“جبهه متحد کرد” اسمی است که نمایندگان مجلس اسلامی رژیم و تنی چند از افراد دیگر از کردستان آنرا روی خود گذاشته اند. این جماعت به کشف جدیدی دست یافته اند. اخیرا افراد این جبهه در نشستی تمام نبوغ فکری خود را روی هم گذاشته اند تا بلکه اگر شد و جا داشت، پز حزب دمکراتیک خلقهای ترکیه ( ه د پ) را بخود بگیرند.
دبیر”جبهه متحد کرد” رئوف کریمی اعلام کرده است که جبهه این آمادگی را دارد که بین جمهوری اسلامی و نیروهای اپوزیسیون مسلح در مناطق مرزی کردستان میانجیگری کند. پیشتر این جبهه چنین جسارتهایی نمیتوانست از خود بروز دهد. البته بعید هم نیست که این ایده کشاف را دست اندرکاران جمهوری اسلامی در گوش اعضای این جبهه نجوا کرده باشند چرا که از یک سو حضور هر دو شاخه حزب دمکرات کردستان در منطقه و از سوی دیگر اوضاع بحرانی احزاب حاکم بر اقلیم کردستان بر بستر تحولات آینده که میتواند عاملی برای انفعال اتحادیه میهنی در بعهده گرفتن میانجیگری تاکنونی اش باشد، آنان را به این نتیجه رسانده باشد. وانگهی احزاب ناسیونالیست اپوزیسیون مسلح جمهوری اسلامی در مذاکره با رژیم اسلامی و بدون میانجی گر هم هیچگاه کم نیاورده اند. خودشان بارها مستقیما با مقامات اطلاعاتی رژیم دیدار و ملاقات داشته و حضور بهم رسانیده اند.
بهر رو خلق چنین ایده ای حال از سوی جبهه متحد یا رژیم اسلامی و یا هر دو، مسئله نیست. آنچه که مسئله است این است که اولا اوضاع سیاسی، مناسبات اجتماعی و تاریخی این مناطق شبیه هم نیستند. ثانیا نه جمهوری اسلامی دولت ترکیه است، نه “جبهه متحد کرد” ( ه د پ ) است و نه احزاب مسلح اپوزیسیون پ ک ک هستند. ثالثا از رویدادها و تحولات سیاسی و منطقه ای هم نمی شود زورکی کپی برداری کرد. گویا تنها چیزی که کم دارند وجود یک امرالی و اسارت یکی از سران احزاب ناسیونالیست کرد باشد که لابد ممکن است این یکی را بخواهند با قوه تخیل خودشان پر کنند. در هر حال هر کاری بخواهند بکنند و هر زوری بخواهند بزنند چنین قبایی، هم به تن رژیم جمهوری اسلامی گشاد است و هم به تن “جبهه متحد کرد”.
طرح میانجیگری”جبهه متحد کرد” به این خاطر نمیگیرد که: ۱٫ بخشهای چهارگانه کردستان تفاوتها و ویژگیهای مختص بخود را دارند. ۲٫ مردم کردستان از مقطع ظهور بختک اسلامی تا به امروز صاحب تاریخچه مبارزاتی درخشان، صاحب دستاوردها، تجارب و تحرکات اجتماعی، کارگری و مبارزاتی چپ و رادیکال فراوانی در تقابل با رژیم اسلامی هستند که به کمتر از پایین کشیدن جمهوری اسلامی از اریکه قدرت رضایت نخواهند داد. ۳٫ مردم شهرهای کردستان ایران ضمن مشاهده روند حاکمیت ۲۴ ساله احزاب ناسیونالیست کرد در کردستان عراق، اوضاع ترکیه و تحولات سه سال اخیر در سوریه، درسهای زیادی آموخته اند بویژه اینکه کارنامه احزاب ناسیونالیست کرد را از نزدیک بخوبی مشاهده کرده اند. و بالاخره ۴٫ چپ اجتماعی در کردستان ایران اجتماعی تر و پیشنه دارتر از آن است که “جبهه متحد کرد” بعنوان بخشی از پاره تن این رژیم بخواهد با ایفای نقش سازمان ملللی اش! مردم و جامعه کردستان را به عقب برگرداند.
پروژه “جبهه متحد کرد” برای میانجیگری در شرایطی امکان طرح شدن پیدا کرده است که هر دو حزب دمکرات در نوار مرزی مستقر شده اند و “جبهه متحد کرد” شاید لازم دیده است برای یکبار هم که شده بخواهد شانس و بخت خود را بیازماید. اما با ادا و اطوار و شکلک درآوردن از بالا نمیشود بجایی رسید. تحرکات جبنشهای رادیکال و چپ اجتماعی در کردستان ایران اجازه دنده عقب گرفتن در روند مبارزاتش را به “جبهه متحد کرد” که بود و نبودش به عمر رژیم اسلامی گره خورده است نخواهد داد.
عبدل گلپریان
۱۰ ژوئیه / ۲۱ تیر ۹۴