علی رسولی (ف. ک) با وجود ارائۀ اسنادی در تأیید همکاری رفیق شاهرخ زمانی با کمیتۀ اقدام کارگری در نوشتۀ قبلی من، باز به روش یک کرکس باز دنبال شکار اسناد بیشتری است. در بحث قبلی (۱) خطاب به امثال او نوشتم:

« در آخر، بار دیگر اعلام می کنیم که اگر از این پس نیز نوشته و مطلبی منتشر شود و نسبت های ناروایی بر اساس سطح سخیف فهم و برداشت سیاسی به کمیتۀ اقدام کارگری یا گرایش مارکسیست های انقلابی داده شود، بدون آن که دقیقاً به جمله و گفته ای رفرنس داده شود، این عمل را یک حقه بازی و شیادی کارشناسی شده ارزیابی کرده و تنها در جهت ایجاد افتراق و تشتت در صفوف فعالین جنبش می دانیم.».

با این حال علی رسولی برای اثبات ادعای پوچ خود دوباره با سبک و سیاق استالینیستی اش قسمتی از نقل قولی را از متن اصلی قیچی کرده و در داخل گیومه گذاشته تا ثابت کند
ما گفته ایم شاهرخ «کمیتۀ اقدام را انتخاب کرده است». بعد با احساس طلبکارانه اش دنبال مدرک و دلیل بر اثبات این ادعا است، در حالی که دقیقاً همان قسمتی که قیچی شده توضیح دقیق و سیاسی همین موضوع است که وی به دنبالش می گردد. واقعاً آدم نمی تواند متوجه شود که فرد پرمدعایی مانند علی رسولی با چه کلماتی مأنوس و آشنا است، تا بتوان از آن کلمات استفاده کرد که شاید بفهمد، انتخاب کمیتۀ اقدام برای همکاری از سوی شاهرخ نه تنها موضوعی نیازمند اثبات نیست، بلکه این آن چیزی است که طیف همسو با علی رسولی خود اذعان دارند، با این فرق که ایشان برای این همکاری چیزهایی می سازند و می گویند که شاید معنی دیگری به جز همکاری از آن بیرون آید. علی رسولی مدام به دنبال مدرک است و همان مدارکی که قبلاً ارائه شده را هم نادیده می گیرد، بدون این که خود سر سوزنی زحمت کشیده و این بار مدرکی خلاف ادعای فوق ارائه کند. وقتی نوبت ارائۀ مدرک از سوی ایشان می شود، ترجیح می دهد به جای آن «تحلیل» صد من یک غاز از آستین بیرون آورده و منطبق با آن خلاف ادعای ما را ثابت کند! او سعی می کند وانمود که شاهرخ با همه در ارتباط بوده و چون چنین بود، پس لابد باید نتیجه گرفت که با کمیتۀ اقدام در همکاری نبوده است! شاهرخ ده ها کمیتۀ دیگر را برای همکاری انتخاب کرده بود و چون چنین بود، پس کاری به کمیتۀ اقدام نداشته است! در این نوع اظهارهای نظر فرصت طلبانه و بزدلانه، آن چه که به صراحت بیان نمی شود انکار ارتباط شاهرخ با کمیتۀ اقدام کارگری است، اما مانند یک طلبکار حرفه ای، سراغ مدرک و سند هم گرفته می شود. اگر علی رسولی با زبان صریح سیاسی منکر رابطه و همکاری رفیق شاهرخ با کمیتۀ اقدام کارگری شود، در این صورت ما متوجه می شویم چه چیزی را باید به ایشان اثبات کنیم، اما وی نه تنها جرأت ورود با صراحت به این حوزه را ندارد، بلکه خود را در مقام قاضی القضات قرار داده و منتظر اثبات با سند (لابد اسنادی بیش از آن چه که تاکنون ارائه شده) است، و این در حالی است که خود معلوم نمی کند در مقام چه کسی سراغ مدرک و سند می گیرد. آیا یک خبرنگار است که در مقام پرسش گر قرار گرفته، آیا یک محقق و تاریخ شناس است که برای ثبت حقایق در تاریخ سند جمع آوری می کند و یا یک دخالت گر سیاسی است که کمترین ارتباطی با مسائلی که وارد دخالت گری در آن شده ندارد. صد البته که اگر علی رسولی هم یک کمیتۀ فعال با کارنامۀ دفاعی، حتی یک دهم کارنامۀ کمیته اقدام می داشت و قابل رؤیت می بود، رفیق شاهرخ کمیتۀ ایشان را هم به عنوان ظرفی برای همکاری بر می گزید، اما اگر چنین نیست، پس حقیقتاً علی رسولی در مقام چه کسی در فضای مجازی قیل و قال به راه انداخته و سراغ چه چیزی را می گیرد! اما بالأخره باید یک نقطۀ پایانی بر این هیاهوی تنگ نظرانِ ناگهان از آسمان نازل شده وجود داشته باشد.

