نتایج انتخابات یونان
مصاحبه ئاسو فولادى با تراب ثالث
ئ.ف.- در انتخابات پارلمانی ۲۵ ژانویه یونان برای اولین بار طی ۴۰ سال گذشته دو حزب اصلی دموکراسی نوین (راست محافظه کار) و پاسوک (سوسیالیست میانه) نتوانستند به قدرت برسند و حزب سیریزا (حزب ائتلافی چپ رادیکال) توانست اکثریت نسبی آرا را به دست آورد. پرسش اولم در باره ارزیابى شما از نتایج این ابتخابات است اما قبل از پرداختن به معنای مشخص سیاسی این رویداد و پیامدهای آن بهتر است برخی شاخصها و ویژگیهای بحران یونان را یادآوری کنیم، کشوری با رقم بدهی بیش از ۳۰۰ میلیارد یورو (که بیشترین سهم آن متعلق به آلمان است) و جمعیتی که بخش بزرگى از آن زیر خط فقر زندگی میکند، با این حال همچنان عرصهایست برای پیاده کردن انواع نسخههای وحشتناک ریاضت اقتصادی که پیامدی به جز فقر افزون و افزایش آمارهای هشدار دهنده در زمینه وضعیت بهداشت و درمان، نرخ خودکشی و سایر مشکلات اجتماعی و نیز بیکارسازی گسترده نداشته است. آیا میتوان این وضعیت را به حساب اشتباهات مدیریتی و برنامهریزیهای غلط اقتصادی و عدم انضباط مالی یونان (آنگونه که رایج است) گذاشت؟ یا بایستی به دنبال علل ژرف و بنیادی دیگری برای توضیح این مسئله بود؟ و پاسخ سیریزا به این مشکلات چه خواهد بود؟
ت.ث. – در باره نتایج انتخابات البته باید گفت که بسیار چشم گیرند. ابعاد چرخش در تناسب قواى سیاسى در یونان بیش از آن بود که انتظار مى رفت. در حالیکه حزب میانه رو سوسیالیست، پاسوک، با کاهش سهم آراى عمومى از ٪۴۴ در سال ۲۰۰۹ به ٪۵ (و انشعاب طرفداران پاپاندرئو نزدیک به ۳٪) عملا محو شد، سیریزا، “ائتلاف چپ رادیکال”، با اخذ بیش از ۳۵٪ آرا بزرگترین سهم از کرسى هاى مجلس را بدست آورد (۲ کرسى کمتر از اکثریت مطلق). حزب محافظه کار حاکم، ” دمکراسی نو”، به رهبرى آنتونیوس ساماراس، با اختلاف ۸.۵٪ آرا در رتبه دوم قرار گرفت. و این علیرغم اینکه کم و بیش همه سران بورژوازى اروپایى و رسانه هاى جمعى سرمایه دارى با حس خطر از دست دادن نخست وزیر محبوب خود به پشتیبانى او شتافته بودند.
در رابطه با سایر احزاب، روى هم جریانات راست افراطى درصدى پایین تر و جریانات چپ رادیکال درصدى بالاتر از آن چه پیش بینى مى شد، کسب کردند. به نظر مى رسد، رشد جنبش چپ پیشرفت برق آساى جریانات راست افراطى را متوقف ساخته است. حزب کمونیست یونان، اما، هر چند سهم راى خود را اندکى افزایش داد, از دیگر بازندگان این انتخابات بود. اپورتونیزم “ذاتى” این حزب باعث شد بخاطروعده هایى که ائتلاف حاکم پاسوک و دموکراسى نو مبنى بر امکان شرکت آن در ائتلاف بعدى داده بودند، کارزار انتخاباتى کم و بیش محافظه کارانه اى در ضدیت با جنبش چپ و سیریزا اتخاذ کند که اکنون هرگونه شانس ائتلاف با آن را از میان برده است.
