شباهنگ راد

۹۱ سال است‏که از رخداد و انقلاب کبیر اکتبر می‏گذرد؛ انقلابی که دنیا را لرزاند و در نهایت پرچم ظفرنمون کارگران و زحمت‏کشان را برافراشت و سعادت و خوشبختی را برای همه‏ی استثمار شوندگان به ارمغان آورد. رخدادی که در تاریخ بشریت بی سابقه بوده است و باعث گردیده است تا میلیون‏ها انسان رنجدیده را از ظلم و تباهی نجات داد.

بواقع که کمتر کسی قادر به کتمان جایگاه انقلاب اکتبر در دوران جنگ خانمان‏برانداز امپریالیستی ‏باشد. همه دارند بدرجاتی آنرا بعنوان الگو و سمبل مبارزات دگرگون‏ساز جوامع‏ی سرمایه‏داری قلمداد می‏نمایند؛ الگو و سمبلی که جهان را دو نیمه نمود و آزادی به بند گرفته شده را به کارگران و زحمت‏کشان باز گرداند. در حقیقت انقلاب اکتبر اهمیت چند گانه داشت. از یک‏سو کارگران و محرومان خودی را از قید و بندهای اسارت‏بار ظالمان نجات داد و از سوی دیگر سر مشق دیگر محرومان و کمونیست‏های جهان قرار گرفت.

در حقیقت نمی‏توان از انقلاب اکتبر حرفی بمیان آورد و از نقش و جایگاه لنین در به سر انجام رساندن آن سخنی نگفت. رهبر توانمند و سازماندهی که میلیون‏ها انسان را حول سیاست‏های پرولتری‏اش گرد هم آورد و مُهر یگانه ایدئولوژی رهائی بشریت از زیر یوغ ظلم و ستم را در دنیا کوبید. انقلاب اکتبر برهبری داهیانه‏ی لنین در عمل نشان داده است‏که چنانچه قدرت طبقه‏ی کارگر با آگاهی کمونیستی در هم آمیخته شود، هیچ دولت و نظامی قادر به شکست و عقب راندن‏اش نمی‏باشد؛ نشان داده است‏که طبقه‏ی کارگر در مقابل سرمایه و دم و دستگاه‏های سرکوبگرش نیازمندِ سازماندهی کمونیستی و توسل به قهر انقلابی‏ست؛ نشان داده است‏که هیچ انقلابی بدون مسلح شدن به تئوری انقلابی به سر انجام نخواهد رسید و مهمتر از آن اینکه انقلاب اکتبر در عمل به اثبات رسانده است‏که می‏توان در عصر امپریالیسم، محرومان جوامع‏ی عقب مانده را از شر حاکمان زورگو و استثمارگر نجات داد و جامعه را در جهت منفعت طبقاتی کارگران کانالیره نمود. 

به همین اعتبار انقلاب اکتبر، انقلابی در خود نبود و بجرأت می‏توان تاکید ورزید که تأثیرات بس عظیمی بر دیگر جوامع‏ی سراسر ظلم بر جای گذاشت و باعث جوشش و ظغیان‏های میلیون‏ها انسان محروم علیه‏ی نظام‏های سرمایه‏داری گردید. در حقیقت در آن چند دهه و در اثر تأثیرات انقلاب بلشویک‏ها در روسیه، دنیا شاهد مصاف‏های شدید طبقاتی تعیین کننده فیمابین انقلابیون راستین و عملگرا با ضد انقلابیون حاکم بوده است. با این اوصاف نمی‏توان انقلاب اکتبر را صرفاً به کارگران کشور واحدی مربوط دانست و تأثیرات آنرا بر دیگر کشورها و جهان نا دیده گرفت. بیهوده نیست که علیرغم گذشت ۹۱ سال از عمر آن، همه‏ی مدافعین راستین راه رهائی کارگران دارند بر اهمیت و جایگاه آن تاکید می‏ورزند و بخود می‏بالند و هر زمان که به انقلاب اکتبر نگاهی می‏اندازند بر نقش و جایگاه لنین و ایده‏های کمونیستی‏اش در به ثمر رساندن آن، بیشتر واقف می‏گردند. رهبر مقتدر و توانمندی که در تخالف با اپورتونیست‏های رنگارنگ، باور عمیقی به قدرت طبقه‏ی کارگر داشت و در تقابل با افراد و یا ایده‏هایی که در صدد بودند تا بر سرعتِ اعتراضات کارگری بکاهند و جنبش را از درون تهی سازنند، با عزمی راسخ‏تر فرمان به پیش را صادر می‏نمود و گام و بگام مبارزات اعتراضی کارگران و زحمت‏کشان را بجلو سوق می‏داد؛ رهبر کمونیستی که در مقابل نغمه‏ی عقب‏نشینی و تسلیم طلبانه‏ی لمیدگان انقلاب، فریاد رو بجلو را کوک می‏نمود و بر تعرض انقلابی علیه‏ی ضد انقلاب حاکم پای می‏فشرد.