من مدعی شده ام که رفیق شاهرخ نه تنها کمیتۀ اقدام را به عنوان ظرف همکاری با خود برگزیده بود، بلکه حتی این کمیته را از پایه های اصلی حزب آینده نیز معرفی می کرد. فهم سطحی و سخیف علی رسولی به او اجازه نمی دهد که بفهمد این ربطی به شرایطی فعالیت مشترک با کمیتۀ اقدام که حتی یک غیر کمونیست هم می تواند به حول برنامۀ آن کار کند ندارد، همان طور که رفیق شاهرخ فعالیت در سندیکاهای کارگری را به منظور یک فعالیت صنفی و اکونومیستی انتخاب نکرده و بدنۀ آن ها را به عنوان پایه هایی در نظر داشت که حزب آینده می تواند بر روی آن بنا شود. در هر حال، نه من که گفته ام حتی کسانی که کمونیست هم نیستند می توانند با پذیرش برنامۀ کمیتۀ اقدام با آن همکاری کنند، بلکه خود رفیق شاهرخ با اعتقاد به این که کمیتۀ اقدام از پایه های اصلی حزب آینده است، کسانی را برای همکاری به کمیته معرفی می کرد که لزوماً مارکسیست نبودند و در عین حال نامۀ همکاری با کمیتۀ اقدام با دست خط او، امضای فعالین کمونیست را پای خود دارد. با این حال، ما خود را موظف نمی دانیم در یک پلمیک فرسایشی با کسی که نه کارنامۀ مبارزاتی از او سراغ داریم و نه عمل دفاعی در کارزار دفاع از شاهرخ زمانی از او مشاهده کرده ایم، بیش از این وقت گذاشته و وقت تلف کنیم. بنابراین از شخص علی رسولی دعوت می کنیم برای اثبات ادعای ناروشن و گنگ خود که در لفافه «منتسب» کردن پیچیده، و برای روشن کردن مفهوم و معنای «انتساب»، در یک مناظرۀ رو در روی شفاهی شرکت کند. چنان چه وی در چنین مناظره ای شرکت کرد و کارنامۀ دفاعی اش از شاهرخ را نشان داد، تازه در این صورت نشان خواهد داد که از سطح برابر و به منظور رفع ابهامات وارد بحث و جدل شده، و نه نشستن در تاریکی و تخریب بر اساس کینۀ خرده بورژوایی سنتی اش در تقابل با گرایش تروتسکیسم. در این مناظره بر اساس ارائۀ مدرک و اسناد معلوم خواهد شد چه کسی ناگهان از آسمان به زمین افتاده و مدعی حمایت از شاهرخ زمانی است و چه کسی به دروغ گفته شاهرخ با ما همکاری داشته است. علی رسولی فقط با پذیرش این دعوت است که می تواند ثابت کند چه کسی کرکس است و چه کسی ادامه دهندۀ راه سرخ شاهرخ. چنان چه ما نتوانستیم مدرک موثق که فقط می توان در یک بحث شفاهی ارائه کرد، مبنی بر صحت نظر رفیق شاهرخ در مورد خصوصیت کمیتۀ اقدام به عنوان یکی از پایه های حزب آینده نشان دهیم، تمام گفته های علی رسولی را بدون هیچ کم و کاستی خواهیم پذیرفت، اما اگر خلاف آن ثابت شد، علی رسولی فقط یک شانس دارد که نشان دهد نه کرکسی برای شکار در بلبشوی اوضاع، بلکه فرد سیاسی معتبری است که اگر متوجه بدفهمی ها و خطاهای خود شود، در همان سطحی که دست به تخریب گرایش ما زده، عذر خواهی کرده و ادعاهای خود را پس خواهد گرفت. اگر چنین عمل سیاسی انجام داد، در این صورت دعوت شخصی من از او، براساس علاقۀ وافر وی به تعیین کردن نرخ در وسط دعوا، برای شرکت در مناظره ای در خصوص ادعاها و نقدهای وی به تروتسکیسم خواهد بود. در آنجا نیز ثابت خواهم کرد که ایشان با چند رشته زخیم به بنیاد های فکری منشویسم وصل است و کمترین ربطی به لنینیسم ندارد. آیا از این روش سیاسی تر و متین تر هم وجود دارد؟ حال نوبت علی رسولی است که نشان دهد تا کجا واقعی و جدی است و به چه میزان باید به او اعتنا کرد، و یا به عنوان فردی تخریب گر و ناگهان از راه رسیده به او واکنش نشان داد.

علیرضا بیانی

۱۲ آبان ۱۳۹۴
•https://goo.gl/rzKuTb

ardeshir.poorsani@gmail.com