به چند مساله دیگر نیز باید اشاره کرد که بسیارى از مفسرین نادیده گرفته اند. البته، هنوز بررسى هاى آمارى دقیق تر نتایج انتخابات در دست نیست و شاید مدتى بعد که این نتایج روشن تر شوند بهتر بتوان در باره آن قضاوت کرد، اما چند نکته، با همین اطلاعات اولیه، قابل توجه است: اول میزان بالاى غیبت است. در واقع بیش از تعدادى که به سیریزا راى دادند در انتخابات شرکت نکردند (نزدیک به ۳۸٪). یعنى در شرایطى که یکى از شدیدترین بحران هاى انسانى یونان را فراگرفته است تعداد کسانى که اعتمادى به دستگاه انتخاباتى و حکومتى ندارند، افزایش یافته است. دوم اینکه افزایش راى سیریزا در میان مزد بگیران مراکز شهرى و مناطق کارگرى-صنعتى بسیار کمتر و در مناطق روستایى و یا شهر هاى کوچکتربسیار بیشتر از تخمین هاى قبلى بود. یعنى، ائتلاف انتخاباتى سیریزا، هرچند بسیار رادیکال تر از پاسوک، اما هنوز نتوانسته است در طبقه کارگر نفوذ تعیین کننده اى بدست آورد. حزب کمونیست (بسیار دست راستى) یونان هنوز بیشتر از سیریزا در این بخش نفوذ دارد. نکته سوم اینکه راى جریانات کوچکتر چپ رادیکال نیز در این انتخابات بالا رفت. مثلا، “ائتلاف ضد سرمایه دارى”، موسوم به “انتارسیا”، راى خود را دو برابر کرد. این جریان بى شباهت به ائتلاف “ضدسرمایه دارى” در فرانسه نیست.
پیروزى عمومى چپ در انتخابات ” امید در راه است” (شعار انتخاباتى سیریزا)، یعنى موجى از انتظارات مردم بر علیه سیاست هاى ریاضت اقتصادى نقدا برانگیخته شده است که مى تواند به اعتلاى مبارزه طبقاتى در دوران بعدى کمک کند. چنانچه چپ اجازه ندهد سیاستمداران جناح راست سیریزا مردم را مجددا به خانه ها برگردانند، برش فعلى از نفوذ احزاب سنتى سوسیال دموکراتیک و استالینیست امکان خواهد داد اشکال جدید تر و ابعاد موثرتر ى از مبارزات توده اى شکل بگیرند و این به نوبه خود شرایط را براى رشد گرایش سوسیالیزم انقلابى فراهم تر خواهد ساخت.
از طرف دیگر پیروزى نیرویى “رادیکال” و “ضد دولتى” در مقابل احزاب رسمى محافظه کار و سوسیال دموکرات دریونان باعث خواهد شد که در بسیارى از کشورهاى مشابه در اروپا نیز نیروهاى خواهان بدیل هاى رادیکال تر تقویت شوند. بخصوص در اسپانیا، به ناگهان جهش بزرگى در میزان محبوبیت پودموس که سیاست هاى رادیکالى در ضدیت با ریاضت اقتصادى (مشابه سیریزا) دنبال مى کند، صورت گرفته است.
گرایش هاى مثبت بالا البته مى توانند به ضد خود نیز تبدیل شوند. اگر قدرت حاکم خود نیز مانند کابینه پیشین راه هاى “امید” را ببندد، مردم را از صحنه سیاسى به بیرون براند و بدیل مبارزاتى دیگرى نیز در مقابل آن شکل نگیرد، شکست و فساد سیریزا بخاطر فشار هاى درونى و خارجى براى تضعیف آن و به سازش کشاندن آن، این پروژه “رادیکال” را به یادگارى از آخرین نفس رفرمیزم در حال احتضار اروپایى تبدیل خواهد کرد.
