جستجوی “سوسیالیسم”
گاردین در اواسط دسامبر ٢٠١۵ در مطلبی نوشت که “کلمه سوسیالیسم در سال ٢٠١۵ بیش از هر کلمه دیگری در لغتنامه Merriam – Webster سرچ (جستجو) شده بود”. سردبیر سایت مزبور می‌گوید که جستجوی کلمه سوسیالیسم در چند سال گذشته در لیست لغات پر جستجو شده قرار داشت؛ اما در سال ٢٠١۵ و بخصوص بعد از اولین مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری از حزب دمکرات آمریکا، جستجوی این لغت ١۶٩ درصد افزایش یافت.
“سوسیالیسم” اما “کلمه سال” این دیکشنری نبود. سایت مزبور “کلمه سال” را پسوند “ایسم” انتخاب کرد، چرا که بدنبال حمله تروریستی به پاریس، قتلعام ٩ سیاه پوست در کلیسائی در کارولاینای جنوبی و عروج دانلد ترامپ، سه کلمه “فاشیسم”، “تروریسم” و “راسیسم” از کلمات پر جستجوی دیگر بودند. جستجوی ٧ کلمه ای که باعث شد “ایسم” بعنوان “کلمه سال” انتخاب شود، با سه کلمه “فمنیسم”، “کاپیتالیسم” و “کمونیسم” تکمیل می‌شود.
واقعه ای امیدوار کننده، مهم و خجسته برای سالی نو که سوسیالیسم و کمونیسم را فراخوان می‌دهد تا نقطه پایانی باشد بر جنایات تروریسم، فاشیسم و راسیسم.
تأکید: “خانه کارگری‌ها” نماینده کارگران نیستند!
بحث بر سر افزایش دستمزد بار دیگر “خانه کارگری‌ها” را به صدر اخبار مربوط به مسائل کارگری کشانده است. رسانه‌های دولتی “نمایندگان کارگران در شورای عالی کار” را تو بوق کرده‌اند. منظورشان هم از این “نمایندگان” همان پادوهایی هستند که بدنبال سرکوب تشکل‌های کارگری در دهه ۶٠ با همکاری انجمن‌های اسلامی و کارفرمایان، فعالین و رهبران کارگری را شناسائی و به سازمان اطلاعات معرفی کردند تا جلوی اعتراض و اعتصابات کارگری را بگیرند. رسانه‌های دولتی گاها از این پادوها اخبار و بیاناتی منتشر می‌کنند که می‌تواند غلط انداز باشند. برای مثال خبرگزاری دولتی “مهر” اخیرا در گزارشی نوشته بود: “کارگران در جدیدترین نشست پیرامون بسته مزد سال ٩۵ مشمول قانون کار اعلام کردند در قالب یک طرح پلکانی ۵ ساله به دنبال تعیین مزد منصفانه و تحول مزدی بوده و از این خواسته عقب‌نشینی نخواهند کرد.” منظور از “کارگران” غلامرضا عباسی، دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران است که یکی از زیرمجموعه‌های اصلی خانه کارگر است. این گفته ظاهرا رادیکال است؛ چرا که سفت و سخت دارد از مطالبه‌ای می‌گوید و عقب هم نخواهند نشست! اما دروغ است. هیچگونه اسراری را فاش نکرده است. هیچ کارفرمائی امروز در ایران وضعیت ذلتبار معیشتی کارگران را انکار نمی‌کند. اینها هر سال بعنوان “نماینده کارگران” زیر خفتبارترین شرایط به نام “حداقل دستمزد” امضا میگذارند. کارگران می دانند که عوامل خانه کارگر به همان اندازه خامنه‌ای، ربیعی، رفسنجانی و احمدی نژاد دشمن کارگران هستند.
بازنشستگان جویای کار
یکی از خبرهایی که این هفته در سایت خبرگزاری دولتی “مهر” به چشمم خورد، مربوط به بازنشستگان بود. می‌نویسد: “آمارها نشان می‌دهد ١.۵ میلیون ایرانی بالای ۶٠ سال به دلایلی از جمله تامین نبودن، نیازهای معیشتی، … تمایلی به بازنشستگی ندارند و دوباره به بازار کار برمی‌گردند.”
درباره نکته بالا و نکات زیاد دیگری که در گزارش فوق آمده‌اند می‌توان بسیار نوشت؛ اما اینجا فقط این را میخواهم تاکید کنم که، سیستمی که هیچ امکانی برای استراحت و لذت بردن از دوران بازنشستگی نمی‌گذارد، سیستم بیرحمی است که باید از بیخ و بن عوض شود. سیستمی که زندگی را نه تنها بر کارگران جوانان جویای کار تلخ و تباه کرده، بلکه حتی کارگران در سن بازنشستگی را هم راحت نمی گذارد، شایسته انسان نیست!