حمید رحمانپور

نامه سرگشاده

۱٫ آقاى عبداله مهتدى ؛ کمیته مرکزى سازمان انقلابى زحمتکشان کردستان ایران
۲٫ آقاى عمر ایلخانیزاده ، کمیته مرکزى سازمان زحمتکشان کردستان  

با عرض سلام

هفتم آبان ماه مصادف با ۲۱ مین سالگرد در گذشت کمونیست مبارز و از بنیان گذاران حزب کمونیست ایران و یکى از رهبران برجسته جنبش انقلابى کردستان و یارو یاور کارگران و زحمتکشان تحت ستم دوگانه کردستان ایران، رفیق دکتر جعفر شفیعى بود. او عضو کمیته مرکزى کومه له و حکا محبوب کادرها، اعضا و پیشمرگان کومه له بود. کاملأ بجا بود که در این روز یاد این رهبر کمونیست و انقلابى گرامى داشته شود. آنچه در این نوشته مد نظر من مى باشد شیوه گرامیداشت شما در تلویزیون هاى روژهه لات و آسو زات مى باشد.

همانطور که مى دانید، از خصوصیات بر جسته دکتر جعفر صداقت، راستگویى و صراحت او در بیان واقعیات و ابراز نظرات خود بود. سازمان هاى شما که اساساَ در تجدید نظرى و کنارگذارى کمونیسم و منحصر کردن خود به کردستان و قرار گرفتن در طیف ناسیونالیستى این جنبش، از حزب کمونیست ایران و سازمان کردستان این حزب یعنى کومه له بوجود آمده است؛ البته حق دارد و جاى خوشحالى هم هست که یاد  یکى از رهبران کمونیست این جنبش را گرامى مى دارد. آنچه که حق ندارد و جاى انتقاد من مى باشد، تحریف کردن و سوً استفاده کردن از رهبران کمونیست جان باخته براى توجیه سیاست ها و جهانبینى امروزى خودتان مى باشد. واقعیات تاریخى بسیار نزدیکى که مکتوب و ضبط شده هم هستند را نمى توان دلبخواه و نادرست منعکس نمود. 

جانباخته گانى مثل جعفر شفیعى، صدیق کمانگر، فواد مصطفى سلطانى و… کمونیست هاى مبارزى بودند که تا آخرین لحظهً عمرشان به ایدئولوژى مارکسیستى نه تنها وفادار، بلکه با تمام توان در تبلیغ و ترویج آن فداکارانه کوشیدند. به همین دلیل محبوب توده ها و مورد غضب ونفرت طبقات دارا بودند. براى شناساندن آنان و آموزش نسل جوان باید به آرشیوهاى مکتوب و یا ضبط شده کومه له و یا همرزمانى که به ایدئولوژى آنان وفادار مانده اند، مراجعه داده شود. در مقابل شما به کسانى و از جمله هنرمند خوش صداى کورد آقاى رزازى که اتفاقاَ صادقانه هم اقرار مى کند که از گذشته سیاسى خود و پیشمرگ شدن در کومه له پشیمان است و اکنون وبه اذعان خودش یک ناسیونالیست غلیظ کورد است ، پناه ببرید و از زبان او نقل قولى را بشنویم که دکتر جعفر در فلان مسجد حرفى زده است که بوى کوردایه تى و ناسیونالیسم از آن مى آ مده است. شما چند روز را به یاد بود او اختصاص مى دهید ولى بجاى نوشته هاى کتبى و سخنرانى هاى متعدد او مثلأ در درسالروز هاى تاسیس حزب کمونیست و مراسم هاى متعدد کومه له و … هیچ اشاره اى نمى کنید و آنها را پخش نمى کنید که از هر نقل قول و حدس و گمانى گویا تر هستند

من کاملأ با این مخالفم که از گذشته کومه له تقدسى ساخت و آن را از خطاها و اشتباهاتى که داشته است که کاملأ هم طبیعى هستند، مبرا کرد. ولى صداقت و راستگویى و گفتن حقیقت به توده هاى مردم از مختصات آن بود. در کردستان ایران و البته بر خلاف قسمتهاى دیگر کردستان، کمونیسم توده اى گردیده و مردم کومه له را کمونیست مى دانستند. حال شما تجدید نظر کرده و کمونیسم را کنار گذاشته اید. این جاى تاسف است. این تصمیم آگاهانه شما است. ولى حداقل به مختصات بالا که اشخاص و یا سازمان ها هم بدون آن مى توانند داراى آن باشند وفادار بمانید و به مردم و نسل جوان دروغ نگوئید. بگوئید که هر چند شما اکنون با ایدئولوژى کمونیستى آنان مخالفید و البته بادلایل اثباتى و روشن گرانه،  ولى شخصیت انقلأبى آنان را گرامى مى دارید. نه اینکه چندین روز برنامه هاى تلویزیونى تان را براى یادبود هر کدام از آنان پر کرده و آنهم براى تحریف و ملوس کردن حقایق و اشاعه ابهام، بد گمانى و دودلى نسبت به شخصیت و افکار واقعى آنان.

دوستان عزیز لطفاَ به خود وایدئولوژى فعلى خود اعتماد کرده و نه اینکه براى توجیه و بزک کردن آن بصورت غیر واقعى و بى انصافانه به جان باختگان متوسل شوید. شما حتى وقتى آرامگاه این عزیزان را نشان مى دهید، نوشته هاى روى سنگ قبرشان را سانسور مى کنید و آنرا نشان نمى دهید که بر آنها حک شده است که از رهبران حزب کمونیست ایران بوده اند. بگذارید تاریخ همانگونه که آنها بوده اند و بعنوان رهبرانى کمونیست که هزاران نفر را به این ایدئولوژى جذب و به وجد آورده اند یاد کند و سعى در مخدوش کردن آن ننمائید. به این مسئله که اگر آنها اکنون زنده بودند چطور مى اندیشیدند هرگز نباید فکر کرد وبه حدس و گمان متوسل شد. آنها کمونیست بودند، کمونیست زیستند. آنها از رهبران حزب کمونیست ایران و کومه له بودند و کمونیست جان باختند. کرامى داشتن آنان بیان این واقعیات است. اگر خداى نخواسته شما هم در آن دوران که هنوز از کمونیسم روى گردان نشده بودید، جان مى باختید، تاریخ هم با اتکا به همه نوشته ها و گفتارهایتان و شاهدان زنده همرزمتان، از شما بعنوان رهبران کمونیست و مبارز یاد مى کرد. شما نه تنها در دفاع از کمونیسم و طبقه کارگر رهبرى حزب کمونیست را در دست داشتید و با جمهورى اسلامى جنگیدید، بلکه در کردستان هم در مقابل حزب دموکرات ایستادید و در دفاع از کمونیسم و قاطعانه در مقابل جنگ تحمیلى داخلى از جانب آنان یعنى بورژوازى کردستان ایستادید. تجسم کنید که در آن موقع کسى فقط این جراَت را بخود مى داد و در کمونیست بودن شما شک مى کرد؟ متاًسفانه امروز از نظر ایدئولوژى و جهانبینى نمى توان فرق چندانى بین احزاب شما و دیگر احزاب ناسیونالیستى کورد از جمله حدکا مشاهده کرد. از رهبران جان