عطا خلقی
سرانجام در نتیجه سالها مبارزات پیگیرانه و وسیع توده های مردم جهان و ایران برای لغو اعدام بویژه اعدام کودکان در ایران، جمهوری اسلامی رکورددار قتل کودکان در جهان؛ با تدوین لایحه توقف اعدام کودکان کمتر از ۱۸ سال ، یک گام عقب نشست. این یک پیروزی است.
پیروزی است برای تک تک انسان های مبارز و آزادیخواه و انساندوستی که در طول این سالیان سهمی و نقشی در کارزار مبارزه علیه اعدام داشته اند.
پیروزی است برای همه نهادهای مدافع حقوق کودکان و فعالان جنبش های اجتماعی که همواره لغو اعدام بویژه اعدام کودکان یکی ازشعارها و بندهای اصلی قطعنامه اجتماعاتشان بوده است.
پیروزی است برای همه سازمان های سیاسی و کمونیست های پیگیری که با افشاگری هایشان، با کمپین های تبلیغی شان، با حضور فعال شان در متینگ ها و راهپیمایی ها، افکار عمومی جهان را علیه رژیم آدمکش جمهوری اسلامی برانگیخته اند.
پیروزی است برای مادران و پدرانی که ماه ها و سال ها در بیم وامید شب و روزشان گذشته است و همواره تابلوی مرگ و زندگی کودکان شان را پیش رو داشته اند.
این پیروزی راباید جشن گرفت و به همه تبریک گفت! اما هنوز کافی نیست. لغو قطعی اعدام کودکان هنوز رسمیت نیافته است و باید تا رسمیت یافتن قطعی لایحه پیشنهادی، مبارزات همه جانبه و پیگیری با اعتماد بنفس هر چه بیشتری ادامه یابد.
درنتیجه این مبارزات تنها یکی از بندهای کنوانسیون جهانی حقوق کودک که جمهوری اسلامی هم آنرا مشروط درسال ۱۹۹۴ پذیرفته است،
تحقق می یابد. هنوز گامهای بلندتری باید برداشت. باید تعداد این گامهای رو به پیش فعالان مدافع حقوق کودک و این گامهای رو به پس رژیم جمهوری اسلامی را بیشتر و بیشتر کرد.
فعالین جنبش های اجتماعی با دیدن نتایج مبارزات پیگیر خود باید با صلابت و اعتماد به نفس بیشتری گامهای بعدی را بردارند و آنقدر پیش بروند که بند بند میثاق بین الممللی کنوانسیون جهانی حقوق کودک و بند بند قطعنامه های مراسم های بزرگداشت روز جهانی کودک در ایران بویژه شهرهای کردستان را عملا به جمهوری اسلامی تحمیل کنند.
باید با برداشتن گامهای بازهم بیشتری در زمینه حفظ حرمت انسان بویژه کودکان چنان پیش رفت که کسی به خود اجازه ندهد هیچ شکلی از خشونت را علیه کودکان اعمال کند. و اگر هر کسی به هر اندازه علیه هر کودکی خشونت اعمال کرد تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.
فراموش نباید کرد که در جریان مبارزه برای قطعیت یافتن لغو اعدام کودکان، کماکان باید بر لغو اعدام و حبس ابد بطورکلی با هر اسمی و با هر توجیهی، در هر شکلی و برای هر کسی؛ پای فشرد.
فراموش نباید کرد که رژیم جنایتکار و آدمکش جمهوری اسلامی که بنیادش بر خون وشمشیر و قتل و جنایت استوار است، به رضای خود واز روی ” عطوفت اسلامی ” اش، تن به لغو اعدام کودکان نداده است. به او تحمیل شده است و حتی اگر هم به بندی از بندهای قانونش تبدیل شود، مادام که توازن قوا را بنفع خود ببیند هر آن ممکن است زیر پایش بگذارد و از نو بساط چوبه های دارش را برای دار زدن کودکان بر پا کند.
کارنامه این رژیم سیاه تر از آن است که به پایبندی هر گونه قرار و پیمانش و حتی قوانین ارتجاعی بر گرفته از شریعتش باور داشت. این رژیم بسیاری از پیمان نامه های بین المللی را امضا کرده است، اما همواره از سرقلدری و دیکتاتور منشی آنها را زیر پا میگذارد و هر اندازه که زورش برسد از کنار واکنش های نهاد های بین المللی رد می شود.
رژیم جمهوری اسلامی رژیمی قلدر و زورگوست که اگر زورش برسد از هیچ جنایتی رویگردان نیست و اگر امروز می بینیم که چنین طرحی را پیش کشیده است، دلالت بر این دارد که خود را در برابر مردم و مبارزات شان ناتوان و ضعیف می بیند.
طرح پیشنهادی لغو اعدام کودکان از سوی قوه قضاییه رژیم به مجلس، بیانگر یک گام به پیش مبارزات مردم از سر توانمندی و یک گام به پس جمهوری اسلامی از سر ناتوانی است. باید با مبارزات متشکل و سازمان یافته در همه عرصه های مبارزاتی، جمهوری اسلامی را نه یک گام، که آن چنان عقب نشاند تا بکلی ساقط و سرنگون شود. سرنگونی این رژیم در گرو مبارزات توده میلیونی کارگر و زحمتکش و تهیدستان جامعه به رهبری کارگران متشکل است.
٢٠٠٨- ١٠ – ١٨