اسد نودینیان
هر روز در لابلای روزنامه ها و یا گوشه کوچکی از اخبار رسانه ها خبر از سوانح کاری که جان کارگران را میگیرد در چهار گوشه جهان می شنویم. اخبار این جنایات هرگز تا انجا که به ابعاد آن برمیگردد منعکس نشده و مورد توجه قرار نگرفته است. به گوشه هایی از این فجایع از زبان آمار و سخنگویان سرمایه کافی است تا ما را متوجه ابعاد این آن که روزانه اتفاق می افتد و بصورت اتفاقات معمولی بدان خو گرفته ایم نگاهی بیندازیم.
به گفته محوی "، دبیر هشتمین همایش ایمنی، بهداشت و محیط زیست معادن و صنایع معدنی آمار نشان میدهد ۲۷۰ میلیون حادثه کاری در سال ۲۰۰۷ در جهان رویداده که ریشه ۹۰ درصد آن عامل انسانی است. طبق همین گفته در هر چهار ثانیه یک کارگر جانش را بخاطر نا امنی محیط کار در حهان از دست می دهد. همچین آخرین آمار منتشر شده در خصوص وضعیت ایمنی در معادن در ایران نشان می دهد در سال گذشته نزدیک به ۲۱۴ میلیون تن انواع مواد معدنی از معادن کشور استخراج شده و ۲۲ معدنچی جان خود را از دست داده اند. به عبارت دیگر در هر ۱۶ روز یک معدنچی دچار سانحه شده و جان خود را از دست داده است. انفجار در معادن زغال سنگ (بخش دولتی و خصوصی)، ریزش در تونل ها، پرتاب سنگ و سقوط از ارتفاع عمده ترین دلیل کشته شدن معدنچیان اعلام شده که سهم معادن تحت مدیریت بخش خصوصی در مرگ افراد بالاتر است بنا به همین گزارش سال ۱۳۸۴ با داشتن ۴۳ حادثه منجر به مرگ پرحادثه ترین سال برای بخش معدن در ایران ثبت شده است. همچنین طبق گفته مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی در سال گذشته در ایران ۱۵۰۰۰ کارگر "صرفا به خاطر عدم احتیاط لازم اسیر حادثه شده اند". به این امار باید نا امنی و عدم وجود محیط بهداشتی ازآب نوشیدنی تا آلودگی هوا در محیط کار و زیست کارگران کورپزحانه ها ، آمار سانحه های کاری در میان کارگران ساختمانی، ودهها مورد سانحه در کارگاههای کوچک که هرگز در آمار رسمی جای ندارند را اضافه نمود. اینها بخشهای علنی شده و گوشه ای از فجایعی است که توانسته در آمارها بیاید بخش زیادی از این شرایط را هرگز درآمار ها نخواهیم دید.
این آمار را با آمار تلفاتی که بشریت در طول جنگهای جهانی یا در فاجعه های بزرگ انسانی به خود دیده مقایسه کنید و مشاهده خواهید کرد که سرمایه چه کشتارگاهی را برای طبقه کارگر فراهم کرده است و اینجا شبیه میدانهای جنگ جان کاگر را میگیرند و بر اثر سوانح نقض میشوند. جهانیان این جنگها را به هزار زبان نوشته و جانیان و بانیان آنرا می شناسند، اما چنین جنایت هایی با این ابعاد وسیع که هر روزه در جامعه رخ می دهد در بهترین حالت در لیست آمارها و تحقیقاتشان بیان می کنند. جنایتکاران چنین فجایعی راست راست کنار ما و قربانیان آینده شان راه می روند کسی هم در این جامعه نیست که آنها را بخاطر فاجعه های که بخاطر سود اندوری کلانشان افریده اند مورد باز خواست قرار دهد.
کارگر بخش عمده زندگیش را در محل کارش سپری می کند. لذا محیط زندگی انسان نباید محیط مخاطر افرینی باشد. سرمایه داران و دولت مسببین و عاملان سوانح کاری هستند و با بروز هر سانحه کاری باید از طرف کارگران و نهادهای کارگری مورد بازخواست قرار گیرند . کارگران باید به هر سانحه کاری حساسا برخورد نموده و انرا پیگیری نمایند.
اسد نودینیان
۲۶نوامبر ۲۰۰۸