نادر عزیز و دوست داشتنی هم مارا تنها گذاشت
بیاد نادر رضانژاد

تازە وقتی بە سوئد آمد از جانب رفیق عزیز (رحمان پوستین) با هم آشنا شدیم در رابطە با کارهای پناهندگیش صحبت میکردیم، گاها بە دلایل مختلف قرار دیدار میگذاشتیم، انسانی صمیمی، متین و آرام و در عین حال آگاه بود.
در ملاقاتهایمان از هر دردی صحبت میکردیم، از شرایط سخت مردم در ایران بخصوص جوانان و نوجوانان، شرایط غیر انسانی کە رژیم جمهوری اسلامی ایران بواسطە هرچە بیشتر تهی کردن جوانان و بن بست و روی آوری بە اعتیاد و شرایط دردناک خانوادەهائی کە بە این موقعیت وحشتناک گرفتارند و کم هم نیستندو…
بلە، نادر عزیز و دوست داشتنی با احساسی گرم و انسانی از این مصیبت های درون جامعە محنت زدە میگفت و با همدیگر تبادل نظر میکردیم.
نادر در دوران آمدن بە خارج از کشور نیز شرایط سخت و طاقت فرسائی را متحمل شد، دورانی طولانی و دردناک، انتظار اقامت در شرایط سخت پناهندگی اروپا او نیز بی بهرە نشد و لیکن مصمم و استوار قد علم کرد و از پای ننشست تا بە حقوق انسانی خود همانا کە هر انسانی در هرکجا کە می خواهد زندگی کند و حقوقی جهان شمول است برسد و دست یابد و بدان رسیدە اما دریغا و در کمال ناباوری و غم فراوان دورانی کە بخواهد با راحتی و آرامش فکر بە آیندە بیاندیشد کوتاه بود و مریضی مرگ بار بە سراغش آمد و نتوانست با آرامش خاطر پس از گرفتن اقامت بە زندگی روز مرە بپردازد و پس از دست و پنجە نرم کردن با این مریضی دهشتناک سر انجام در روز یکشنبە ١٩ آوریل ٢٠١۵ قلب مالامال از عشق بە انسانیت نادر عزیز از تپش باز ایستاد و همە بستگان و عزیزان و رفقا و دوستانش را در ماتم نگەداشت.
ضمن تسلیت بە بستگان و عزیزانش خودرا در غم نادر شریک میدانیم.
یاد نادر رضانژاد عزیز و دوست داشتنی همیشە باماست.
اردشیر نصرالە بیگی
آوریل ٢٠١۵ میلادی