محمد فتاحی
صبح چهارشنبه پنجم نوامبر دوهزار و هشت.
m.fatahi@gmail.com
برای ناسیونالیسم و قوم پرستی، دیشب شب بدی بود.
پشت سربازان بوش در اپوزیسیون ایران یکبار دیگر هم خالی شد.
انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۸ را از خیلی لحاظ می‌شود تحلیل کرد و از زوایای مختلف به آن نگریست.
تاریخ و نه تئوری به ما میگوید که انتظار ایجاد تغییرات در زندگی و تامین آزادی و رفاه و بیمه بیکاری و تحصیل و خدمات درمانی و مسکن و ترانسپورت رایگان از پارلمان و انتخابات و دمکراسی نه یک حماقت فردی که یک جهالت اجتماعی و محصول غیبت یک نبرد طبقاتی است.
خبر دوم اما این است که نه در درون مرزهای امریکا و نه در دنیای خارج آن کسی با این توقعات در انتظار ظهور یک مهدی امریکایی ننشسته است.
آنچه به انتخاب اوباما اهمیت اساسی می‌دهد و تمام دنیا را منتظر حضور خود در کاخ سفید کرده است، نه رنگ سیاه، سن جوان و برنامه های او برای تغییر در زندگی مردم، که یک ایست به سیاستهای هیات حاکمه تاکنونی این کشور است . اهمیت انتخاب اوباما در ایجاد یک شیفت در جایگاه امروز امریکا و کمک به تثبیت یک موقعیت پائین‌تر است. و نفس این انتخاب شروع آن پروسه است. اوباما نماینده شیفت آمریکا از قلدر شماره یک دنیا به سطحی پائین‌تر و در کنار قطب‌های دیگری است که سالهای اخیر به موازات افت آمریکا عروج کرده‌اند. انتخاب اوباما تثبیت شکست امریکا در سطح جهان و آغاز شروع زندگی در یک جهان چند قطبی است.
اشاره به افت موقعیت جهانی آمریکا بطور کلی، هنوز نکته مهم مد‌نظر من در این یاد‌داشت کوتاه نیست. افت موقعیت آمریکا در جهان و منطقه خاورمیانه، سیاست قلدری نظامی و تهدیدات جنگی جایش را به سیاستهای آرام‌تری خواهد داد. معنی زمینی این جهت‌گیری حذف تهدیدات نظامی علیه ایران و پائین آوردن بودجه اختصاصی برای تزریق خون در رگ اپوزیسیون ناسیونالیست و قومی است.
سال گذشته رسمی شدن شکست آمریکا در عراق، پشت جبهه اینها را خالی و کمر جنبش اینها را بر زمین سفت کوبید. سرکوب‌های وسیع یک سال اخیر توسط جمهوری اسلامی فقط در خلاء جنبشی ممکن شد که پرچم نفرت و اعتراض جامعه را بر قدرت تانک‌های آمریکا در همسایگی ایران آویزان کرده بود. اگر آن جنبش افول کرد ولی ناسیونالیسم و قوم‌پرستی هنوز بارقه‌های امید به حضور و قدرت آمریکا را در دل نگه داشته بود. هنوز امیدوار بودند نفرت جامعه علیه اسلامیون را با اتکا به قدرت دلار و فشار نظامی رنگ ملی و قومی بزنند.
انتخاب اوباما این امید و تحقق این آرزو را به صفر نزدیک کرده است. به همین دلیل دیشب برای اینها شب پر استرس و سختی بود و امروز سراسر پکر و گرفته و ناراحت کز کرده اند.
کمونیسم و کارگر و آزادی‌خواهی فرصت یافته است تا در کنار ضعف طیفی از رقبای مرتجعش پرچم افراشته شده آزادی و برابری را با دستانی تواناتر بگیرد، خود را حول آن متحد و قدرتمند کرده و جامعه را به دور افق رهایی بخش خود و برای جنگ نهایی علیه اسلامیون و سرمایه داری، علیه هر دو قطبی کند. برای کل اردویی که افق پرو‌آمریکایی در پیش گرفته بود، برای کل اردوی ناسیونالیسم پرو غرب ایرانی، برای جریانات قومی ترک و کرد و عرب و عجم و برای بخشی از چپ بویژه در حزب کمونیست کارگری امروز اصلا روز خوبی نیست!
برای جبهه آزادی و برابری اما، از نظر سیاسی، امروز از دیروز مناسب تر است.
هواداران دخالت نظامی امریکا در منطقه صبح امروز شما بخیر!