ئ.ف.- وال استریت ژورنال (به نقل از روزنامه آلترناتیو سوسیالیستى – استرالیا) آلکسی سیپراس را «هوگو چاوز بالکان» نامیده است و به نقل از برخی منابع بانک آمریکا-مریللینچ برنامه اقتصادی سریزا را تراژدی یونانی وصف کرده است، در واقع کارزار رسانهای سنگینی وجود دارد برای هشدار و تحذیر در مورد عواقب خطرناک اجرا شدن برنامههای سیریزا. با این حال از همین روزهای ابتدایی براساس برخی اظهار نظرهای رهبران حزب پیروز نوعی انعطاف و نرمش قابل مشاهده است. سیپراس در صحبتهای اخیر هدفش را باقی ماندن در واحد پولی یورو اعلام کرده و از تهدیداتش نسبت به عدم پایبندی به بازپرداخت وامهای یونان کاسته است. در همین زمینه میتوان به خاطر آورد که پاپاندره ئو سال ۲۰۰۹ که مخالف کاهش دستمزدها و خدمات تامین اجتماعی بود چگونه درسال ۲۰۱۰ کاملا عکس وعده های پیشینش عمل کرد. براساس این گفتهها آیا باز میتوان شاهد تکرار این واقعیت بود که احزاب مختلف از همه طیفهای بورژوایی و خرده بورژوایی(حتی از نوع چپهای رادیکالی همچون سیریزا) که در قالب سازوکار انتخابات پارلمانی و در چهارچوب دموکراسی بورژوایی به قدرت میرسند (علی رغم مخالف خوانیهایشان) باز اجرا کننده سیاستهای سرمایهی گلوبال تحمیل شده توسط نهادهای بینالمللی نظیر صندوق بینالمللی پول میشوند؟ بعلاوه، اگرچه این امر برای ایجاد اکثریتی پارلمانی روی داده است، اما ائتلاف سیریزا با حزب دست راستی یونانیهای مستقل برای تشکیل کابینه چه دلالتها و معانی دیگری میتواند در خود به همراه داشته باشد؟
ت.ث. – سیریزا برخلاف نام آن از نیروهاى چندان رادیکالى متشکل نشده است. این ائتلاف که شاید بیش از ۱۳ نیرو و سازمان را در بر مى گیرد، عمدتا از سه بخش تشکیل شده است. رفرمیست هاى سوسیال دموکرات (انشعابات از پاسوک)، استالینیست ها (انشعاب از حزب کمونیست طرفدار شوروى سابق) و یوروکمونیست هاى سابق متشکل در ائتلاف “سینازپیسموس” نیروى عمده سیریزا (بیش از ۸۰٪ اعضا) را تشکیل مى دهند. اکثریت عظیم رهبران سیریزا در طول انتخابات و اعضاى کابینه جدید آلکسیس سیپراس از نمایندگان جناح راست سینازپیسموس هستند. بخش دوم این ائتلاف اکولوژیست ها هستند: “احیاى چپ اکولوژیست کمونیستى”. رهبران این جریان اما خود عمدتا از یورو کمونیست هاى سابق اند. و در بخش سوم بسیار کوچک تر سیریزا (کمتر از ۵٪)، یعنى بخش به اصطلاح رادیکال این ائتلاف “چپ رادیکال”، چند جریان کوچک شبه مائویستى و تروتسکیستى قرار دارند که بزرگترین شان “چپ کارگرى انترناسیونالیست” است که خود متشکل از انشعابى راست از حزب “کارگران سوسیالیست” یونان بود که در جریان جنبش ضد جهانى سازى (“فوروم هاى اجتماعى”) دهه ۸۰ و ۹۰ رشد کرد.
سیریزا براى تشکیل حکومت بر خلاف منشور خودش که حتى ائتلاف با نیروهاى سنتریست را رد مى کند، همان طور که گفتید با حزب دست راستى “یونانى هاى مستقل”، انل، (۴.۷٪) وارد ائتلاف شده است. این ائتلاف نقدا مخالفت هاى گسترده بسیارى از اعضا و طرفداران خود سیریزا را برانگیخته است. جناح راست این انتخاب را دلیل “زیرکى” سیریزا براى حفظ حمایت ارتش اعلام کرده است. اما، اهداى پست وزارت دفاع در کابینه جدید به این حزب حکایت از آن دارد که سیریزاى در قدرت، جلب رضایت نیروهاى نظامى و پلیسى دولت بورژوا را به حفظ طرفداران “سوسیالیست” خود ترجیح مى دهد. و از آن مهمتر، ائتلاف با این حزب ارتدکس مسیحى و ناسیونالیست افراطى در واقع از همین ابتدا روشن ساخته است که سیریزا قصد وفادار ماندن به وعده هاى انتخاباتى خود در باره جدا کردن مذهب از دولت را ندارد.
