“جهان نو، جنبش نو، نظریه نو”
خیزشی بزرگ برای حقوق شهروندی در افغانستان
“از امروز دوباره باعزت و افتخار، بلند می‌شویم. جهان نو و دنیای نو مان را بدون رهبران سابق شروع می‌کنیم. ما با حرکت مان، جنبش نو، نظریه نو در افغانستان ایجاد کردیم. از درون حرکت مان جنبش نو و رهبران نو پیدا شدند. دیگر خود رهبریم.”
این سخنان یکی از راهپیمانان امروز کابل بود که در آن دهها هزار انسان پیکر هفت گروگان از جمله یک کودک که توسط قصابان اسلامی داعش – طالبان سربریده شده بودند را ۱۶ کیلومتر بر دوش کشیدند و در مقابل ارگ ریاست جمهوری فریاد زدند: “ارگ، ارگ، مرگ مرگ”. اعلام کردند “طالب جنایت میکند، ارگ حمایت میکند”. و پلاکادرهای “حقوق شهروندی حق مسلم ماست” را در مقابل دولت متشکل از “رهبران جهادی و شیوخ و روسای قوم” برافراشتند. تظاهرات قدرتمند امروز صف گارد ریاست جمهوری را در هم شکست و رئیس جمهور را مجبور کرد بیرون بیاید و وعده “انتقام” دهد!
تظاهرات امروز را جوانان سازمان داده بودند. تابوتها را زنان بردوش میکشیدند. حضور زنان جوان پیشا پیش تظاهرات شور انگیز بود. و به همین اندازه مهم اینکه این صف متمدن و آگاه و سکولار به رهبران جهادی و ریش سفیدان لویه جرگه ای اجازه ندادند ادای اپوزیسیون در بیاورند و در صف اول جا بگیرند. اگر چه این تظاهرات ابراز خشم توده ای بود به کشته شدن فجیع ۷ نفر از مردم منتسب به هزاره که در افغانستان همیشه تحت تبعیض بوده اند اما در آن جایی برای رهبران خودگمارده مدعی نمایندگی اقوام نبود. یکی از شاخص‌ترین این نوع “رهبران قوم هزاره” به نام محمد محقق خشم تمام “رهبران” قومی و مذهبی از عصیان نسل جوان و زنان را اینچنین بیان کرد: رهبران این تظاهرات عده ای بی‌بند و بار هستند که “نه مصالح مملکت، نه مصالح کشور، نه مصالح قوم” را رعایت نمیکنند!
دقیقا اینچنین است. تظاهرات امروز برای حقوق شهروندی بود. علیه توحش اسلامی بود. علیه قوم پرستی بود. علیه عقب ماندگی بود. علیه مرگ و برای زندگی بود. تظاهرات نسلی آگاه و مدرن و سکولار برای “جهان نو، دنیای نو، نظریه نو” بود!
این تظاهرات در کنار حرکت شکوهمند کابل در اعتراض به قتل فجیع فرخنده، در کنار حرکت میلیونی مردم عراق با شعار “نه شیعی، نه سنی، سکولار سکولار” نشانگر عروج نیروهایی هستند که میتوانند هیولاهای مذهبی و قومی را بزانو در بیاروند و دنیایشان را انسانی کنند. *
۱۲ نوامبر ۲۰۱۵