دنیا را به لجن کشیده اند
از یکسال قبل تا همین یک هفته گذشته احزاب وابسته به پ ک ک در کردستان سوریه در هماهنگی با نیروی هوایی آمریکا و متحدینش علیه داعش ایفای نقش میکردند و برای آمریکا عزیز بودند اما بعد از چرخش دولت ترکیه برای حل بن بست و بحرانهایش ( شکست در انتخابات پارلمان، فاجعه “سوروج” و نارضایتی اجتماعی مردم)، بلافاصله این صحنه آرایی بسرعت تغییر کرد.
اینکه افق، سیاست و عملکرد پ ک ک پاسخگوی مردم محروم و سرکوب شده کردستان ترکیه از سوی دولت اردوغان و دولتهای پیشین این کشور نبوده است موضوع جداگانه ای است اما هنگامیکه جهانیان متوجه شدند که داعش با حمایت دستگاه اطلاعاتی دولت ترکیه بیش از ۳۰ جوان را قتل عام کرد آمریکا و همپیمانانش همراه با نوچه های محلی اشان ( مسعود بارزانی ) نه تنها این جنایت را محکوم نکردند، خم به ابرو نیاوردند و آنرا ترویستی قلمداد نکردند بلکه با دست گذاشتن روی گیج سری و حماقت همیشگی پ ک ک در کشتن دو مامور پلیس، در بوق و کرنا کردند که باید در مقابل تروریسم ایستاد.
آنان دولت فاشیست ترکیه را مختار و مجاز دانستند که تحت عنوان مبارزه با تروریسم با تمام قدرت پ ک ک را بکوبد. اکنون چرخش سیاسی و ظاهری از سوی دولت ترکیه تحت عنوان “جنگ با داعش”، که هدفی جز سرکوب اعتراضات اجتماعی، ایجاد محدودیت و سرکوب فعالیت احزاب سیاسی برای برون رفت از بحرانهایش را در بر ندارد، از سوی آمریکا و متحدینش مقبولیت پیدا کرده است. جالب این است که نمایندگان سرمایه داری جهانی و منطقه ای جنایت “سوروج” را بسیار زیرکانه به حاشیه راندند. انگار نه انگار آنان جوانان و شهروندان پرشوری بودند که به قصد بازسازی منطقه ای که در سایه سیاست همین دولتها از جمله دولت ترکیه به ویرانه تبدیل شده بود عازم آنجا بودند.
واقعا چه اسمی میتوان روی این گذاشت؟. مشاهده این روند بجز سیاست رذالت و پستی سران این دولتها پیرامون این وقایع، اسم دیگری نمیتوان روی آن گذاشت. اوج کثافت و رذالت سران دولتها آنجا است که با یک چرخش سیاسی مقطعی برای حل بحران، بانیان، مسببین و خالقین تروریسم جهانی و منطقه ای تبدیل به “فرشته عدالت” میشوند، مجاز و محق شمرده میشوند که تحت عنوان جنگ با تروریسم اوج تروریسم دولتی را بکار بیاندازند و جان و زندگی مردم، خانه و کاشانه و هستی اشان را با بمب و باروت درهم بکوبند. تف به نظام و سیستمی که مهره ها و گرداننده گانش اینگونه اوج توحش و بربریت را علیه انسانیت بنمایش میگذارند.
بانی و مسبب صنعت و تولید تروریسم دولتی، خلق کردن انواع جانوران اسلامی، قتل و کشتار در چهار گوشته جهان، بمب گذاری، بحران و بن بست اقتصادی کنونی، سیل آوارگان و مهاجرین بخصوص در خاورمیانه که تا کنون هزاران نفر از آنان در دریاها غرق شده اند و صدها درد و فلاکت دیگر در دنیای امروز واقعا کیست و ناشی از چیست؟. آیا دیدن و شنیدن این صحنه گردانی ها و سیاست دولتهایی که دنیا را اینگونه به لجن کشیده اند گویای گندیدگی زیاده از حد سرمایه داری نیست؟.
عبدل گلپریان
۲۸ ژوئیه ۲۰۱۵