ئ.ف.- آلکسی سیپراس در جمع هوادارانش بعد از اعلام نتایج اعلام کرده است که رای دهندگان یونانی مجوزی در اختیار حزبش گذاشتهاند تا بتواند به وعدههایش عمل کند. وعدههایی مبنی بر لغو برنامههای ریاضتی و جایگزینی آن با یک برنامه توسعه در جهت بازسازی تولید، پرداختن فوری به مسائل بیکاری و برقراری دستمزدهای عادلانه برای طبقه کارگر و حمایت از کار و کلیه حقوق دمکراتیک که در این سالها لغو شده است و نیز مذاکره برای نپرداختن بخشی از وامهای دریافتی چند سال اخیر. چه موانع و امکاناتی در راه تحقق یا عدم تحقق این خواستهها وجود دارد؟
ت.ث. – از همان زمانى که بحران مالى بین المللى ۲۰۰۸ در اروپا به صورت بحران بدهى هاى دولتى آشکار شد، امکان اینکه برخى از کشورهاى ضعیف تر اروپا نتوانند به تمام یا بخشى از تعهدات مالى خود عمل کنند نیز وجود داشته است. این امکان بخصوص براى کشورهایى نظیر یونان، ایرلند، پرتقال، اسپانیا و تا اندازه اى ایتالیا، به واقعیت بسیار نزدیک تراست. وامى که ترویکا ( اتحادیه اروپا، بانک مرکزی اروپا، و صندوق بینالمللی پول) در سال ۲۰۱۰ به یونان داد (۱۱۰ میلیارد یورو، بعلاوه، ۱۳۰ میلیارد یورو یک سال بعد) در واقع براى جلوگیرى از این احتمال بود. نزدیک به ۸۵٪ این وام صرف پرداخت بهره بدهى هاى یونان شده است. در صورتى که نه تنها مقدار کل وام هاى یونان بیشتر شده بلکه نسبت آن به درآمد ملى نیز نزدیک به ۵۰٪ افزایش یافته است. بعبارت ساده تر، در مقایسه با آغاز بحران در ۲۰۰۹، امروزه یونان هم بیشتر بدهکار است و هم توانایى کمترى براى پرداخت آن دارد. این کشور فقر زده باید در سال جارى نزدیک به ۳۰ میلیارد دلار فقط بابت بهره این وام ها پرداخت کند. و این در حالى که تخمین زده مى شود در طول همین مدت بانک هاى طلبکار بیش از دو برابر حد متوسط اروپایى از یونان بهره کشیده اند.
اما شرایطى که به همراه این وام ها بر یونان تحمیل شد – “ریاضت اقتصادى” – همان طور که در ابتدا نیز ذکر کردید، نتایج مصیبت بارى براى مردم یونان بدنبال آورده است. حزب محافظه کار، با همدستى سوسیال دموکراسى، به بهانه “اصلاحات ساختارى” و “بازسازى اقتصادى” براى کاهش بدهى هاى یونان سیاست هاى اقتصادى نولیبرالى گسترده اى را بر یونان تحمیل کرده است. سیاستى که بویژه صندوق جهانى پول به نمایندگى از طرف بانک هاى آمریکایى در این ترویکا تحمیل مى کند. کاهش مخارج دولتى (و درنتیجه کاهش بودجه هاى بهداشت، آموزش و پرورش و بیمه هاى اجتماعى) و خصوصى سازى گسترده اى که در این چند ساله دنبال شده، جامعه یونان را به ورطه سقوط کشانیده است. نزدیک به یک سوم نیروى فعال بیکار است (در بین جوانان دو سوم) و سطح زندگى بیش از یک سوم از مردم به زیر خط فقر سقوط کرده است.
و راه حل هاى حکومت جدید محدودند. وعده کلیدى انتخاباتى سیریزا کنار گذاشتن شرایط تحمیلى ترویکا و مذاکره مستقیم با مقامات اروپایى و بانک هاى وام دهنده براى کاهش حجم بدهى ها و تغییر روش پرداخت بهره آن بود. “رادیکال” ترین برنامه وزیر اقتصاد رادیکال جدید اما این است که پرداخت بهره ها باید به میزان رشد اقتصادى و قابلیت پرداخت آن مرتبط شود. مقامات مالى و سیاسى اروپایى رسما اعلام کرده اند که نه جایى براى مذاکره مجدد در باره مقدار بدهى هست و نه نرخ بهره یا شکل پرداخت آن. و چنانچه یونان به وعده هاى خود عمل نکند نه تنها جریمه هاى مالى بیشترى را متحمل خواهد شد که هرگونه اقدام یک جانبه در کاهش تعهدات اش اعتبار مالى یونان را در نظام مالى جهانى از بین خواهد برد. بالا رفتن مخارج بازپرداخت وام ها، فرار سرمایه از یونان و عاقبت اخراج یونان از حوزه یورو از جمله تهدیدات مستیقى هستند که مقامات اروپایى تا کنون بکار برده اند. در برلن، ولفگنگ شوبل، وزیر مالى آلمان در پاسخ به تقاضاى مذاکرات مجدد گفت: “ما در این باره بحثى نداریم، و بعلاوه، مارا سخت بتوان تهدید کرد”.
