حدود چهار سال قبل دولت های مرتجع جهانی برای تسلط بر خاورمیانه، مبارزات برحق مردم برای سرنگونی اسد و دولت سوریه را قیچی کردند و مسیر دیگری را جهت متوقف کردن این مبارزات، پیش روی آنها قرار دادند. مبارزات مردم با سرکوب دولت اسد از یک سو و مسلح کردن نیروهای مرتجع مخالف اسد و حمایت مالی و تسلیحاتی و تقویت آنها از سوی امریکا و دولت عربستان به حاشیه رانده شد و با گرم شدن تنور یک جنگ ارتجاعی مردم به نظاره گر و قربانیان آن تبدیل شدند. جنگی را به مردم تحمیل کردند که تا کنون ۲۵۰ هزار کشته و بیش از این زخمی و معلول بر جای گذاشته و میلیونها نفر آواره در داخل سوریه جابجا شده اند و میلیونها نفر نیز در اردوگاه های مرزی و کشورهای همجوار ساکن شده اند. صدها هزار نفر نیز خود را به آب و آتش زدند تا به اروپا برسند و هنوز هم ادامه دارد. از آن تاریخ تا امروز، جنگ و جنایت با دخالت و مهندسی قدرت های جهانی، منجر به از هم پاشی کامل شیرازه جامعه مدنی سوریه شده و شوونیسم ملی، قوم پرستی، تعصب کور مذهبی و تروریسم را در ابعاد کلان و بی سابقه ای شکل داده و تقویت نموده است. فجایع غیر قابل توصیف این جنگ برای مردم بیگناه و غیر نظامی سوریه، نشان دهنده آن است که نظام سرمایه داری در قرن بیست و یکم یک سیستم تمام قد ارتجاعی است و ذره ای انسانیت را نمایندگی نمیکند. داعش و سایر جریانات تروریست اسلامی مستقیم و غیرمستقیم ساخته این دولت ها و محصول این شرایط هستند.
بلوک بندی ارتجاعی که حول سوریه جهت ایجاد بالانس برای تجدید تقسیم خاورمیانه شکل گرفته است، این کشور را به قتلگاه مردمانی تبدیل کرده که هیچ دخالتی در این جنگ کثیف ندارند. اینها مردم را مستاصل نمودند و چهارچوب مدنی جامعه سوریه را بر متن عجز و استیصال عمومی، تخریب کردند و امروز با قدرت بیش از سابق دارند به این عمل ضد انسانی و جنایتکارانه ادامه میدهند. طولانی شدن جنگ داخلی در سوریه نتیجه کشمکش های وسیعتری بین قدرتهای جهانی و آرایش آنها بر سر تحولات مورد نظرشان در خاورمیانه است. اینها برسر مبانی سیاسی و ساختار حکومت آینده سوریه که منافعشان را تامین نماید، جنگی را به این کشور تحمیل کردند که هر روز دامنه آن گسترش بیشتری بخود میگیرد تا جائیکه امروز به فاجعه ای تبدیل شده که جهان را به تکان در آورده است.
با حمله تروریستی داعش به پاریس، فرانسه رسما وارد جنگ در سوریه شد و دولت های انگلیس و آلمان نیز قرار است با تصویب این مسئله در مجلس به این جنگ بپیوندند و این اوضاع را پیچیده تر میکند و باز هم رنج و مصائب این جنگ ویرانگر را در سوریه افزایش میدهد. تلفات انسانی و تعداد آوارگان را بیشتر خواهد کرد.
مبارزه برای نابودی داعش که بعد از واقعه دلخراش پاریس مرتب از سوی آمریکا و غرب تکرار میشود، یک ادعا بیش نیست و برای مجوز گرفتن و توجیه دخالت بیشتر نظامی در عراق و سوریه است، در ثانی اگر اینها در ادعای خود پابرجا و استوار بودند، کلیه روابط اقتصادی و خرید نفت و فروش تسلیحات از سوی ترکیه با داعش و کمک های مالی و تسلیحاتی عربستان سعودی را مورد اغماض قرار نمیدادند و مانع میشدند که دولتهای مرتجع داعش را تقویت کنند و سرپا نگاه دارند. گذشته از این داعش محصول شرایطی است که بر خاورمیانه حاکم است و قدرت های جهانی و دولت های مرتجع منطقه ای مقصر اصلی و خالق این اوضاع هستند، هر چند بعد از انفجار هواپیمای روسی و کشته شدن ۲۴۰ سرنشین آن و سپس جنایت تروریسم اسلامی در پاریس حمله هوایی به داعش افزایش بیشتری پیدا کرده است و دولتهای بیشتری به جنگ با داعش پیوسته اند و بویژه روسیه و فرانسه شدت عمل بیشتری در بمب باران داعش به خرج داده اند، اما هدفشان از بین بردن کامل این جریان فوق ارتجاعی نیست، بلکه داعش سیبلی است برای تسویه حساب قدرت های جهانی در منطقه و هر کدام شان میخواهند با نشانه گیری بیشتر این سیبل توازن را در سوریه به نفع خود تغییر دهند و در نشست بعدی بر سر بحران سوریه با قدرت بیشتری تغییرات مورد نظر خود را مطرح نمایند و به کرسی بنشانند. گذشته از این خاتمه دادن به تروریسم اسلامی و داعش صرفا از طریق نظامی ممکن نیست، تروریسم اسلامی یک پدیده سیاسی و محصول اوضاع جهانی و شرایط منطقه است. مادام اوضاع منطقه و بحران سوریه به همین منوال ادامه داشته باشد و همچنین مسئله فلسطین حل نشود، داعش و دستجات اسلامی نیز در قالب و اشکال متفاوت به حیات خود ادامه خواهند داد.
