یک تاریخ پر از جنایت!
در حاشیه مباحثات مربوط به بند ۸ قطعنامه مصوبه سال ۱۳۵۷ مهاباد!
حسن صالحی
hasan.salehi2000@gmail.com
یک بند از یک سند تاریخی که در اواخر سال ۱۳۵۷ از سوی یک کمیته متشکل از نمایندگات احراب سیاسی کردستان و در شهر مهاباد برای ارائه به نمایندگان دولت وقت اعزامی از تهران نوشته شده است، اکنون بعد از ۳۶ سال به موضوع بحث و جدل سیاسی در بین نیروهایی شده است که در تدوین این سند بدرجاتی دخیل بوده اند. این بند به این قرار است:
“بند۸ – بر این اساس که ملا مصطفی بارزانی و گروهک شناخته شده به قیاده موقت ابزار دست و دستاویز سازمان سیای آمریکا، ساواک ایران و میت ترکیه بوده اند و هستند و نیز مورد انزجار تمام کردهای ایران می باشند. به همین خاطر از دولت انقلابی تقاضا داریم که هر گونه ارتباط و نزدیک شدن خود را به این دارو دسته قطع نماید. و رهبران خائن آنرا از ایران اخراج نماید بدون اینکه چنین سیاستی ضرری به پناهندگان بینوا برساند”. ( روزنامه کیهان سوم اسفند ماه ۱۳۵۷(
نیروهای ناسیونالیست مثل حزب دمکرات کردستان ایران سعی می کنند از این بند فاصله بگیرند و آنرا به فواد سلطانی نسبت دهند تا مبادا مورد غضب حزب دمکرات کردستان عراق یعنی همان قیاده موقتی که در این سند به آن اشاره شده است قرار گیرند.
راستش من نمی دانم چرا حزب دمکرات ایران و شخص قاسلمو در همان زمان هم حاضر شد که این بند را بپذیرد. دوستی می گفت که حزب دمکرات چهار ماه پس از امضای سند نامبرده از آوردن این بند پشیمان شد. حقیقت امر این است که کاری که قیاده موقت و حزب دمکرات کردستان عراق کرده بودند یعنی همکاری با دیکتاتوری پهلوی و بعد جمهوری اسلامی چیز بدیعی در سنت احزاب ناسیونالیستی کرد نبود و نمونه های مشابه آن را با شدت و حدت کمتر و یا بیشتر می شود در میان جریانات ناسیونالیستی مشاهده کرد.
آش آنقدر شور است که احزاب و سازمانهای متعدد متعلق به جنبش ناسیونالیستی کرد مرتبا همدیگر را به “خیانت به منافع ملی کرد” متهم می کنند. وقتی سرگذشت این جنبش را مرور می کنید می بینید که مثلا احزاب اصلی و مهم این جنبش چگونه با همدستی دولتهای سرکوبگری نظیر ایران و عراق علیه مردم کردستان عمل کرده اند.
تا آنجا که به این بند و سند بر می گردد پیشنهاد دهنده آن هر که باشد خواسته است به یک چیز اشاره کند و آنهم عملکرد جنایتکارانه قیاده موقت و حزب دمکرات کردستان عراق در خدمت به شاه و رژیم سلطنت پهلوی است. از نظر کارنامه جنایات، حزب دمکرات کردستان عراق یکی از قطور ترین پرونده ها را دارد. به گواهی هزار و یک سند تاریخی حزب دمکرات کردستان عراق درهمان ایام در آدم ربایی و آدمکش های زیادی نقش داشته است که از آن جمله می توان به این افراد اشاره کرد: عثمان عزێری، علی حمدی، محمود حاج تۆفیق، فاخر مێرگه‌سووری، خلیل سلطان، جوهر- مجید- ڕشید – سعید- نزار مێرگه‌سووری، خه‌لۆ برادۆستی، تۆفیق کاک‌خان، نظیر عمر، صلاح هه‌ورامی، کریم عثمانی، حسن ماملێ، حسن کوێستانی، ڕ‌ئوف کامیل ئاکره‌یی، دکتر سیروان، دکتر نافع ئاکرێی، سعید کاڵ کاڵ، سید ڕ‌سوڵ بابی گه‌وره، سلێمان معینی، خلیل شه‌وباش، اسعد خدایاری، دکتر عبدالستار طاهر شریف و…
بعلاوه اعدام دسته جمعی مبارزین کردستان که مخالف حکومت شاه بوند و تحویل دادن فعالین حزب دمکرات کردستان ایران به نیروهای ساواک از جمله اقدامات ضد انسانی این نیروی ناسیونالیست بود. این جریان بعدا با جمهوری اسلامی به همکاری پرداخت و در سرکوب مردم کردستان و نیروهای پیشمرگ مستقیما نقش داشت.
اگر کسی بخواهد با حمله به بند ۸ سند مهاباد این تاریخ شرم آور را بپوشاند باید عرض کنم که کور خوانده است و ما هستیم و این تاریخ را با شفافیت هر چه تمامتر برای عموم بازگو خواهیم کرد. وگرنه به نظر من بند ۸ مندرج در این سند چه به لحاظ فورلبندی آن و چه به لحاظ انتظار توهم آمیزی که از جمهوری اسلامی بوجود می آورد و چه به لحاظ خطراتی که می توانست برای پناهندگان کرد عراقی بهمراه داشته باشد نه با عقل آن روز و نه با عقل امروز قابل دفاع نیست. حقیقت دست در دست هم گذاشتن جمهوری اسلامی و قیاده موقت مدتی پس از امضای این سند نشان داد که مبارزه علیه ارتجاع جمهوری اسلامی و ارتجاع قومی از کانال و مسیر دیگری می گذرد.