اسد گلچینی
کشتن زنان و یا خودکشی و خودسوزی و خشنونت بر علیه زنان ابعاد بیشتری در شهرها و روستاهای کردستان پیدا کرده است. آخرین مورد آن فرشته نجاتی ۱۸ ساله بود که با اعتراض و مبارزه وسیع مردم مبارزروبرو شد.
اگر از یک سو فقر و فلاکت، گرانی و بیکاری و عدم تامین اجتماعی ، موجب پایمال شدن هر چه بیشتر کارگران و مردم زحمتکش و در نتیجه خشونت و اعتیاد و جنایت است، از سوی دیگر قوانین و سنت های اسلامی و مردسالار است که این خشونت و جنایت بر علیه زنان را مضاعف کرده است. سرکوب زنان و رسمیت دادن به عنوان شهروند درجه دو فلسفه وجودی همه قوانین و افکار و سنت های ضد زن و ضد آزادی زنان است. جنبش زنان هیچگاه در مقابل این مجموعه لجن زار تسلیم نشده است. رژیم اسلامی و مردسالاری رایج در جامعه هر روز در پی تحمیل شرایط تحقیر آمیز تری بر زنان است و آخرین آن ، قانون حمایت از خانواده است که بر سر حامیانش باید کوبیده شود و منتقدین نیم بندش همچون کمپین یک میلیون امضایی، که با شرمندگی و زیر سایه همان قوانین ضد زن اسلامی و در حاشیه اظهارات و فتوای ایت الله ها، در برابر این وحشی گری و این رژیم اپارتاید جنسی اعتراضی میکنند را باید متوجه عمق همدستی شان با این ارکستر خون الود و ضد زن کرد.
اعتراض به قتل شهین و فرشته در مریوان پاسخ مستقیم و رادیکال مردم مبارز به این قوانین و وحشیگری اسلامی و مردسالار بوده است. این اعتراض فریاد هزاران فرشته و شهین دیگری بود که هر لحظه ممکن است به وسیله حامیان قوانین ارتجاعی و ضد زن مورد تحقیر، تجاوز، خشونت خانگی و یا خودکشی و قتل قرار بگیرند. حرکت های عمیقا انسانی مردم آزادیخواه در مریوان پاسخ واقعی به این لشگر کشی ارتجاعی بر علیه زنان بود. ارکستر خون الود اسلامی و مردسالاری و ضد زن را باید این چنین حرکاتی که پیامش را به عمق جامعه برده است پاسخ بدهد. فرشته ها و شهین ها از میان ما رفتند ولی پیام این مبارزه و اعتراض در مریوان و کانی دینار، به هر خانه و اداره و مرکز کاری برده شد. زنان و مردان آزادیخواه در مریوان اعلام کردند که این جنایت ها را نه تنها از رژیم با همه قدر قدرتی و سرکوبش نمی پذیرند، بلکه اعتراضشان بر علیه هر نوع مرد سالاری بوسیله براداران ، شوهران و پدران تبدیل به مبارزه ای متشکل شد. این جبهه انسانیت و دفاع از حقوق زنان باید بوسیله زنان و مردن بسیار بیشتری در همه شهرها تقویت شود. این راه نجات جامعه و همه زنان و مردان آن است.
فعالیت برای تغییر و جارو کردن قوانین اسلامی و مردسالار در محیط زندگی، در محله و محل های کار یک رکن کار ماست.
خشونت بر علیه زنان در عمق جامعه مرد سالار و اسلام زده نهفته است. در عمق سنت های مرد سالار ناسیونالیستی و مذهبی است. رژیم اسلامی و قوانین جنایتکارانه اش بر علیه زنان و سنت های مرد سالارانه در جامعه بزرگترین حامی کشتن زن، آزار و تحقیر آنها از همان اوان جنینی و تولد است.
نظام استثمارگر سرمایه داری است که حامی و بانی همه اینهاست، پدر فرشته و برادر شهین و شوهر بهاره هیچ کدام بیمار روانی نیستند، آنها و صد ها مورد دیگر که هر روزه در میا ن ما اتفاق میفتند، اینها جنایتکاران و در واقع قربانیانی هستند که محصول استثمار، فقر، سرکوب و خفقان و جهالتی است که بر آنها میرود و آنها پذیرفته اند.
جنبش ما برای رهایی زنان و برای آزادی جامعه باید نیروی متشکل کمونیستی داشته باشد. باید نیروی زنان و مردان آزادیخواه را به مبارزه ای رادیکال و بدون تخفیف به اسلام و سنت های ناسیونالیستی و عقب مانده رایج و بر علیه همه دست اندرکاران خشونت بر علیه زن جلب کرد، و مبارزه ای بی امان را در همه اشکال و بوسیله کانون و جمعیت های مبارز پیش برد.
حزب حکمتیست را باید بیش از بیش تقویت کرد چرا که حزب است که ماندگارتر قادر به ادامه فعالیت و مبارزه ای متشکل و اگاهانه در شرایط های مختلف است. کمونیستها و انسانهای رادیکال زیادی هستند که هر چه بیشتر به حزب باید جلب شوند و بعنوان فعالین این عرصه ها سازماندهی شوند. شرایط میتواند اشکال فعالیت و سازمانیابی را تغییر دهد ولی چنانچه حزب داشته باشیم باز هم میتوان نوع دیگری ادامه داد.
این راه نجات طبقه کارگر، زنان و جامعه در مبارزه و دفاع از حق و حقوق و مطالبات کوچک و بزرگ است. این راه مقابله رادیکال برای توقف این خشونت ها، خودکشی ها و قتل هاست و این راه توقف افسار گسیخته اسلامی، مردسالارانه و ناسیونالیستی بر علیه زنان است و مدافعین اینها را باید عمیقا شناساند و افشا کرد. منتقدین نیم بند یک میلیون امضایی و ناسیونالیست ها از جمله اینها هستند.