من در ساحلی امن، تـو در … !
چون قایق ِ شکستهِ بی پارو /
در دریای بی موج با ساحلی امن /
بدنبالِ طوفانم ! /
شکسته، منم /
موج بی صدا، مبارزه ام /
ساحلی امن، مکانم/
پس چرا طوفان بیـایـد ! /
امـا تـو ! /
نه چون زورقِ شکسته /
نه در ساحلی امن /
نه با امواج ساکت و بی حرکت /
در سرزمین جهنمی ایران نفرین شده /
از زمین و آسمان /
با آن خیل عظیم امواج سهمگین /
که ساحل اش را خونین کرده است /
در سرزمینی که تاریخ ننگین حکومتِ ۳۷ ساله اش /
مشحون از جنایت و خیانت است /
در سرزمینی که کُشتار تابستان دهه شصت /
نمونه ای بارز از آن همه جنایت است /
پس چرا “طوفان” نمی آیـد !؟/
شاید بهتر آنکه /
“طوفانی” هم نیـایـد ! /
طوفان ۵۷ آمد و بر امواج اش /
اهریمنانِ ۱۴۰۰ ساله در کمین /
سوار آن شدند ! /
ما هم نه فقط چون تماشاگر /
بلکه /
در آن فیلم طوفانی شرکت کردیم که /
کارگردانش هم /
از مـا، نبـود ! /
امواج دریای طوفانی ما سرشار از /
صداقت، گذشت، فداکاری و اما /
آه صد افسوس /
توأم با ساده اندیشی بود که /
در بـرابـر قـدرتِ /
کارگردان های قهار روزگار ِ کنفرانس گوادلوپ /
و حکومت جهنمی اسلامی شان /
به بازی گرفته شد ! /
آنهـا، آب پاک و زلال دریای زیبای سرزمینمان را /
با خون نسلی مبارز، آغشته کردند ! /
اینک، نجات یافتگان آن دریای طوفانی ۵۷ /
با خشم خُفته در سینه /
به نـاچـار پذیرفتند که /
” انقلاب … ” را /
دُزدیـدنـد ! ” /
حال اگر دوباره “طوفانی” رُخ دهد بی شک /
جنایتکاران و خائنینِ دیروز و امروز /
که اینک سلطانِ قلبهای مُشتی /
کارگردانِ دغلکار بند باز ِ سیاسی شده اند/
متاسفانه /
بر دوش ِ مردم ِ ساده اندیش /
از حصر، بند و قصر، آزاد می شوند /
امـا /
فقر، اعتیاد، فحشا /
زندان، شکنجه، اعدام /
روسری یا تو سری /
و به یک کلام/
شمشیر ۱۴۰۰ سالِ /
همچنان پا بر جاست./
بر دوش ِ انسانهای آزادیخواه و مبارز /
بـرای /
“سردار سازندگی، روباه مکار /
دوران طلایی امام، دولتِ صاحب الزمانی /
شارلاتانِ کلید بدست /
اصلاح طلب و اصولگرا“ جـایـی نـیـسـت ./
از مـا که گذشت /
اما تـو ای نسل جـوانِ مبـارز و آگـاه /
با آن تجربه گرانبهـا ۵۷ /
اگـر “طوفان دیگری در راه است” !!! /
“انـقــــلاب” را دُزدیــدنــد ! /
سُخــن ِ فــردایــت، نبـاشـد ! /
پنجشنبه ۲۲بهمن ماه ۱۳۹۴/ استکهلم