فریبا مرزبان

انجمن جهانی قلم طبق منشور خود،  دفاع از آزادی اندیشه و قلم را سر لوحه فعالیت خود قرار داده است و آزادی بیان را وسیله ای  ضروری می داند برای کسب سایر آزادیها.

کشتار اهل قلم از سالیان گذشته تا کنون در ایران شروع شده و همچنان ادامه دارد؛ نسل اندر نسل. بخشی از این قشر روشنفکر که وظیفه شان جز خدمت به اقشار مختلف اجتماع نبوده است همواره مورد تعرض و خشونت حکومت گران و حکومت داران قرار گرفته اند؛ در این راستا می توان از حنجره سوخته شعر و ادبیات ایران، مبارز خستگی ناپذیر سعید سلطانپور بعنوان اولین جان باخته اهل قلم که مدافع منافع کارگران و زحمتکشان بوده است در جمهوری اسلامی نام برد. از انقلاب  سال ۱۳۵۷ تا کنون حدود ۱۱۰ نویسنده، روزنامه نگار و فعال سیاسی ربوده و ناپدید شده اند  که جنازه تعدادی از آنها پس از چندی، بوسیله مردم پیدا و شناسایی شده است. محمد  مختاری و محمدجعفر پوینده که جزء وزنه های اساسی تشکیل دوباره کانون نویسندگان در ایران بوده اند از جمله این جانباخته گانند. پیدا و شناسایی شدن جنازه های مجید شریف، زالزاده، سعیدی سیرجانی، غفار حسینی، فروهر و همسرش، ترور مخالفان سیاسی و هنرمندان در داخل و خارج از کشور حکایت از جنایتاتی سیاسی فتوایی دارد که در ایران انجام می گیرد؛ جنایاتی که بعد از فتوای آیت اله ها انجام گرفته اند.
در ایران از بین رفتن آزادیهای فردی و اجتماعی پیوسته و مستمر دیده می شود و تا کنون تلاش حقوق دانان و کارشناسنان با بکارگیری شیوه های قانونی و طی کردن مراحل حقوقی و قضایی نتیجه بخش نبوده است. انجمن جهانی قلم  که برای حمایت از اهل قلم تشکیل شده است طبق منشور چهارگانه خود، دفاع از آزادی اندیشه و قلم را سر لوحه فعالیت خود قرار داده است و آزادی بیان را وسیله ای ضروری می داند برای کسب سایر آزادیها، با این وجود همه ساله گزارشهایی دریافت می کند از بازداشت و سرکوب نویسندگان و روزنامه نگاران در ایران و گوشه و کنار جهان.
در نتیجه نبودن آزادیهای اجتماعی و فردی دایره وسیعی از اهل قلم  همواره تحت فشار و شکنجه قرار گرفته اند و ایران تبدیل به زندان بزرگی برای روزنامه نگاران شده است. در حال حاضر ۲۸ روزنامه نگار در حبس و زندان جمهوری اسلامی هستند.
بازداشت روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان به دلیل نوشتن مقاله یا مطلبی بوده است که در آن به  افشای عناصر سرکوب پرداخته و به رانت خواری موجود در سیستم اقتصادی کشور، انتقادهایی کرده اند. تعدادی از نویسندگان در کارهایشان به نقض آشکار آزادیها و تجاوز به حقوق  و آزادیهای اساسی مردم می پردازند که توسط دولت و عناصر و نیروهای نظامی انجام می گیرد. همچنین، به افشای جنایات و سرکوبهایی توجه داشته و با آن مبارزه می کنند که حکومت اسلامی در ایران، همه روزه بدان عمل می کند؛ و در این راه بهای سنگینی پرداخت کرده اند. تعدادی از نویسندگان جانشان را از دست داده اند و کتابها و نوشته های بسیاری به دلیل سانسور موجود در ادبیات، فلسفه، هنر و سیاست منتشر نشده است. همه اینها به دلیل نبود آزادی و به رسمیت نشناختن حقوق مقدماتی افراد توسط حکومت اسلامی رخ می دهد.
در کانون نویسندگان ایران با اعتقاد به آزادی بیان بر ضرورت مبارزه با سانسور تاکید می شود و برای رسیدن به این منظور روز ۱۳ آذر ماه را انتخاب و"روز مبارزه با سانسور" نام گذاری کرده است.
برای حمایت و گسترش مبارزه بر علیه سانسور که خواه و ناخواه کمک به آزادی زندانیان سیاسی و روزنامه نگاران در بند خواهد کرد، برای حفظ جان نویسندگان و روزنامه نگاران و زندانیان سیاسی در شکنجه گاههای رژیم، برای احراز حقوق مسلم و قانونی شهروندان مبارزه و اعتراض به سانسور امری ضروری است؛ چرا که رسیدن به آزادی سیاسی و تامین آزادیهای فردی، اجتماعی و امنیت در گرو رسیدن به آزادی بیان است. 
برای چیره شدن بر اختناق و سانسور بر همه آزادیخواهان، برابری طلب ها، روشنفکران، فعالان سیاسی و مخالفان جمهوری اسلامی است که همگام و همصدا با کانون نویسندگان ایران ۱۳ آذرماه را روز مبارزه با سانسوراعلام و از آن حمایت همه جانبه کنند.

۱۱/ ۹/ ۱۳۸۷