آنچه در جامعه بشری سالیان سال اجازه رشد و نمو نداشت. آنچه انسان و انسانیت از آن واهمه داشت. آنچه با آگاهی و رشد و ترقی بشر در تضاد و تناقض عمیقی قرار دارد هم اکنون در حال رشد و نمواست. آنهم زنده کردن سنتهای اسلامی توسط سپاه وحوش و فوق ارتجاعی ای که موجودیتش فقط به کشتار بی رحمانه انسانها بستگی دارد؟! بی رحمی این سپاه را فقط نمونه هایش در سپاهیان اسلام ما قبلِ اینها می توان دید. اینها شهر و روستاها را با کشتار وخون ریزی تصرف می کنند. اگر مردمانی باقی مانده باشند، بلا فاصله آنها را به خودی و غیر خودی تقسیم می کنند. غیر خودیها سر نوشتی جز حذف فیزیکی نداشته و ندارند. زنان ودختران برده گان جنسی، مردان قتل عام، احشام و وسایل ضبط و جز اموال مسلمین. کودکان اگر شانسی بیاورند زنده بمانند روی آنها کار می شود تا به افرادی جهادی تبدیل شوند. خودیها هم اگر تن به قاعده بازی ندهند سر نوشتی بهتر از غیر خودیها در انتظارشان نیست. این قوانین اسلام و رسم و سنتهای اسلامی است. تاریخ مالا مال از این جنایتهاست.
حماسه کوبانی و مقاومت مردم قهرمان این شهر بر بستر این شرایط شکل گرفته است. آنها نمی خواهند بردگی فاشیسم اسلامی را آنچنانکه عملا دیده اند وآنچنانکه از شهر و روستاهای دور وبرشان شنیده اند تحمل کنند. زنانی که در کوبانی برای آزادی و انسانیت می رزمند می دانند که اگر اسلامیها در آن شهر قدرت بگیرند درهای فجایعی بسیار هولناکتر از شنگال بروی بشریت باز می گردد و قوانین شریعه تسمه آن جامعه را مخصوصا حرکت آزادیخواهانه زنان را به هزارو چهارصد سال قبل یا ملموس تر بگویم به دیروز شهر موصل عراق باز می گرداند. بنابراین مقاومت کوبانی علیه رشد و نموی این نیروی فوق ارتجاعی و علیه پخش نفوذ این غدۀ سرطانی به جاهای دیگر جامعه بشری است. در اینصورت کوبانی شایسته هر نوع کمک مادی و معنوی است. حداقل کاری که برای مردمی از جان گذشته از دور می توان کرد، جمع آوری وسایل اولیه مورد نیاز این انسانهاست. عده ای از مردم این شهر برای دومین بار این وظیفه انسانی را در روز شنبه ۲۲ .نوامبر ۲۰۱۴ انجام دادند.
زنده باد همبستگی بین المللی.
زنده باد انسانیت.
محمدامین کمانگر دوشنبه ۲۴ نوامبر ۲۰۱۴