اعتراضات سراسری ۳ ماه گذشته از سال تحصیلی جاری، معلمان سکولار، مبارز و آزادیخواه در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی، از گستردگی و پتانسل قابل ملاحظه ای نسبت به اعتراضات پراکنده در سالهای گذشته برخوردار بود. تأثیر این نوع از مبارزه مستقل سیاسی- مطالباتی معلمان بر خواست واقعی و حق طلبانه سایر اقشار ناراضی به وضع موجود از جمله کارگران، پرستاران، بازنشستگان و … بی سابقه بود و فضای سیاسی ایران را به نحو چشم گیری تغییر داد.
مستقل بودن و عدم وابستگی اکثریت معلمان به جناح هائی از حکومت و تأثیر بلاواسطه این تجمع های اعتراضی، زمینه ای شد برای تجمع های اعتراضی در چندین شهر بزرگ به کشتن بی رحمانه سگ توسط مأمورین رژیم اسلامی، که برای اولین بار این نوع از اعتراضات را در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی شاهد بودیم.
این تجمع ها نه تنها در اعتراض به کشتن غیر انسانی سگ به وسیله تزریق اسید، بلکه در واقع بخش مهمی از این تجمع ها، اعترضی بود به سیاست سرکوب، اختناق و اعدام مردم بی دفاع در ملاء عام در شهر های مختلف ایران و اسید پاشی توسط مأمورین امر به معروف و نهی از منکر به بهانه عدم رعایت موازین”حجاب اسلامی”به سرو صورت ۱۵ نفر زن در اصفهان در سال ۹۳ و ادمه آن در شهر کرمانشاه در فروردین ماه ۹۴ در چهار راه بسیج این شهر.
کسب تجارب مبارزاتی و انتقال آن به نسل های بعدی، نوعی آسان کاری در مبارزات مردم ناراضی به اعمال سیاست ارتجاعی و سرکوبگرانه رژیم اسلامی در حال و آینده خواهد بود. در این زمینه به بخشی از مبارزات و تشکل معلمان مبارز کردستان در سال ۵۹ که به رهبری “کومه له” و فداکاری معلمان مبارز و دانش آموزان انقلابی در متن جنبش انقلابی کردستان میسر شد و اکنون که در آستانه “روز معلم در ایران” هستیم، میتواند درسهای مفیدی برای مبارزات امروز را به همراه داشتە باشد اشاراتی خواهیم داشت.
یکی از مهمترین وقایع پس از دومین حمله نیرو های رژیم سرکوبگر اسلامی، به کردستان در ۴ اردیبهشت سال ۵۹ و خروج نیروهاى نظامى احزاب و سازمانهاى فعال بمنظور حفظ جان مردم مبارز و انقلابی در بعضى از شهرهاى کردستان، وضعف جمهوری اسلامی به گونه ای بود که شرایط برای ایجاد تشکل های دمکراتیک، جمعیت ها و نهاد های انقلابی را فراهم کردە بود.
همزمان معلمان چپ انقلابی و کمونیست در صفوف پیشمرگان کومه له، با شناخت از این روند سیاسی، در فضائی پر از رعب و وحشت بر جامعه کردستان و همزمان با بسته شدن اکثر مدارس به دستور رژیم اسلامی از یکسو، مقاومت و تعرض متقابل پیشمرگه های کومه له از سوی دیگر، آنان را به این نتیجه رساند که مکان امن و مناسبی را در فضائی دمکراتیک برای ادامه تحصیل و آموزش هزاران دانش آموز را که مدارسشان بسته شده بود فراهم کنند.
در چنین فضای سیاسی معلمان کمونیست و مبارز، در تأریخ ۹ مرداد سال ۵۹ طى اقدامى انقلابى، جهت هماهنگ کردن مبارزات معلمان کردستان در برابر سیستم ارتجاعى حاکم بر آموزش و پرورش رژیم و به منظور باز گشایی آن بخش از مدارس شهرها و روستاهائى که هنوز به اشغال نیروهای سرکوبگر رژیم سرمایه داری اسلامی در نیامده بود، با صدور بیانیه اى تحت عنوان، “جمعیت مستقل معلمان مبارز کردستان ایران”، اعلام موجودیت کردند، در بخشى از این بیانیه “جمعیت….” آمده است،
فرهنگیان مبارز کردستان!