ترس آلمان ومقامات مالى بین المللى از تبدیل بحران بدهى هاى دولتى اروپا به بحران سقوط یورو امروزه کمتر است تا ۵ سال پیش. تحلیل فعلى اقتصاد دانان ترویکا این است که حتى اگر یونان بطور یک جانبه به تعهدات مالى خود ادامه ندهد، نه بحران به کشورهاى دیگر سرایت خواهد کرد و نه باعث فشار غیر قابل تحمل بازارهاى بورس بین المللى بر یورو خواهد شد. به همین دلیل، فعلا سران اروپایى از موضع قدرت حرف مى زنند.
اما، در شرایطى که کابینه جدید اعلام کرده است که یونان نه خواهان خارج رفتن از یورو است و نه قصد عدم پرداخت بدهى هاى خود را دارد، راه هاى مقابله زیادى براى مقابله با این تهدیدات براى خود باقى نگذاشته است. سیریزا براى وفادارى به تعهدات انتخاباتى خود منابع دیگرى جز افزایش مالیات ها و کاهش مخارج بازپرداخت بدهى ها ندارد. پایان دادن به سیاست هاى ریاضتى یعنى “برنامه اشتغال براى ۳۰۰ هزار شغل جدید”، “برق رایگان براى ۳۰۰ هزار خانواده زیر خط فقر”، ” یارانه غذایی برای خانواده هاى بى درآمد”،”بهداشت مجانى براى کسانى که تحت پوشش بیمه نیستند”، “افزایش حداقل دستمزدها”، “تضمین مسکن”… و بسیارى وعده هاى دیگر که در انتخابات داده شد. اقتصاد دانان تخمین زده اند که افزایش مالیات ها به تنهایى حتى یک پنجم مخارج برنامه اقتصادى سیریزا را تامین نخواهد کرد. مضافا به اینکه سیریزا در باره همین مقدار افزایش مالیاتى نیز خوش بینانه برخورد کرده است و نخواهد توانست به سرعت لازم به افزایش قابل ملاحظه اى در درآمدهاى مالیاتى دولت دسترسى داشته باشد.
بنابراین در همین ابتداى کار تمام مسیر بعدى روشن است. اگر حکومت یونان از پرداخت بدهى ها خوددارى کند، با فرار شدید سرمایه، اخراج از حوزه یورو و سقوط اقتصادى بیشتر مواجه خواهد شد و اگر نکند، هیچ یک از وعده هاى انتخاباتى را نخواهد توانست تحقق دهد. اقدامات اولیه کابینه جدید هم اکنون راه حل دوم را قوى تر کرده است. اگر سیریزا قصد داشت بطور یک جانبه بدهى هاى یونان را کاهش دهد باید از همان روز اول دست به اقداماتى مى زد که از احتمالات بسیار روشن و ممکن بالا جلوگیرى کند، اما در هیچ یک از سخنان رهبران حکومت جدید و یا در اعمال شان اثرى از این که حتى به فکر ضرورت چنین آمادگى باشند، دیده نمى شود.
ئ.ف.- اما آیا کشورى مثل یونان مى تواند بدهى هاى خود را نپردازد؟
ت.ث. – تصور رایج البته این است که نمى تواند. چرا که عملا دیگر قادر به گرفتن وام از بازار مالى نخواهید بود. اما مساله به این سادگى نیز نیست. اولا در تاریخ معاصر دو نمونه داشته ایم که کشورى عینا همین کار را انجام داده باشد. روسیه در ۱۹۹۸ و آرژانتین در ۲۰۰۰ . هر دو هم تحت همین تهدیدات و تحریمات قرار گرفتند که امروزه علیه یونان بکار گرفته شده. هر دو هم علیرغم این تهدیدات کار خود را کردند و امروزه حتى همان تهدیدکنندگان قبول دارند که از لحاظ اقتصادى (حتى با همان منطق سرمایه دارى) کار درستى کردند. در هر حال هر دو زنده ماندند!
هر چند سیستم مالى جهانى پافشارى بر اصول اعتبارى خود را جدى مى گیرد و تا به تباهى کشاندن خاطى نیز جلو خواهد رفت، اما عاقبت جز ندادن وام نیز زور بیشترى ندارد. اما اگر کشور بدهکار پولى را که بابت بهره به اینان مى پردازد، بصورت مولد در بازسازى اقتصادى خود به کار گیرد. با تقویت اقتصادى و افزایش درآمدهاى مالیاتى دولت، همان سیستم مالى جهانى خود براى دادن وام بیشتر دوان دوان دنبال آن کشور خواهد رفت.
