شهر کوبانی که در شمال سوریه قراردارد، دارای جمعیتی نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر می باشد که اکثریت آن را کردها تشکیل می دهند، این شهر از لحاظ استراتژیک از موقعیت فراوانی برای طرفین جنگ حائز اهمیت بود. بعد از ١٣٣ روز مقاومت و مبارزه با حضور زنان و مردان و نیروهای مبارز این شهر آزاد شد، آزادسازی کوبانی تنها و تنها آزادسازی یک منطقه و شهرنبود ، بلکه حاوی پیامی بود به نیروهای تاریک پرست و ضدبشریت و ضدتمدن و برای تمام حامیان داعش که با تمام توان خود مانع حمایت از کوبانی بودند که شکست برای آنهاست و پیروزی برای درستکاران و مشروعیت مبارزه نزد ملت متحد و دشمنان کفر و تاریکی و تروریسم است. مقاومت جانانه و بی نظیر نیروهای مدافع خلق و “ی. پ. ژ”، دنیا را به حیرت واداشت چون، حتی کشورهای غربی بارها اعلام کردند که کوبانی به زودی سقوط خواهدکرد. اما این مقاومت حامیان داعش راسرشکسته کرد، مخصوصا کشور ترکیه که سرمایه گذاری زیادی برای از بین بردن دولت سوریه و همچنین کردهای کرده بود. کوبانی پیام نقش زنان و رهبری و فرماندهی آنان در جبهه های جنگ علیه ترور و اشغالگران را به جهان مخابره کرد و نشان داد در خاورمیانه تنیده در تبعیض های جنسیتی، عقیدتی و سیاسی زنان با هر عقیده و منش و فکری در کنار مردان و حتی گاه بالاتر از آنان در عرصه حضور دارند و نه تنها خود را بلکه انسانیت و برابری و زندگی شادمانانه را به اثبات رسانیدند. گلستانی را به وجود آوردند که چهار طرفش را آتش جنگ، نابرابری و ظلم درهم تنیده است.

زنان و مردان کوبانی توانستند تروریست های داعش را ازکوبانی بیرون کنند و داعش را متحمل شکستی سنگین هم از لحاظ نظامی و هم از لحاظ ایدئولوژی کردند. در این پیروزی زنان نقش بسیار مهمی را ایفا نمودن که باعث حیرت جهانیان شد. نیروهای مدافع زن “ی. پ. ژ” با مقاوت خود اثبات کردن که تنها از لحاظ جنسیتی با مردان تفاوت دارند و حتی در بسیاری از موارد از مردان قویتر هستند.

متاسفانه در بسیاری از جوامع زن مالکیت مرد محسوب می شود، یعنی تا آنجائیکه مرد این اجازه را به خود می دهد که برای نحوه رفتار گفتار و پوشش او تصمیم گیری کند. در جوامعی که قدرت از بالا به پابین تقسیم شده است و حاکمیت به ملت، ملت به مرد و مرد به زن و زن نیز به ناچار این فشار را برسر فرزندان اعمال می کند و به علت در نظر نگرفتن نقش زن در این جوامع این ذهنیت به نسل های بعدی منتقل می شود و جامعه مدنی به منظور حل این مشکلات بسیارناتوان است و به همین دلیل امروز نمی توان زندگی دشوارتر از اسیرپنج هزارساله سنت دولتی یعنی زن بودن را تصور کرد.

سنت دین، مرد را ازحقیقت وجودی خویش دور ساخته و زن را به قیمتی ترین ملک وی تبدیل کرده است به طوری که فعالیت زن تنها باید مطابق خواسته های مرد باشد .زن در این جوامع میان دو فرهنگ پیشرفته جهانی و فرهنگ چادرسیاه حیران مانده و دچارسردرگمی عجیبی شده است در اینجا همه فضایل مربوط به زن بودن معکوس شده است هر چیزی که بتواند با آن احساس غرور کند یا آن را با دیگران تقسیم نماید تحت حاکمیت نظام اخلاقی قرار دارد. افراط گرایی دینی یکی از واقعیت های انکارناپذیر جوامع امروز خاورمیانه است. گرچه دخالت های خارجی در شدت بخشیدن به این تحرکات نقش دارند اما نمی توان چشم بر بسترهای چنین حرکت هایی که همان اندیشه و تفکر افراطی است، بست.

اگر چه رشادت های فراوانی از سوی مردم کوبانی رخ داد تا کوبانی بالاخره از دست (انسان نماهای) داعش آزاد شود، اما نقش زنان در آزادسازی کوبانی غیر قابل کتمان بوده و آنچه مسلم است رشادت های فراوانی است که از سوی زنان بر سر مزدوران داعش فرود آمد تا مرزهای کوبانی از شر این مزدوران پاک سازی شود. این نیروها که از کمترین حمایت بین المللی و نبود سلاح هایی که بتوانند در مقابل سلاح های پیشرفته داعش مقاومت کنند رنج می بردند. با مقاومت خود داعش را در دروازه های کوبانی متوقف کردند و سیلی محکمی به صورت حامیان داعش زدند.

کافی است یک نگاه اجمالی به منشور حقوقی یا قانون اساسی روژاوا انداخت. نظام قانونی روژاوا در مقیاس منطقه‌ای بی‌نظیر و استثئانی است. به صراحت در آن حقوق زنان، کودکان و اقلیت‌ها مورد توجه قرار گرفته؛ علاوه برآن، به لحاظ اقتصادی مالکیت جمعی، در تعادلی واقع گرایانه با مالکیت های خصوصی به رسمیت شناخته شده است. زنان در کردستان در حدود ۴۰ سال پیش و در وقایع انقلاب ۵۷ با مبارزه علیه حکومت شاهنشاهی توسط کومه له (تشکیلات کردستانی حزب کمونیست ایران) وارد عرصه ی مبارزاتی شدند. در آن زمان دو فاکتور اصلی یکی مبارزه با فئودالیسم سنتی و دوم بستر سازی برای حضور قدرتمند زنان در همه عرصه ها فراهم شد. امروز کوبانی مظهر مقاومت و انسانیت در جهان به شمار می آید، مردان و زنانی که انسانیت را به شیوه واقعی به جهان نشان دادند و جان خود را برای به دست آوردن آزادی کف دست نهادند.

زنان در کردستان بیش از سه دهه است با مبانی فکر برابری طلبانه زندگی کرده اند و این اندیشه و باور چند دهه در میان آنان ریشه دوانیده است.

واقعه کوبانی تصویر دیگر از زن خاورمیانه به جهانیان معرفی کرد تصویری که در توسعه یافته ترین مدل های اجتماعی غرب نیز نمونه آن دیده نشده است. تمامی رسانه های دنیا با بهت و حیرت به نظاره کوبانی نشسته بودند اما براستی چه شد در کشور هایی که غم نان و هویت زخم های عمیقی بر پیکرشان به یادگار گذاشته است این چنین زن به عنوان نمادی از توانمندی به یکباره به جهانیان معرفی شد؟.