معلمین از روز های سه شنبه و چهارشنبه ٣٠ دی و اول بهمن ماه٩٣، در بیشترین استانها در اعتراض به وضعیت نامناسب معیشت و منزلت وامنیت خود دست به اعتصاب سراسری زدند. پیش درآمد فراخوان به اعتصاب، طومار اعتراضی معلمان با بیش از ۶٠٠٠ امضا در هشتم دی ماه بود که برای رئیس مجلس ارسال کرده بودند. خواست و مطابات معلمین در دو حوزه به جامعه معرفی شد. در حوزه رابطه معلمین با آمورش و پرورش و دولت؛ مشکل تحصیلات و عدم امکانات و کافی نبودن هزینه های تحصیل، کمبود بودجه و نا هماهنگی بودجه ناچیر دولت با نیازهای آموزش و پرورش و در حوزه مشکل شغلی، رفاهی و امنیتی معلمین، معلمین با وارد شدن به این دو حوزه از جنبش معلمان و خواست و مطالباتشان چهره ای مسئول، همه جانبه و دلسوز به جامعه را معرفی کردند. جامعه و مردم از اعتراض و تجمعات معلمان حمایت کردند که سمپاتی بیشتری را جلب کرد.
دهم اسفند٩٣ نقطه اوج مبارزات معلمان بود که در تهران و در شهرهای مختلف در شهرهای کردستان از جمله سنندج، مریوان و سقز هزاران معلم به خیابانها آمدند و این حرکت اعتراضی گسترده آنچنان انعکاسی داشت که به خبر داغی در جامعه تبدیل شد. در این تجمعات معلمین اعلام کردند “خط فقر سه میلیون، حقوق ما یک میلیون”. با آوردن این شعار معیشت، رفاه و حقوق مناسب به پرچم همه گیر میلیونها نفر از کارگران و مزدبگیران جامعه تبدیل شد. مرحله اول و دوم اعتراضات ستون های اصلی حاکمیت دولت و مجلس را به یک مصاف طبقاتی کشاند. مطالبات معلمین شفاف با شعار معیشت و منزلت و افزایش حقوق و مزایا بار دیگر همه گیر در میتینگ و تجمعات مطرح شد.
در ١۴ اردیبهشت سه روز قبل از برگزاری تجمعات هفده اردیبهشت حسن روحانی گفت: ” معلمان ممکن است مشکلات معیشتی داشته باشند و تلاش دولت به عنوان شاگردان آنان این است که در حد توان کمک کند، البته ما حق اعتراض را برای تمام اقشار و اصناف محفوظ دانسته و به رسمیت می‌شناسیم. من نسبت به معلمین نیز حق اعتراض را به رسمیت می‌شناسم، ما مشکلات آنان را می‌دانیم و البته آنان نیز مشکلات ما را می‌دانند.”
روحانی صدای اعتراض هزاران نفر از معلمین در تجمعات اول و دوم را شنید با موضعگیری مزورانه ضمن “برسمیت” شناختن اعتراض معلمین آنها را به دنباله روی از دولت و قبول ریاضت کشی اقتصادی، تحمیل معیشت چهاربرابری دستمزد زیر خط فقر فراخواند. و واکنش نظام جمهوری اسلامی در تجمع سوم دستگیری و فضاسازی امنیتی بود. خامنه ای در ١۶ اردیبهشت، یک روز قبل از تجمعات سراسری معلمین بر شدت فضای امنیتی افزود و گفت: “اینهایی که با عنوان معیشت یک شعاری می‌دهند، چند شعار فتنه‌گرانه و سیاسی و خطی هم در پهلویش می‌گنجانند”. فشار نیروهای امنیتی شدت گرفت و تعدادی از فعالین معلم دستگیر شدند. علیرغم اراجیف و مفت گویی های خامنه ای در ١٧ اردیبهشت سومین تجمع و میتینگ های اعتراضی معلمین در تهران و ده ها شهر از جمله در بیشتر شهرهای کردستان برگزار شد. میتینگ معلمین با استقبال بسیار گسترده و با شرکت هزاران نفر توجه جامعه و افکار عموی در شهرهای ایران و خارج از کشور را بخود جلب کرد. در تهران بیش از سه هزار نفر شرکت کردند. در سنندج بیش از هزار نفر در میتینگ حضور داشتند و اعلام کردند؛ “ماخواهان حقوق و معیشت برابر و بالای خط فقر هستیم”. علیرغم تشبث روحانی به معلمین و تلاش برای ممانعت از برگزاری تجمعات ١٧اردیبهشت شعارها در تجمعات سوم تعرضی تر شد. “خط فقر سه میلیون، حقوق ما یک میلیون”، “آزادی معلمان زندانی، بداقی، باقری و هاشمی”، “آقای وزیر! هشدار”، “وزیر بی‌لیاقت، استعفا استعفا”، “معلمان باید مدیران مدارس را انتخاب کند”، “معلم فریاد می‌زند، رسانه سانسور می‌کند”، “دغدغه معلم معیشت است”،”معلم بیدار است از تبعیض بیزار است”.
برای معلمین راه بازگشتی وجود ندارد. زمینه های پیشروی و اعتراض و اعتصاب بیشتر از گذشته فراهم شده. معلمین تشبث و آویختن روحانی به تجمعات اعتراضی را دور زدند. علیه فشار امنیتی و پلیسی رژیم جمهوری اسلامی و نهادهای امنیتی ایستادند و مقاومت کردند. سمپاتی جامعه و مردم، محصلین و خانوادهایشان، دانشجویان و کارگران به اعتراضات آنها بیشتر شد.
فضای اعتراض و نارضایتی برای معیشت و منزلت همه گیر شده. پیشروی های بیشتر و تحمیل مطالبات افرایش دستمزد، حقوق مناسب در گرو یکم “اتکا معلمین به برپایی منظم مجمع عمومی” در سطح محلی، مدارس و سراسری در شهرها” دوم؛”تداوم تجمعات در سطح سراسری و محلی” و در شرایط کنونی که شعار معیشت و منزلت همه گیر شده و کل جامعه علیه زندگی زیر خط فقر در اعتراض و مبارزه هستند، ایجاد رابطه منظم با معلمین در سطح سراسری و هماهنگی با فعالین کارگری و فعالین زنان به منظور فراخواندن تمام شهرها برای اعتصاب عمومی و اقدامات تعرضی و کارساز.
همبستگی مبارزات کارگران، معلمان و کل جامعه بر سر خواست حقوق و معیشت برابر و بالای خط فقر، اتکای معلمان به نقطه قوت های مبارزاتی شان است و به صف متحد و قدرتمند مبارزاتی شان. پیگیری سازمانیابی معلمان در شبکه های اجتماعی به آنها امکان داده است هر جا که با سازشکاری و توقف اعتراضات خود در میانه راه روبرو شوند، خودشان فورا مبتکر اعتراض و حرکت شوند و جلو بیایند. از جمله در این دوره ما شاهد جلو آمدن معلمان رادیکال و قرار گرفتن عملی آنها در صدر فعالیت های کانون در شهرهای مختلف بوده ایم و این روندی است که باید ادامه داد و تا همین جا دستآوردهای گرانقدری برای معلمان و برای کل جامعه داشته است. زنده باد مبارات متحد معلمان!
٢٣ اردیبهشت ۹۴
١٢ ماه مه ٢٠١۵