بنابراین مساله راه حل هاى پیشاروى سیریزا ناروشن و گنگ نیست. یا باید حمله به این سیستم بحران زاى مالى جهانى را آغاز کرد یا تسلیم آن شد. اگر سیریزا قصد جنگ داشت باید بلافاصله جلوى امکانات سیستم مالى داخلى (بانک ها و الیگارش ها) براى سابوتاژ اقتصادى را مى گرفتند و از آن جا که طلبکاران اروپایى و آمریکایى مذاکرات جدید را نمى پذیرند بطور یک جانبه از پرداخت وام ها خوددارى مى کردند. سپس با یک برنامه گسترده رشد اقتصادى تمام منابع موجود را در راه باز سازى اقتصادى بسیج مى کردند. هر برنامه اى کمتر از این یعنى تسلیم به وضعیت موجود و شکست.
ئ.ف.- قطعا نیروی اجتماعی عظیمی خواهان ایجاد دگرگونی عمیق در یونان است، همچنین میتوان ادعا کرد مبارزات کارگری و اعتراضات و اعتصابات مختلف پشتیبان و فراهم کننده انرژی لازم برای پیروزی سیریزا بوده است. حال در صورت شکست و عدم اجرای وعدههای داده شده چه نتایج وپیامدهای سیاسی قابل تصوراست و وظایف نیروهاى چپ در جلوگیرى از این احتمال چیست؟
ت.ث. – وظیفه عمومى البته متعهد نگه داشتن رهبرى سیریزا و کابینه جدید به تعهدات انتخاباتى است، یعنى برش از قرارداد هاى تحمیلى نظام مالى اروپایى و بین المللى، مبارزه براى از بین بردن همه اثرات اقتصاد ریاضتى و برنامه ریزى جدى براى باز سازى اقتصاد یونان. در رابطه با این سه محور مبارزاتى باید تلاش کرد تا گشایش سیاسى دوره انتخاباتى منجر به گسترش واقعى ارگان ها و نهاد هاى خود سازماندهى توده اى شود. بدون چنین گسترشى سازشکارى از بالا صرفا یاس و رخوت را افزایش خواهد داد.
از نظر وظایف مشخص تر چپ، هر چند باید بحث این مطلب نخست از جانب سوسیالیست هاى انقلابى یونان مطرح شود، اما براساس اخبار و نوشته هاى تا کنونى مى توان دید به دو مساله کمتر توجه شده است که به اعتقاد من مهمترین اند.
اولى مساله ادامه نفوذ سوسیال دموکراسى و استالینیزم در طبقه کارگر یونان است. موج وسیع چپ، شکست عظیم سوسیال دموکراسى، نا توانى حزب کمونیست در تبدیل خود به آلترناتیو ى در برابر پاسوک و آبرو ریزى سیاست هاى انتخاباتى این حزب، همگى شرایط مناسبى براى رشد جریانات سوسیالیستى انقلابى را در یونان فراهم آورده اند و در مرکز این مساله ضرورت پایان دادن به مونوپولى این دو حزب در طبقه کارگر قرار دارد.
دومى مساله جنبه بین المللى مبارزات یونان است. بزرگترین متحدین مردم یونان را جنبش هاى ضد سیاست هاى نو لیبرالى در سایر کشورها تشکیل مى دهند. جلب حمایت آنان یکى از مهمترین حربه هاى نبرد علیه ترویکا خواهد بود. اکنون که چشم امید همه دنیا نیز به یونان دوخته شده، یونان باید مرکز بسیج نیروهاى مترقى و ضد سرمایه دارى در مقیاس بین المللى شود. چپ یونان باید قبل از آن که “سلبریتى” هاى بین المللى بتوانند مبارزات جدى، طولانى و سختى را که در مقابل ماست به تئاتر تراژى کمیک دیگرى تبدیل کنند، باید از طریق برگزارى فوروم هاى گسترده اجتماعى و سوسیالیستى بین المللى اذهان عمومى جهانى را در پشتیبانى از مبارزات مردم یونان علیه سیاست هاى ریاضت اقتصادى بسیج کند.
۱ فوریه ۲۰۱۵
– از سایت سوسیالیزم انقلابى – revolutionary-socialism.com
– ایمیل: info@revolutionary-socialism.com