اعتیاد سومین عامل مرگ و میر در ایران ….؟؟؟؟؟؟
اخیرا رئیس سازمان بهزیستی رژیم جمهوری اسلامی ایران در سخنانی که در روز شنبه چهارم مهر ماه ١٣٩۴ خورشیدی ایراد نمود به واقعه ای دلخراش و دردناک اشاره نمود که در حال حاضر اعتیاد سومین عامل مرگ و میر در ایران تحت حاکمیت رژیم جهل و خرافه و کشتار شناخته شده است .
این کارگزار رژیم اذعان داشت که روزانه دستکم ١٠ نفر براثر سوء مصرف مواد مخدر جان خود را از دست میدهند و در گفته ای هم آمده آماری حدود روزانه بیش از یکصد نفر به این ماده خانمانسوز روی آورده و به خیل قربانیان اضافه میشود .
کارگزاران رژیم اسلامی ایران آیا جوابی برای این همه روی آوری و آسیب اجتمایی در جامعه دارند، در حالیکه خود دست اندرکاران رده بالای سپاه پاسداران این مافیای اختاپوسی در تجارت این مواد خانمانسوز دست دارند و برای بازاریابی آن تلاش مستمر و سازمان یافته دارند. جامعه ای که سیستم حاکم بر آن بر تقویت سودآوری و حیف و میل و چپاول استوار است ، جوانان دختر و پسر و کسانیکه در این جامعه زندگی میکنند با تیره و تار شدن آینده شان و کمبود ، فقر و فلاکت خانواده هایشان ، زیر خط فقر بودن بیشتر مردم و مشاهده این همه اجحاف و حیف و میل های سران رژیم و نور چشمی های نان به نرخ روز خور ، همه و همه عواملی هستند که مردم بجان آمده را به بن بست و سیه روزی کشانده ،جوانان دختر و پسر خود را در این منجلاب باز می یابند که نتیجه سیستم نا عادلانه و استثمار گرانه سرمایه داری اسلامی ایران است .
دردناکتر از آن اینستکه مواد مخدر صنعتی که به بازار عرضه شده و کشنده تر و دردآور تر است که مرگشان در گوشه خیابانها ویا در گوشە اماکنی متروک و یا قبرستانها، شاهد و ناظر آن بودە و هستیم.
دردناک تر از آن اینکە بقول همگی دسترسی بدان هم آسان و ارزانتر از سیگار کە این خود ترفند دیگر سران رژیم اسلامی ست برای بە سکوت کشاندن این همە انرژی و توان جوانان و مردم معترضی کە دل خوشی از این رژیم نکبت و جنایتکار ندارند و باید بدین سان از میدان بدر شوند تا بالائیها با خیالی راحت تر بە جنایت و چپاول و دیکتاتوری خود ادامە دهند.
فراموش نکنیم این آماری کە خود سران رژیم اعلام کردەاند تمام واقعیت را بیان نمیکند. بارها شنیدە شدە و گزارشاتی در این رابطە رسیدە کە دست اندرکاران رژیم در پادگانها و زندانها نیز شرایطی فراهم میکنند کە این مادە خانمانسوز مواد مخدر در دسترس باشد و شنیدە شدە کە کسانیکە بە سربازی رفتەاند، در بازگشت و پایان خدمت سربازیشان بە اعتیاد آلودە بودەاند ویا در زندانها هم از طریق زندانبانان برای بە سکوت کشاندن و خفە کردنشان از این ترفند استفادە کردەاند. این انسانها را تنها نگذاریم زیرا کە بە کمک و مساعدت ما نیازمندند.
این رژیم برای جان انسانها هیچ ارزشی قائل نیست، نە تربیت و نە آموزش و پرورش اصولی و علمی ونە بە فکر شادی و رفاه مردم بودە و نخواهد بود. آنها همە چیز را بە بعد از مرگ حوالە میکنند در حالیکە خودشان و خانوادەهایشان در رفاه و آسایش و با بهترین امکانات تفریحی و زندگی پر از تجملات از چپاول و دزدی و غارت دست رنج مردم میگذرانند، ولی برای مردم آرزوی زندگی در آخرت را دارند.
در دنیائی کە جان انسان پشیزی ارزش ندارد باید آنرا بر سر برپادارندگانش کوبید و دنیائی ساخت انسانی با ارزشهای والای انسانی جایگاه واقعی خودرا بەدو بازگرداند.
از زن و مرد، پیر و جوان، سیاه و سفید در فضائی عاری از تبعیض و استثمار و بی عدالتی زندگی کنند و این شدنی و میسر است بە شرطی کە ارادە کنیم و با اتحاد و یکپارچگی بدور از تبعیضهای جنسی و ملیتی و قومی، و این میسر نیست مگر اینکە طبقە کارگر متشکل و آگاه پا بە میدان مبارزە بگذارد و در کنار جنبشهای اجتماعی دیگر جامعە بە این مهم دست یازد.
با آگاهی و علم بە اینکە این دنیای برابر و دور از ستم و بی عدالتی شدنی است و باید بە این بی عدالتی ها پایان داد.
اعتیاد، فحشا، دزدی، شکنجە و زندان از دست آوردها و زائدە رژیم سرمایەداری است و باید سرنگون شود. ما انسانها لیاقت آنرا داریم کە شادی کنیم تحصیل و بە سفر برویم و بە انسانهای دورو برمان عشق بورزیم محیط زندگیمان را از آلودگی بیالائیم، با طبیعت آشتی کنیم طبیعت را پاکیزە نگاه داریم و در این دنیای انسانی بدور از ستم دیگر خبری از استثمار، فقر و اعتیاد و گرسنگی فرزندانمان نیست.
در این دنیای شیرین دیگر خبری از اعدام، زندان و شکنجە نیست.
دیگر مادران هر روز در خاورانها و دم زندانها و دادگاەها تجمع نمیکنند.
دیگر فرزندانمان در کنار خیابانها در کارتون نمی خوابند و یا از سرما و سوء تغذیە تلف نمی شوند.
دیگر کسی برای ادامە زندگی فرزندانش کلیەاش را برای فروش نمی گذارد.
اینها رویا نیست، واقعیت دارد بە شرطی کە ارادە کنیم با آگاه گری و اتحاد و یکپارچگی دست این ظالمان و ستمگران را کوتاە خواهیم کرد.
بە امید آن روز.
زندە باد آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زندە باد سوسیالیسم!
اردشیر نصرالە بیگی
سپتامبر ٢٠١۵ میلادی