زلزله و سیل جزو بلایای طبیعی به شمار میآیند و تاکنون بشر نتوانسته برای جلوگیری از آنها کاری جدی بکند و این دردناک است. مسئله بلایای طبیعی وقتی درد ناکتر میشود که در دنیا امکانات برای حفاظت از جان انسانها برابر تقسیم نشده است. جامعه سرمایه داری پایه اش بر نابرابری هاست و در این رابطه هم کشور هایی مثل هائیتی و مردمانی مثل مردم هائیتی نه تنها قربانی بلایای طبیعی میشوند بلکه با توجه به هویت سیستم سرمایه داری ونبودن یک زندگی انسانی در این جوامع ، مردم بیشترین تلفات را میدهند. مردم هائیتی در دوسال اخیر یک دفعه سیل خانه خرابشان کرد و این دفعه زلزله. اگر هنوز انسان نتوانسته جلو بلایای طبیعی را بطور جدی بگیرد، آیا وقتش نرسیده که امکانات دنیا را طوری سازمان داد که تلفات جانی انسانها در اتفاقاتی طبیعی چون زلزله و سیل کم و کمتر شود؟
چرا، هم امکاناتش هست و هم پیشرفت علم و تکنیک بدان جا رسیده که تلفات انسانی را کم و کمتر کرد. کشور ژاپن جزو کشورهای زلزله خیز در دنیاست ویا سیلها و طوفانهای موسمی در سواحل آمریکا هر از چند گاهی منطقه را میگیرد. اما تلفات انسانی زیاد نیستند چون بهر حال مردم امکاناتی دارند و خدمات اجتماعی طوریست که صدمات را کمتر میکند یا خانه هایشان میتواند در مقابل این بلایای طبیعی مقاومت کند. اما کشورهایی مثل هائیتی که مردمانش در یک دنیایی دور از هر امکانات رفاهی، نبودن سرپناه مناسب زندگی میکنند تلفات انسانی غیر قابل تصور میشود، در مقایسه با مثلا ژاپن. باید تلاش کنیم که از هر طریق ممکن به مردم هائیتی کمک کنیم. اما تا زمانی که این نابرابری ها هست متاسفانه ما شاهد این صحنه های دلخراش و تلفات انسانی در این نوع بلایا خواهیم بود. تلاش ما باید برای دنیایی باشد که در آن انسانها امنیت و آسایش اجتماعی / اقتصادی و سیاسی داشته باشند. ضمن همدردی با مردم فقیر هائیتی باید تلاش کنیم که جامعه انسانی ارزش انسانهارا بیشتر برسمیت بشناسد و باید امکانات و پیشرفتهای تکنیکی بشر در در اختیار این کشور ها نیز قرار گیرد.
تلاش برای دنیایی بهتر آرزوی دیرنیه همگی انسانهاست
مرگ بر سرمایه داری که بانی نابرابری هاست.