در کنگره نهم حزب کمونیست کارگری ایران(اکتبر ۲۰۱۴) یک “قرار با این مضمون به تصویب رسید:
“ضرورت به روز کردن، تکمیل و تدقیق برنامه یک دنیای بهتر”.
درست است که پیش نویس این برنامه که توسط منصور حکمت نگاشته شده است در کنگره اول حزب کمونیست کارگری ایران(تیر ماه ۱۳۷۳- ژوئیه ۱۹۹۴) به تصویب رسید و متن نهائی آن که بازهم بوسیله او تدوین شد، در پلنوم دوم همان حزب در آبان ۱۳۷۳- نوامبر ۱۹۹۴- به شکل نهائی از تصویب گذشت، اما برنامه یک دنیای بهتر، برنامه حزب کمونیست کارگری، و نه منحصرا و تنها برنامه حزب کمونیست کارگری ایران است. و این یک مبنای پرنسیپال و اصولی است. برنامه یک دنیای بهتر، درست شبیه به برنامه مانیفست کمونیست است که حزب کمونیست هیچ کشوری مجاز به دخل و تصرف در متن آن نیست.
بگذارید این مساله حساس را و موضع و نگرشی که پشت بند تدوین برنامه حزب کمونیست است را قدری توضیح بدهم:
هنگامی که در کنگره سوم کومه له، اردیبهشت ۱۳۶۱- مه ۱۹۸۲- برنامه مشترک اتحاد مبارزان کمونیست و کومه له به تصویب رسید، بحث بر سر اینکه نام برنامه، برنامه حزب کمونیست و یا برنامه حزب کمونیست ایران باشد، بسیار داغ و قطبی بود. همانجا هم منصور حکمت اصرار داشت که آن برنامه که در واقع پرچم حزبی جنبش کمونیستی در آن دوره بود، علیه نگرش پوپولیستی چپ ناسیونالیستی و ملی و خلقی به سرمایه داری، بود. برنامه ای برای تشکیل هر حزب کمونیستی در آن مقطع و دوره معین بود. هر حزب دیگری که در هر کشور دیگری تشکیل میشد، در عین اینکه مجاز بود در مورد مسائل مشخص تر و مقطعی تر، در خارج از چهارچوب برنامه، به عنوان مصوبه پلنوم و یا حتی کنگره و دفتر سیاسی، مصوبات الحاقی داشته باشند، اما بهیچوجه مجاز نبودند که خصلت ضد کاپیتالیستی و ضد نگرش ملی و خلقی به کاپیتالیسم را دستکاری کنند. نمونه مجسم آن نوع مصوبات، “حق ویژه کومه له”، “بیانیه حقوق پایه ای زحمتکشان کردستان” و طرح هائی در باره “خودمختاری” بود. در هیچکدام از چنان مواردی متن برنامه حزب کمونیست ایران نه دستکاری و نه “به روز” نشدند.
در مورد برنامه یک دنیای بهتر، فقط در دو مورد اشاره ای به مسائل منطقه ای و ایران شده است: روابط بین المللی و مساله کرد. که در این رابطه نیز وقتی ضرورت تدقیق و به روز کردن آن مبنای اصولی طرح شد، در پلنوم ها- در مورد مسائل بین المللی، پلنوم دهم- ژوئن ۱۹۹۹- و در مورد مساله کرد در پلنوم سیزدهم- فوریه ۲۰۰۱- مصوبات و قطعنامه هائی آن مبانی اصولی را “به روز” کردند.
حزب کمونیست کارگری ایران مجاز است و حق دارد هر بند از برنامه یک دنیای بهتر را که تصور میکند لازم است به روز و تدقیق شوند، به عنوان مصوبه جداگانه، چه توسط پلنوم و یا دفتر سیاسی و یا حتی در کنگره های خود اصلاح کند. اما قطعا نه حق دارد و نه مجاز است که در متن برنامه، دخل و تصرف کند. به هیچ شکلی از آن، چه رقیق کردن متن “ضدکاپیتالیستی” این برنامه در دوران پس از فروپاشی بلوک “سرمایه داری دولتی” و چه نوشتن “معرفی” تازه ای که با سمت گیری های جدید این حزب همخوان شوند.
و همه ما آگاهیم و میدانیم که حزب موجود کمونیست کارگری ایران بر اثر فشار جنبش های موجود و فشار ناشی از میراث “خشونت” استالینیستی، بیشتر به سوی حزب نقد کاپیتالیسم دنیای فعلی از زاویه حقوق بشری و “اکس مسلم” لغزیده است و سُرّ خورده است. همراه شدن با این پروسه “عاقل” شدن و تطابق با تحولات “میدیائی” است که نیاز به تغییر در ساختار سازمانی یک حزب کمونیست کارگری را برای اینها “ضروری” ساخته است. تصمیم به تحول به یک حزب “مدرن” اما غیر اکتیو و غیر انقلابی در میدان واقعی سیاست؛ و در مقابل انتقال به دنیای مجازی فیس بوک و تویتر و یوتیوب و حزب “رسانه”ای، البته حق مسلم این حزب است. اما همراه با این چرخش، از نظر پرنسیپ و اصول مبانی کمونیسم کارگری، مجاز نیستند که برنامه یک دنیای بهتر را نیز، که برنامه ای برای تشکیل هر حزب کمونیست کارگری دیگر در هر گوشه ای از جهان پس از فروپاشی دنیای دو قطبی است، با نگرش حقوق بشری و اکس مسلمی دستکاری، “به روز” و یا در آن دخل و تصرف کنند. حزب کمونیست کارگری در صورتی که اصرار دارد برنامه خود را تغییر بدهد و یا در این شرایط “تغییر یافته” خود را از “دگم”های برنامه یک دنیای بهتر خلاص کند، لاجرم باید برنامه دیگری و با نام دیگری و با نگرش کنونی خود به سرمایه داری بنویسد.
باشد تا در هر فردائی که در هر گوشه دنیا، از جمله در ایران، کسانی بخواهند حزب جدید کمونیست کارگری تشکیل بدهند، “مانیفست” خود، برنامه یک دنیای بهتر را مبنا بگیرند. حک و اصلاح و “به روز” کردن مواضع جدید حزب کمونیست کارگری نباید به قیمت محروم کردن جنبش کمونیستی از مانیفست خود و از برنامه یک دنیای بهتر تمام شود. از این نظر وارد کردن اصلاحات موعود حزب کمونیست کارگری ایران در متن برنامه یک دنیای بهتر و با حفظ همان نام و دستکاری و حقوق بشری و “خشونت گریزی” ساختن آن، یک بی پرنسیپی آشکار و نشانی از “ملی کردن” برنامه کمونیسم کارگری در بازار ذهنیتهای اکس مسلم و جنبش ها و “کمپین” های بورژوائی است. این تلاشی نامیمون برای رهائی از “دگم”های کمونیسم ضد کاپیتالیستی جهان بجامانده از فروپاشی جهان دو بلوک کاپیتالیستی جهان “آزاد” و سرمایه داری “توتالیتر” است. این در واقع تصمیمی برای “دمکراتیزه” کردن حزب کمونیست کارگری ایران است که با هر حک و اصلاح و پرده برداری از مواضع تاکنون نهفته و استعاری خود و البته با هر عنوان دیگری بجز “یک دنیای بهتر، برنامه حزب کمونیست کارگری”، کاملا “آزاد” و مختاراند.
۱۶ نوامبر ۲۰۱۴
iraj.farzad@gmail.com
www.iraj-farzad.com