جمعی از هنرمندان ایرانی با انتشار بیانیه ای، راه اندازی کمپینی را برای اعتراض به دولت اسلامی یا داعش اعلام کرده اند. این فراخوان را بسیاری از هنرمندان در ایران امضا کرده اند که تا کنون تعدادشان به شصت تن رسیده است از تمام گروه ها ی هنری :
نقاش، مجسمه ساز، گرافیست، آهنگساز و فیلمساز.
آن ها می نویسند که “داعش دشمن تاریخ است. دشمن تاریخ اندیشه ، تاریخ هنر، تاریخ زیبایی و تاریخ زبان. در یک کلام “دشمن میراث بشری است”. آن ها می گویند که این کمپین ضد داغش، همبستگی هنرمندان در اعتراض به تخریب میراث باستانی بشری است. آن ها نگران نابودی مجسمه ی بودا در بامیان افغانستان به وسیله ی نیروهای طالبان، غارت موزه ی موصل و تخریب تندیس های باستانی متعلق به تمدن پالمیرا و نمرود در عراقند.

آدم از این همه دانش و هوشیاری و آگاهی هنرمندان ساکن ایران سرگردان می ماند تا جایی که از خود می پرسم این هنرمندان تا کنون کجا بودند؟ آن ها در ایران بودند ؟ یا در جایی در کره ی دیگر.؟ سرزمینی با حاکمانی سراپا دمکرات و آزادی خواه و مشوق هنر و هنرمند!

آیا آن ها در طول این سی و چند سال بی خبر بوده اند که مخرب ترین دولتی که نزدیک به چهار دهه آشکارا، به تخریب آثار هنری، موسیقی، فیلمسازی، نقاشی و ارزش های انسانی و حتا آثار باستانی دست زده و سانسور و خفقان را برای نابودی هنر، برآن کشور حاکم کرده است، جمهوری اسلامی ایران است؟ آن ها نمی دانند که حاکمان این حکومت اگر سازندگان و تشکیل دهندگان طالبان ها و داعش ها و ده ها گروه کوچک و بزرگ اسلامی بنیادگرا در آسیا و آفریقا نبوده اند، مشوق و تامین کننده امکانات و الهام بخش بنیادگرایی برای آن ها بوده اند و آن ها را بی دریغ و به هزار شکل مادی و معنوی حمایت کرده اند؟ آیا نمی دانند یا نمی خواهند بدانند که با سرنگونی این جانیان گروه های بنیادگرا از جمله داعش بزرگترین الهام بخش خود را از دست میدهند؟

این گفته ها نکاتی نیست که تازگی داشته باشد. این ها خبرهایی نیست که در طول سال ها، با جزییاتی تمام،آشکار نشده باشد. با این همه اطلاعات همه گیر و پنهان نشدنی، هنرمندان ساکن ایران اگر می خواستند به راستی به دشمن میراث بشری معترض باشند، باید نخستین کسانی می بودند که به حاکمان جمهوری اسلامی ایران و به کل این حکومت به عنوان دشمنان میراث بشری، اعتراض می کردند.

از این گونه کمپین های بظاهر منطقی تاکنون کم نداشته ایم این حرکت ها دانسته یا ناداسته کوشش بر پوشاندن چهره ی این هیولای جنایتکار یعنی جمهوری اسلامی را دارد که پدرخوانده ی تمام گروه های تروریستی و بنیادگرا است . با این قصد که تمام سابقه ی جنایات و تخریب های فرهنگی و هنری این جانیان را محو کند. قصدی که تمام رسانه های طرفدار جمهوری جنایتکار اسلامی ایران در داخل و خارج از ایران آن را تبلیغ و پشتیابانی می کنند.

با توجه به آن دست های پنهان و آشکار که در کار برنامه ریزی برای نابودی فرهنگ و هنر و تمدن ایران است و برای پوشاندن جنایت هایش کمپین های ضد داعش و ضد گروه های بنیادگرا را راه اندازی و دست کم تشویق می کند، دیگر تعجب آور نیست که چند تابلوی آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی که به کشتار میلیون ها انسان در سراسر جهان دست زد، در کنار ۲۳ اثر هنری دیگر هنرمندان ایرانی، به نمایش گذاشته شود . تابلوهایی که در اختیار بنیاد مستضعفان ایران است و در اختیار گالری دفینه گذاشته شده است. چه افتخاری بالاترازاین برای هنرمندان ایرانی که تابلوهایشان در کنار تابلوهای بزرگ ترین جنایت کار تاریخ معاصر به نمایش در بیاید و البته زیر عکس دو جنایت کار دیگر تاریخ معاصر یعنی خمینی و خامنه ای . شرممان باد!

به راستی بر سر هنرمندان ما چه آمده؟ چه نیرویی آنها را به چنین بی خبری هولناکی فرو برده است؟ آیا آنها بی خبرند یا حساب سود و زیان آن ها را دچار کوری و سردرگمی ناخواسته کرده است؟

گیسو شاکری
۶ اکتبر ۲۰۱۵
Gissoo_shakeri@yahoo.com