شادی روشن کردن آتش در شب چهار شنبه سوری فقط برای همان شب است .
جامعه ایران از دست حاکمیت دینی اسلامی به منجلابی تبدیل شده است که در آن همه نوع زندگی غیر طبیعی است .
محیط های آموزشی به جای تدریس علم و دانش پیشرفته خرافات دینی پایه همه رشته ها می باشد . زندگی عادی مردم ازصفا و صمیمیتی که خسیسیه مردم ایران بوده تهی شده است ، فقر و بیکاری شرایط زندگی را خسته کننده ،همراه با یاس تبدیل کرده است . غارت ثروت وسامان جامعه از طرف نهادهای حکومتی باعث و بانی تورم ، فقر، خرابکاری ، گرانی ، حسادت ، کینه . نفرت، جرم و جنایت در جامعه شده است .
در نتیجه کشور ایران به یکی از بی ثبات ترین ها، بی اعتبار ترینها . و بی اعتماد ترینهای دنیا تبدیل شده است . برای نجات از این اوضاع ۳۶ سال است از طرف احزاب و شخصیتها تلاشهای مستمری شده است اما بدون نتیجه بوده است .
جایگزین و التر ناتیو های تا کنونی احزاب نتوانسته است بخش وسیعی از جامعه ایرانی را بر علیه این اوضاع فلاکت بار سازمان بدهد ،
این دلیل اصلی ماندگاری حاکمیت شده است ، ۳۶ سال هر سال نورز و چهار شنبه سوری گرفته می شود خیل وسیع مردم امید دارند که همین جوری و بدون سازمان سیستم حاکم از ترس روشن کردن اتش لاستیکهای خیابانی و یا در اثر روشن کردن مقداری اتش خارج از شهرها و پخش شرینی و اعلامیه در گوشه و کنار کشور حکومت سر نگون می شود .
نه مطلقا این آرزو به این شکل نا ممکن است حتی اگر نارضایتی ۹۰ ٪ باشد بدون سازمان و بدون تشکل های کارگری ،دانشجویی و کارمندان و همه اقشار زحمتکش جامعه غیر ممکن است ،
گفتم که جامعه دچار یاس شده است و این یاس باعث شده است که در میان بخش وسیع احزاب اپوزسیون چراغ سبزهای برای نجات از راه بمب های ناتو و امریکا به میان مردم برده شده است و متاسفانه بخشی از جامعه ایرانی به این راه نجات امید بسته اند ، آنقدر به لحاظ فکری و معیشیتی به تنگ آمده اند که قادر نیستند نمونه های این راه نجات را در ( عراق . سوریه ، لیبی . مصر، تونس ) و غیره ببینند .
در آخر مطلب یاد آور می شوم که امر بسیار بدیهی زندگی کردن جشن و شادی است و نه سالی یک بار به خاطر نوروز و چهار شنبه سوری بلکه به جای مراسم های خسته کننده و قرون وسطای دینی روزمره که در تقویم ثبت شده است باید جشن های شادی را در جامعه بر پا کرد ،باید اعماد جامعه را نسبت به روال عادی زندگی کردن باز سازی کرد . زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان و دانش آموز و دانشجویان و تمام رنج دیدگان جامعه در یک سازمان منسجم برای رهایی ، برای بر قراری جامعه ای که در آن کسی محتاج نباشد ،و در آن کسی احساس نا امنی نکند ، زنده و پایدار باد دیدگاه آزادی خواهی برابری طلبی کمونیسم مارکس .۲۰۱۵ ، ۳، ۱۷توفیق پیرخضری سوئد