ستار فتحی (آویهنگ)
Starf1955@hotmail.com
رفیق جعفر شفیعی سال ۱۳۳۰ در شهر بوکان متولد شد. افکار آزادیخواهانه و آشنایی با شرایط کار و زندگی مشقتبار زحمتکشان و محیط اطرافش- که تأثیر عمیقی بر اندیشه و شخصیتش گذاشته بود، او را در هنگام ورودش به دانشکده پزشکی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۴۹ به یکی از فعالین و رهبران مبارزات دانشجوئی تبدیل کرد. رفیق جعفر با مارکسیسم و ادبیات چپ آنزمان آشنا شد و با رفقای کو مه له در تماس قرار گرفت. در آن سالها پیوند با کارگران و رفتن به میان زحمتکشان یک سنت مبارزاتی رفقای کومه له بود و رفیق جعفر طبق همین سنت طی مدت کوتاهی انبوهی از روابط و پیوندی های سیاسی و صمیمانه با کارگران و زحمتکشان شهر تبریز، با کارگران کفاشی، قالیبافی، ماشین سازی و همچنین کارگران و زحمتکشان شهر و روستاهای بوکان برقرار کرد.
فعالیت پزشکی او خود بستری بود برای مخفی نگاه داشتن این روابط و گسترش و تحکیم آنها. هرچند دستگیری او توسط ساواک در سال ۱۳۵۱ و شش ماه فشار و شکنجه در فعالیت هایش وقفه ای ایجاد کرد، اما بلافاصله بعد از آزادی از زندان پی گیرتر از پیش به فعالیت های سیاسی و تشکیلاتی خود ادامه داد و به مدت چند ماه مستقیماً به کارگری روی آورد. آن دوره از فعالیت های رفیق جعفرعلاوه بر رهبری مبارزات دانشجویان توأم بود با برقراری رابطه ای وسیع با کارگران و زحمتکشان، تحکیم و سوق دادن این روابط بسوی ارتباط تشکیلاتی با کومه له، و تعمیق تفکر و درک خود نسبت به مارکسیسم و کمونیسم در میان آنان.
رفیق جعفر پس از اتمام دوره پزشکی جهت مداوای بیماران از این روستا به آن روستا می رفت و در عین حال با کار آگاهگری سیاسی توانست ارتباطات وسیع توده ای با تشکیلات بوجود آورد. در سال ۱۳۵۶ طی یک مأموریت تشکیلاتی در صفوف جنبش کردستان عراق به فعالیت پرداخت و با شروع اولین امواج جنبش انقلابی علیه رژیم شاه به کردستان ایران بازگشت و بمثابه یک مبلغ توده ای و یک سازمانده مبارزات مردمی ظاهر شد. در جریان انقلاب و بویژه پس از لشکرکشی رژیم جمهوری اسلامی به کردستان در مرداد ۱۳۵۸ به عضویت هیئت نمایندگی خلق کرد در مذاکره با رژیم درآمد و از آن تاریخ به یکی از رهبران جنبش انقلابی کردستان مبدل شد.
در فاصله بین سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ که شهرهای کردستان یکی پس از دیگری مورد حمله قوای اشغالگر قرار می گرفت، رفیق جعفر یکی از مبلغین و سخنرانان پرشور در متینگ های توده ای علیه حاکمیت سیاه رژیم جمهوری اسلامی و نظام استثمار و بردگی بود. رفیق جعفر از سال ۱۳۵۸ تا تاریخ جانباختنش عضو کمیته مرکزی کومه له و یکی از سیاست پردازان در رهبری کومه له بود و در مقطع تشکیل حزب کمونیست ایران هم به عضویت در کمیته مرکزی حزب درآمد.
باید گفت رفیق جعفر یکی از مدافعین و پرچمداران مارکسیسم انقلابی بود و در سال های ۱۳۶۱ و ۱۳۶۲ مبارزه ایدئولوژیک فعالانه ای را برای تشکیل حزب کمونیست ایران پیش برد. وی همچنین عضو کمیته برگزار کننده کنگره مؤسس و یکی از رهبران سیاسی و فکری برجسته کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران بود.
بخش اعظم فعالیت رفیق جعفر بعد از سال ۱۳۶۰ به بعد هدایت ارگان های تبلیغی کومه له را تشکیل می داد. سردبیر رایو صدای انقلاب، سر دبیر نشریه پیشرو، هدایت مبلغین محلی کومه له و… تحت رهبری رفیق جعفر صورت می گرفت و در این راه با کوهی از عادات، اخلاقیات، فرهنگ عقب مانده و سنن ارتجاعی ای که طی دهه های متمادی میان توده های کارگر و زحمتکش ریشه دوانیده بود درافتاد. او نه تنها یک رهبر و هدایتگر فعالیت های تبلیغی حزب ما بلکه همچون مبلغ و آژیتاتور برجسته و کم نظیر آرمان سوسیالیسم و حکومت کارگری بشمار می رفت.
رفیق جعفر مروج برجسته ای بود که بسیاری از کادرها و فعالین حزب، شفافیت نظری و جهت گیری روشن طبقاتی خود را مدیون آموزش های او هستند. آنچه تا کنون از وی یاد کردیم همه نقش و یادگاری هایی هستند که رفیق جعفر طی هفده سال فعالیت سیاسی خود در تاریخ مبارزه کارگری و کمونیستی و انقلابی دوره ما از خود بجا گذاشته است. رفیق جعفر در زمره آن رهبرانی است که جنبش کارگری و کمونیستی باید رنج سال ها مبارزه سخت و دشوار را تحمل کند و از سر بگذراند تا کسانی همچون دکتر جعفر را در دامان خود پرورده کند. رفیق جعفر شفیعی غروب روز هفتم آبان ماه ۱۳۶۶ در حالیکه برای انجام مأموریت تشکیلاتی عازم خارج کشور بود در یک حادثه دلخراش رانندگی جانباخت. جنانباختن رفیق جعفر ضایعه بزرگ و جبران ناپذیری برای حزب کمونیست ایران و سازمان کردستان آن- کومه له بود.
یاد و خاطره عزیز این رهبر خستگی ناپذیر جنبش انقلابی کردستان و چهره سرشناس
جنبش کمونیستی ایران گرامی، و راهش پر رهرو باد
*توضیح: به همراه این یادنامه فایل تصویری مراسم خاکسپاری رفیق جعفر در چوخماخ و نیز فایل سخنرانی ایشان در سال ۱۳۶۱ در مقر مرکزی کومه له (زه یران دول) منتشر می گردد.
*****************