درباره ی خشونت
خشونت تنها علیه دیگران نیست، بلکه خشونت علیه خود یکی از اشکال رایج خشونت در جامعه است. مازوخیسم یکی از وحشیانه ترین اشکال خشونت در جامعه است که اتوماتیک سادیسم را در پی دارد. کسی که به خود رحم نمی کند و علیه خود خشونت را به کار می گیرد، اتوماتیک این خشونت را علیه دیگران هم به کار می گیرد.
کسی که بدن خود را به الکل و مواد مخدر می بندد، یک مازوخیست است. کسی که خودزنی می کند و روحیات خود را نابود می کند و هر روز خود را سرزنش می کند و خود را تحقیر می کند، به مراتب از کسی که علیه دیگران خشونت را به کار می گیرد، خشن تر است. خشونت علیه خود ممکن است یک شکل نهان از خشونت باشد ولی باز هم خشونت است.
تصورش را بکنید کسی که به معده و روان و روحیات خود رحم نمی کند و خود را نابود می کند و هر روز الکل و مواد مخدر مصرف می کند، چطور می تواند انسان های دیگران را معالجه کند.
دکتر و روانشناسی که خود معتاد و بیمار است، نمی تواند با بیمارانی که بهش مراجعه می کنند، بدون خشونت رفتار کند. به قول کردی کچل اگر تیمار بکند، باید قبل از هر کس خود را تیمار کند. کسی که خود الکلی است باید خشونت علیه خود و مصرف الکل را متوقف کند، ان موقع می تواند در مورد خاتمه دادن به خشونت علیه دیگران صحبت کند. کسی که الکلی و معتاد است و بچه دار می شود، روح و روان بچه اش را نابود می کند. بچه یی که از یک انسان الکلی و معتاد متولد می شود، هیچگاه نمی تواند انسان سالمی باشد. خشونت هم همچون مذهب و طبقه به ارث خواهد رفت. یک انسان عصبی و خشن و الکلی یک کودک سالم را به جامعه تحویل نخواهد داد.
خاتمه دادن به خشونت بدون دست بردن به ریشه مثل هر پدیده ی دیگری غیر ممکن است. ریشه ی خشونت مناسباتی است که خشونت را ضروری می کند و خاتمه دادن به خشونت علیه خود و علیه دیگران زمانی ممکن است که ما مناسباتی که این خشونت را تولید و بازتولید می کند یعنی سیستمی که خشونت را تبدیل به ضروت می کند، در هم بشکنیم تا از بازتولید ان جلوگیری کنیم. سیستمی که خشونت را تولید می کند و فراتر از ان اجتماعی می کند و از نسلی به نسل دیگر منتقل می کند، سرمایه داری است و هر کس توان مقاومت در مقابل خشونت و سرکوب سیستماتیک دولتی کاپیتالیستی ندارد، به همین خاطر است کم نیستند کسانی که از خشونت سیستماتیک می نالند و به جای تلاش برای از بین بردن خشونت سیستماتیک، به خشونت علیه خود روی می اورند و مصرف بی رویه ی الکل و مواد مخدر خطرناک را شروع می کنند.
انان با این کار اینده ی نسل های اینده را نابود می کنند. به جای اه و ناله کردن از دست خشونت سیستماتیک باید قبل از هر چیز مازوخیسم و خودازاری را متوقف کرد و برای نابودی خشونت سیستماتیک سازماندهی رادیکال و اجتماعی کرد و قهر انقلابی و سازمان یافته را علیه هر فرم از خشونت دولتی و غیر دولتی به کار گرفت.
برای سازماندهی و انقلاب و پیشروی به سمت سوسیالیسم ما قبل از هر چیز به انسان های سالم نیازمندیم که قبل از هر کس به خودشان رحم کنند و خشونت را علیه خودشان به کار نگیرند.
حسن معارفی پور
۱٫۲٫۱۶