دولت ترکیه متهم ردیف اول ترور روزنامه نگاران !
بر کسی پوشیده نیست که ترورهای پی در پی روزنامه نگاران و فعالین سیاسی در ترکیه با هماهنگی پلیس میت ترکیه صورت گرفته است. اگر پلیس میت خود مستقیما تیر خلاص را شلیک نکرده باشد اما شکی در آن نیست که داعش یا فاشیست های کمالیست با هماهنگی میت ترکیه این ترورها را سازمان داده اند. امروز ناجی جرف در روز روشن و جلو چشم پلیس در شهرغازی عینتاب با اسلحه خفه‌ کن ترور شد ، چند هفته پیش احمد محمد موسی دوست و همکار ناجی جرف از اعضای گروه فیلمسازی “رقه در سکوت قربانی می‌شود” را کشتند. دو ماه پیش ابراهیم عبدالقادر روزنامه نگار توسط داعش گردن زده شد، در همان روز فارس حمادی روزنامه نگار مستقل را کشتند، یک ماه پیش هم طاهر ایلچی رئیس کانون وکلای دیاربکر را در روز روشن و باز جلو چشم پلیس ترکیه ترور کردند و ترورهای دیگری که خبرهایش به دلیل اینکه اسم و رسم این قربانبان در حد و اندازه این روزنامه نگارن نیست انعکاس آنچنانی نمی یابد و قتل شان در سکوت رسانه های “بی طرف و با وجدان” در خفا می ماند.
این ترورها در ادامه سرکوب، ارعاب و فضای جنگی چند ماه پیش دولت ترکیه است که با بمب گذاری های سورچ و آنکارا شروع شد و در حال حاضر هم با حملات هوایی و زمینی به مناطق کرد نشین و ترور روزنامه نگاران و فعالین سیاسی ادامه دارد. عدم حمایت ناتو و پشت کردن امریکا از ترکیه در این دوره و اوضاع مشخص، رودر رویی و تقابل قطب بزرگ دیگر یعنی روسیه با ترکیه، فضای بحرانی و نارضایتی بخش قابل توجهی از مردم و طبقه کارگر ترکیه، عدم موفقیت اردوغان و حزبش در انتخابات دور اول و کاهش طرفداران اردوغان در دور دوم انتخابات ، سر بر آوردن دوباره پ ک ک و عملیات های نظامی و همچنین نشست های رهبران پ ک ک با روسیه ، بر ملا و رسوا شدن اردوغان در همکاری با داعش و در نهایت موقعیت ضعیف اردوغان و دولتش در کشور و در منطقه همه و همه باعث شده که گزینه آخر یعنی سرکوب و ارعاب را بر علیه مخالفانش تشدید کند.
فعالان سیاسی ترکیه ای به خوبی میدانند که این ترورها زیر سر اردوغان و پلیس میت ترکیه است . چطور است که در طی دو ماه پیش چندین ترور صورت میگیرد اما تروریستی دستگیر نمی شود!. چرا اگر کوچکترین حرکت و فعالیت مخفیانه ای از مخالفان دولت اردوغان صورت بگیرد سریعا آنها را دستگیر و محاکمه میکنند اما تروریست هایی که در شهر و در روز روشن بدون هیچ استرسی و در کمال آرامش ترور میکنند را نمی توانند شناسایی و دستگیر کنند . براستی آیا این موضوع شک و شبهه ای را برای ساده لوح ترین آدم به جا گذاشته است که پلیس ترکیه در این ترورها نقش داشته و متهم ردیف اول است.
خبر همکاری دولت و پلیس ترکیه با داعش بارها درز و فاش شده است، خرید نقت و مبادله دولت ترکیه با داعش علنا صورت میگیرد، همین چند روز پیش بود که تانکرهای نفت داعش در مرز ترکیه توسط جنگنده های روسی بمباران شدند. عکسهای منتشر شده از همکاری پلیس ترکیه با افراد داعش در مرزها بارها منتشر شده است، بیمارستانهای ترکیه پر است از افراد زخمی داعش که توسط آمبولانسهای ترکیه منتقل شده اند، کمک پلیس ترکیه در جابه جا کردن و انتقال اعضای داعش به مکان امن بارها صورت گرفته است. این نوع سند و مدرکها در درجه اول برای کوبیدن به چشم رسانه های بی وجدان و در سطح عمومی هم صرفا برای قانع کردن آن دسته از مردمی که یا اصلا با سیاست آشنا نیستند و یا بعضا به خاطر منافع طبقاتی شان مسئله را انکار میکنند، وگرنه برای کسی که یک سر سوزن با سیاست آشنا باشد هیچ سند و مدرکی در رابطه با همکاری دولت ترکیه با داعش لازم ندارد.
این نوع جنایات و ترورها زنگ خطری است برای روزنامه نگاران و فعالین سیاسی ایرانی و کشورهای دیگر همسایه که در ترکیه حضور دارند.
جلو این ترورها و جنایات اردوغان و دولتش را باید گرفت، این کار در درجه اول فقط از فعالان سیاسی و خود روزنامه نگاران کرد و ترک و … در شهرهای ترکیه امکان پذیر است. در کنار این هم چه در ایران و عراق و کشورهای دیگر همسایه و چه در اروپا و سایر کشورها روزنامه نگاران و فعالین سیاسی باید اعتراضات گسترده ای را در قبال این جنایات بدور از رفتن زیر پرچم پ ک ک سازمان دهند. در سطح بین المللی تا زمانی که مردم متمدن اروپا با فراخوان روزنامه نگاران و سازمان های سوسیالیست و انسان دوست غیر دولتی که کم هم نیستند، اعتراضات گسترده را سازمان ندهند کاری از پیش نخواهد رفت. علیرغم حمایت از اعتراضات کوچک سازمانهای کرد و ایرانی سوسیالیست و انسان دوست اما متاسفانه باید گفت که این نوع تحرکات نتیجه آنچنان مثبتی همراه نخواهند داشت و چه بسا نفع این نوع اعتراضات تنها برای پ ک ک که سازمان دهنده اصلی این آکسیون ها است باشد.
طبقه کارگر ترکیه، اتحادیه ها و تشکل های کارگری ، سازمان ها و احزاب چپ و کمونیست ترکیه، وظیفه و امر مهمی را در این شرایط به عهده دارند.دولت اردوغان در موضع ضعف قرار گرفته است، بی دلیل نیست که با یک تلنگر و تجمعات چند صد نفره سوسیالیست ها، سراپا آشوب زده می شود و دست به ترور و ارعاب می زند. زمان آن فرا رسیده که طبقه کارگر و کمونیست های رادیکال ترکیه به میدان بیایند و برای همیشه فاشیسم آتاتورکی را به زیر بکشند. به زیر کشیدن اردوغان با یک سازماندهی کمونیستی و اتحاد فوری طبقه کارگر در این شرایط بحرانی ترکیه ممکن است.
زنده باد اتحاد و همبستگی طبقه کارگر ترکیه
نه به تروز و ارعاب
ننگ به فاشیسم آتاتورکی
بختیار پیرخضری
۲۸ دسامبر ۲۰۱۵