پناهندگی و معضل کیس سازی!
من مدت هاست که به صورت فردی با مسائل و مشکلات پناهجویان درگیر هستم و در حال حاضر هم به صورت تخصصی و شغلی این کار را ادامه می دهم. در جایی که کار می کنم بین شش تا هفت هزار پناهجو وجود دارند که زبان اکثریت قریب به اتفاق انان را می فهمم. اکثریت یا از کشورهای عربی مانند سوریه و عراق امده اند، یا از ایران و افغانستان و مجموعه یی هم از افریقا و کشورهای حوزه ی بالکان.
در هر صورت من با بخش وسیعی از این پناهندگان می توانم ارتباط برقرار کنم و انان به خاطر اعتماد از مشکلات و مصائبی که پشت سر گذاشته اند با من و دیگر همکارانم صحبت می کنند.
کابوس کیس پناهندگی
یکی از مشکلات پناهجویان دادن کیس برای قبولی است. قاعدتا ما نه به کسی کیس می فروشیم و نه در ازای فعالیت های انسان دوستانه مان از کسی کوچکترین انتظاری داریم. در واقع اکثریت قریب به اتفاق کارمندان این موسسه به صورت داوطلبانه و بدون اجر و مزد کار میکنند و وکلای ما هم وکلایی انسان دوست هستند که از کسی پول نمی گیرند. مشکل اصلی این پناهجویان این است که چگونه کیس پناهندگی شان را تنظیم کنند که در دادگاه رد نشوند. بسیاری مواقع ما اطلاعات لازم برای گرفتن قبولی در دادگاه را در اختیار پناهجویان قرار می دهیم و انان برای گرفتن قبولی تا حدی این مسائل را در ذهن خود تکرار می کنند که باور می کنند که واقعی است. در مورد جزئیات کیس پناهندگان خودشان باید تصمیم بگیرند که چه چیزی را بگویند و یا نگویند.
پناهجویی که کیس “محکم” سیاسی نداشت به ما مراجعه کرد و ما راهنمایی و کمکش کردیم که چگونه می تواند قبولی بگیرد، بعد از مدتی دوباره اومد پیش ما و تصور می کرد که ما قاضی هستیم و همان اطلاعاتی که خودمان بهش داده بودیم، تحویل ما داد و گفت باور کنید همه ش واقعی است!! واقعییت این است که اکثریت قریب به اتفاق پناهجویان در یک شرایط بسیار نامناسب روحی به سر می برند و افسردگی مطلق بخشی از زندگی واقعی پناهجویان را شکل می دهد. پناهجویان دیگر مرزهای واقعیت و فانتزی و کیس واقعی و ساختگی شان را در بسیاری مواقع نمی دانند و تمام مواردی که به اصطلاح به عنوان ضمیمه ی کیس واقعی است و ناچارا برای گرفتن قبولی بگویند را با مسائل واقعی قاطی کرده اند و در ذهنشان به واقعییت تبدیل شده است. این وحشتناک ترین شرایطی است که می تواند از لحاظ روحی برای انسان ها پیش بیاید.
انسان تا چه حد زیر فشار روحی باشد و تا چه حد از دیپورت و دستگیر شدن و بازگرداندن اجباری به کشورش بترسد، که تفاوت فانتزی و واقعییت برای خودش از بین برود!
دولت های غربی عاملین اصلی بحران روحی پناهجویان هستند.