اتخاذ تاکتیک‏های متناسبِ با شرایط و به تبع از آن سازماندهی پرولتری پیرامون آنها، برخورد ممتد با به اصطلاح مدافعین منافع‏ی مردم، لنین را روز به روز آبدیده‏تر می‏نمود و بر خلاقیت و وظایفِ کمونیستی‏اش در به سر انجام رساندن انقلاب می‏افزود. تمامی وجود، هم و غم پیشوای انقلاب کبیر اکتبر در باوری عملی‏اش به رهائی کارگران و زحمت‏کشان از زیر سلطه‏ی جهنمی سرمایه نهفته بود و عمیقاً بر این اعتقاد بود که اعتراضات طبقه‏ی کارگر بدون هدایت صحیح و سازماندهی متناسب، ره بجائی نخواهد بُرد و نمی‏توان دشمنان طبقاتی را پس زد و حاکمیت را از آن خود ساخت؛ نشان داده است‏که بسیج و گرد آوری طبقه‏ی کارگر منوط به باوری عملی عمیق در مبارزه‏ علیه‏ی نابرابری‏ها‏ می‏باشد.

در بستر چنین توانمندی، باور و حقایقی بود که توانست هم انقلاب را در یک کشوری واحد به سر انجام برساند و هم راه‏های عملی آنرا در مقابل کمونیست‏های جهان قرار دهد. طبیعتاً جدا از اینکه لنین در عرصه‏ی عملی و سازماندهی، کارگران و زحمت‏کشان را به سر منزل مقصود رساند، در عرصه‏ی تئوریک هم از خود آثار بسیار گرانبها و پر ارزشی بر جای گذاشته است که همچنان مدنظر و چراغ راهنمای کمونیست‏های سرتاسر جهان می‏باشد. بی دلیل نیست که در دنیای کمونیست‏ها و آزادیخواهان لنینیسم با ایده‏های مارکسیسم در هم آمیخته شد و بعنوان یگانه ایدئولوژی رهائی طبقه‏ی کارگر و زحمت‏کشان در مقابل ایدئولوژی گندیده و فاسد طبقه‏ی بورژوازی به ثبت رسیده است. 

بی مناسبت نمی‏باشد تا در نودویکمین سالگرد انقلاب اکتبر یکبار دیگر بر این امر تاکید گردد، تا مادامیکه نیروی مدافع‏ی طبقه‏ی کارگر و محرومان، اعتراضات روزمره‏ی استثمار شوندگان را حول سیاست‏های صحیح و هدفمند سازمان ندهند، حاکمان و سرمایه‏داران همچنان بر استثمار و جنایات‏شان تداوم خواهند بخشید و زندگی کارگران و زحمت‏کشان را به تباهی کامل خواهند کشاند. اکتبر برهبری داهیانه‏ی لنین این حقیقت را در م
قابل همگان قرار داده است‏که بدون دخالت‏گری‏های مستقیم و سازمانیافته‏ی کمونیست‏های راستین در مبارزه‏ی حاد طبقاتی و رو در رو با دشمنان، کارگران و زحمت‏کشان قادر به رهائی از قید و بندهای اسارت‏بار امپریالیستی نخواهند بود. این آن رمز و درس گرانبهائی‏ست که می‏توان از انقلاب کبیر اکتبر آموخت. 

۲۶ اکتبر ۲۰۰۸

۴ آبان ۱۳۸۷