه همه جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی و احزاب چپ و مترقی است.
نه نظامی کردن دانشگاه ها نه دستگیری فعالین دانشجویی و نه بساط اعدام و نه رفتن خامنه ای برای تهدید داشجویان هیچ کدام جلودار نیاز به آزادی و برابری نیست. جامعه ایران تشنه آزادی برابری است و این تشخیص دقیق رهبران و فعالین جنبش دانشجویی در ۱۳ آذر سال ۸۶ بود!
۱۳ آذر ۱۳۸۷ – ۳ دسامبر ۲۰۰۸