“جمعیت مستقل معلمان مبارز کردستان ایران براى دفاع از حقوق فرهنگیان اعتقاد دارد تنها با مقاومت دسته جمعى و شکل یافته و حفظ وحدت انقلابى خود میتوان سیاست ضد فرهنگى، فشار و تضییق هیئت حاکمه را خنثى کرد. هیئت حاکمه میخواهد از طریق فشار وحدت مبارزاتى فرهنگیان را از بین برده، سازشکاران و تسلیم طلبان را به خود جلب نماید، و اشخاص بینابینى و متزلزل را به صف سازشکاران سوق دهد تا با ایجاد شکافى عمیق و از بین بردن پیوند و پیوستگى فرهنگیان مبارز این قشر را شناسائى و بشدت سرکوب نماید. در این اعلامیه همچنین فرهنگیان کردستان به تحریم پر کردن پرسشنامه هاى آموزش و پرورش و دانش آموزان به تحریم شرکت در امتحانات در شهرهاى دیگر تشویق شده اند.”
رژیم جمهورى اسلامى متقابلآ در اقدامى غیر انسانى و بمنظور خنثى کردن تأثیرات این اقدام انقلابى”جمعیت مستقل ..”اغلب ادارات، مراکز آموزشى، خدماتى و درمانى مناطقى را که توسط خود مردم اداره میشد را منحل کرد. به همین منظوردرتأریخ ۲۸/۸/۵۹ استاندار آذربایجان غربى اعلام کرد که اگر کارمندان و معلمین غیر بومى شهرستانهاى بوکان و مهاباد براى”پاکسازى”، خود را به مراکز استان معرفى ننمایند به عنوان”ضدانقلاب”شناخته میشوند.
چند روز بعد در تأریخ ۱۴/۹/۵۹ از طریق رادیو ارومیه اعلام شد که، “مدارس بوکان از این تأریخ تعطیل می باشد و اگر چنانچه تا حال بازبوده اند کارشان غیر قانونى بوده است.”
بمنظور جلوگیرى از تأثیرات منفى این سیاست و هیاهوى رژیم اسلامی و بمنظور ادامه تحصیل دانش آموزانى که مدارسشان به دستور این مأمور رژیم منحل شده بود،”جمعیت مستقل …”در اقدامى انقلابى رأسآ ادارۀ مدارس بوکان را در تأریخ ۱۹/۹/۵۹ بر عهده گرفت. “جمعیت مستقل معلمان … “در بخشی از پیامی که در سال تحصیل ۱۳۶۰ خطاب به دانش آموزان صادر نمود نوشت،”مبارزات شما نیز باید شکل ویژه اى داشته باشد، ضرورى است که از تجارب مبارزاتى گذشتۀ خود نهایت استفاده را ببرید، راهپیمائى عظیم دانش آموزان سقز به مناسبت بازگشائى مدارس در سال گذشته که طى آن ۱۰۴ دانش آموز دستگیر و زندانى گردیدند، همچنین حرکت سازمان یافتۀ دانش آموزان سنندج بمناسبت ۲ ى ریبه ندان و ۱۲ اردیبهشت(روز معلم در ایران) را بخاطر بیاورید، و با طرح شعار: شوراهاى دمکراتیک(شوراى دانش آموزان مدرسه، شوراى هماهنگى دانش آموزرن مدارس، شوراى مشترک معلمان و دانش آموزان) مبارزات خود را هماهنگ و سازمان دهید.
فرزاد کمانگر، معلم آگاه و انقلابى دبستانهاى کردستان این هماهنگی و همبستگى طبقاتى را طی نامه ای قبل اعدامش توسط رژیم جنایتکار اسلامی از سیاه چالهای رژیم را چنین بیان می کند، “بگذارید قلبم در سینه کسى بتپد، مهم نیست با چه زبانى صحبت کند یا رنگ پوستش چه باشد فقط کودک کارگرى باشد تا زبرى دستان پینه بسته پدرش، شراره طغیان دوباره در برابر نابرابرى ها را در قلبم زنده نگه دارد.”
کارگران، مردم مبارز و آزادیخواه، دانشجویان و دانش آموزان مبارز به هر نحو ممکن همگی ما این طغیان دوباره را در قلبمان زنده نگه داریم.
۲۹ آوریل ۲۰۱۵