محمود احمدی
روز شنبه ٢٢ نوامبر از ساعت ٩ تا ۵ بعدازظهر٬ کنفرانس "شغل خوب" برای همه در مترو کانونشن تورنتو با حضور جمعیتی بالغ بر ٩٠٠ نفر برگزار شد. این کنفرانس از طرف بیش از ٣۶ سازمان و نهادهای مختلف کارگری و اجتماعی٬ سازمان داده شده بود تا در مورد مختصات و مشخصات "شغل خو"ب٬ به بحث و تبادل نظر پرداخته و کنفرانس بر مبنای نظرات شرکت کنندگان به یک جمع بندی مشترک در مورد شغل خوب برای همه برسد.
شش گروه کاری مختلف در این سمینار سازمان داده شده بود: ١ـ سیاست مهاجرت و کار ٢ـ مهارت٬ آموزش و حرفه ٣ـ توسعه کامیونیتی و اقتصاد ۴ـ مشاغل پر خطر ۵ـ برابری کاری ۶ـ خدامات عمومی.
شرکت کنندگان درسمینار در ورک شاپ ها (گروههاى کارى) مختلف تقسیم شده و بعد از بحث و نتیجه گیرى گزارش خود را به جمع وسیع ارائه دادند. شرکت این جمعیت وسیع نشان دهنده این بود که مردم از شرایطی که دنیای کنونی سرمایه داری برایشان بوجود آورده خسته هستند و بدنبال راه حل اجتماعی ای میگردند که بتواند یک زندگی انسانی را برایشان به ارمغان آورد. اما جدا از این جنبه مثبت٬ شرکت کنندگان وسیع در این کنفرانس٬ موضوعات بحث شده در سمینار و راه حلهای ارائه شده٬ اشکالات جدی داشت و کنفرانس شدیدا تحت تاثیر پیروزی اوباما در امریکا و سیاستهای اتحادیه ای در کانادا قرار داشت. کنفرانس از یک موضع کاملا دفاعی در مقابل بحران اقتصادی کنونی سرمایه داری٬ تلاش داشت در مقام مشاور دولت و سیستم سرمایه ظاهر شده و مشخصات شغل خوب را درچهارچوب سرمایه تعریف کند و راه حل ارائه دهد.
تم اصلی و محوری کنفرانس تعریف مختصات یک "شغل خوب" بود. در زمانی که نفس داشتن کار و شاغل بودن در خطر است٬ طبیعی بود با انتخاب این تم٬ کنفرانس نمیتوانست نظر جمعیت وسیعی که بر اثر بحران کنونی سرمایه بیکار شده و یا در معرض بیکاری هستند را بخود جلب کند. گویا فراموش شده بود که ما کار میکنیم تا زندگی کنیم و نه برعکس! بنظر من بجای تعریف مشخصات "شغل خوب" باید مشخصات یک زندگی خوب را تعریف کرد. این کنفرانس ٨ ساعته و بحثهای آن و شرکت جمعیت وسیع ٩٠٠ نفره در آن بخوبی نشان میداد که جای یک آلترناتیو رادیکال کمونیستی و کمونیسم مارکس در آن چه قدر خالی است. آلترناتیوى که بتواند راه برون رفت از این وضعیتی را که دنیای سرمایه رقم زده است به همگان نشان دهد.
در مصاحبه ای که یکی از رسانه های محلی با من انجام داد گفتم که ما مسئول این بحران اقتصادی نیستیم و این سیستم سرمایه داری است که مسب این بحران٬ بی خانمانی مردم در مقیاس میلیونی و بیکاری وسیع است و طبیعی است که این سیستم بعلت ناتوانی و عدم تمایلش برای تامین رفاه اجتماعی مردم باید از بین برود و سوسیالسم و یک نظم انسانی جایگزین آن شود. مسئول بیکار شدن مردم این سیستم است و تا زمانیکه نمیتواند کار ایجاد کند باید ١٠٠ در صد حقوق کارگر بیکار شده را بپردازد. بیمه بیکاری مکفی سیاست روز ماست. ساعت کار باید به ٣٠ ساعت در هفته و با حفظ همان حقوق تقلیل پیدا کند. حداقل دستمزد باید از بین برود و بجای آن سیستم حقوق مناسب جایگزین گردد و در این شرایط بجای ٨ دلار و نیم ١۶ دلار و نیم باید باشد. این کنفرانس در مورد مختصات "زندگی خوب" باید بحث کند. آموزش رایگان٬ مسکن مناسب٬ مهد کودک رایگان را بعنوان خواستهای خود در دستور کارش قرار دهد و حول آن سازماندهی کند. این کنفرانس و سایر گردهمائی مشابه آن٬ نیاز عاجل موقعیت کنونی دنیا٬ نیاز عاجل به کمونیسم مارکس و منصورحکمت را فریاد میزند.*