این روند و تشدید جنگ با داعش بعد از ترور پاریس مجوزی شد برای دخالت تمام عیار و جابجا کردن نیرو در عراق و سوریه و کلا خاورمیانه و بهانه ای شد که آمریکا و روسیه و دول اروپایی قدرت نظامی و ظرفیت تخریب خود را به رخ هم دیگر و مردم جهان بکشند و وحشت و ارعاب برای ساکت کردن مردم نسبت به شرایط موجود ایجاد نمایند. وسیله ای شد تا حکومت نظامی در فرانسه و بلژیک برقرار نمایند و جامعه را از اعتراض وسیع و رادیکال نسبت به تروریسم اسلامی و جنایت داعش و قدرت های جهانی که خود یک پای ایجاد این شرایط و تقویت و قدرتمند کردن این جریانات و تروریسم اسلامی هستند، باز دارند و فشار به مهاجر و پناهنده را افزایش دهند و قوانین سخت تری را در این زمینه تصویب نمایند.
کشورهای منطقه مثل ترکیه، عربستان که همپیمان آمریکا و غرب هستند، پول و اسلحه در اختیار مخالفان دولت سوریه و دستجات تروریست اسلامی و داعش قرار میدهند، بدون اینکه با اعتراض امریکا و دول غربی روبرو شوند. این دولت ها با استفاده از این شرایط دخالت در منطقه را افزایش داده اند و حتی کار بجایی کشیده که ترکیه جرئت سرنگون کردن هواپیمای جنگی روسیه را به خود میدهد و در مقابل روسیه نیز یک دخالت نظامی علنی و همه جانبه را برای تقویت دولت اسد شروع کرده و جمهوری اسلامی ایران و حزب الله نیز کمک نظامی به دولت اسد را افزایش داده اند و نیروهای نظامی جمهوری اسلامی در کنار ارتش سوریه رسما وارد جنگ با مخالفان اسد شده اند. اینها دو قطب مرتجع جهانی و محلی هستند که سوریه را به محل تصفیه حساب خود جهت دست بالا پیدا کردن در خاورمیانه تبدیل کرده اند. شدت و گسترش دخالت دو قطب مرتج جهانی و منطقه ای در سوریه و جنگ لفظی بین روسیه و ترکیه و تهدید اخیر ترکیه از جانب پوتین که گفته ترکیه را از سرنگونی جنگنده ترکیه پشیمان میکنیم، اوضاع را پیچیده و حساس کرده است. دنیای غیر قابل کنترل امروز و بی آلترناتیوی قدرت های جهانی برای برون رفت سرمایه داری از بحران و بن بست کنونی، خطر تصفیه حساب های نظامی را نیز به یک احتمال تبدیل کرده است. راه جلوگیری از این وحشی گری به میدان آمدن بشریت متمدن و آزادیخواه است.
مردم سوریه نیازمند حمایت افکار عمومی مردمان جهان هستند و برای جلوگیری از گسترش بیشتر فاجعه در سوریه و پایان دادن به سناریو سیاهی که میتواند چندین سال دیگر هم ادامه یابد و جامعه سوریه را بیش از این ویران نماید و به خاک و خون بنشاند، به صدای انسانیت و حمایت مردم جهان نیاز دارند. به میدان آمدن بشریت متمدن و اعتراض میلیونی و پیگیر مردم جهان علیه بربریتی که قدرت های جهانی برای منافع کثیف شان به آن متوسل شده اند، بیش از هر زمان ضروری شده است.
جنگ جنایتکارانه امروز و دخالت کشورهای غربی و امریکا و روسیه در سوریه سر سوزنی به آزادی و منافع مردم ربطی ندارد، بلکه درست در جهت تخریب جامعه و سرکوب خواست آزادی و از بین بردن امید به قدرت اعتراض اجتماعی علیه همه نیروهای هار و ارتجاعی و طرفهای درگیر در این سناریو سیاه عمل میکند. اجلاس وین نیز که قدرت های جهانی و منطقه ای بر سر تقسیم قدرت در سوریه تشکیل دادند ربطی به مردم سوریه ندارد و اگر به توافق هم برسند چیزی بیش از یک حکومت قومی و مذهبی نظیر عراق به مردم هدیه نخواهد کرد. حکومتی که میتواند سالها جنگ اقوام و مذاهب در آن ادامه داشت باشد و باز هم جامعه را به سیاهی و تباهی بکشاند. در مقابل این بربریت نیروها و بشریت آزادیخواه جهان قرار دارند که میتوانند با اعتراض علیه همه جریانات و دولتهای درگیر در سوریه، به این جنایت هولناک پایان دهند و با خواست یک حکومت غیر قومی و غیر مذهبی و سکولار برای سوریه، اجازه ندهند چنین نسخه ضد انسانی و سناریو سیاهی ای در هیچ جای دنیا تکرار شود.
۳ دسامبر ۲۰۱۵