مقاومت کوبانى وارد مرحله جدیدى شده است . گمانه زنیها در مورد آینده این مقاومت مسلحانه توده اى ، بخصوص در میان طرفداران و دوستان آن با إبهام و نگرانى دنبال مى شود . از یک طرف عده اى به ” تغییر سیاست ” آمریکا و ترکیه و دولت اقلیم کردستان در پشتیبانى از کوبانى امیدوارند ، و از طرف دیگر همین “تغییر سیاست “مبناى نگرانى خیلى هاست .
اما نگاهى کوتاه به تحولات یکماهه گذشته منطقه و گفتار و کردار دوستان و دشمنان مقاومت مسلحانه کوبانى ، به ما نشان مى دهد ، که ” تغییر سیاستى ” در کار نیست . همه طرفها در مسیر سیاستهاى قبلى اشان ایستاده اند . آنچه موجد تغییر و تحولات و جنب و جوش هاى دیپلوماتیک در ٢-٣ هفته اخیر شد، این واقعیت إنکار ناپذیر بود، که کوبانى پس از چند هفته نبرد سخت و نابرابر وبا اتکاء به نیروى خودش، دست جنایتکاران اسلامى را از کوبانى کوتاه کرد و حداقل در میان مدت یک پیروزى نظامى بدست آورد. این خود براى تمامى انسانهایی که با کابوس قتل عام مردم یک شهر، توسط جنایتکاران اسلامى زندگى مى کردند، مایه شادمانى و امیدوارى بسیار است.
اما قضییه به اینجا ختم نمى شود. پیروزى و مقاومت مسلحانه کوبانى و عقب راندن هر چند موقت تبهکاران اسلامى، به اضافه پشتیبانى میلیونى بشریت انساندوست از آن و در عین حال تنفر این صف از ریاکارى دولتها و نظم کنونى در برخورد به مردم کوبانى باعث رنگ عوض کردن و تغییر تاکتیک در جبهه مقابل مقاومت کوبانى شد. قدرتهاى غربى و بخصوص همپالگى هاى منطقه اى آنها از قبیل دولت ترکیه و دولت اقلیم و دیگر شیخ نشین هاى نفت فروش, دیگر مطمئن شده بودند که : اولا داعش با وجود برترى امکانات نظامى به آسانى قادر به قتل عام کوبانى نیست. ثانیا سقوط کوبانى و کشتار مردم آن نه تنها یک تنفر وانزجار تاریخى دیگرى از طرف بشریت آزادیخواه امروز بر گردن حاکمان جهانى و منطقه اى جبهه مقابل آویزان مى کرد، بلکه مى توانست بنزین بر آتش خشم مردم بالفعل معترض بخصوص در کشورهاى همجوار کوبانى بریزد . اینها دلایل رنگ عوض کردن و تغییر تاکتیک دولتهاى در گیر، در بر خورد به کوبانى هستند، نه سیاست شان تغییر کرده است و نه حس انسانى نداشته اشان بیدار شده است. حالا که کارشان بوسیله داعش پیش نرفت، خودشان تصمیم گرفته اند به شیوه هاى دیگرى به مصاف کوبانى بروند. این پایه واقعى تشکیل جلسه و نشست در شهر دهوک با نمایندگان مردم کوبانى و هوچیگرى تو خالى روزهاى اخیر در باره سر براه شدن دولت ترکیه و گل کردن ” کردایه تى “. مسعود بارزانى است. هر انسانى مى تواند از خود بپرسد، در روزهاى سخت یکماه گذشته در حالى که در کوبانى مردم مسلح کوچه به کوچه از مدنیت و کرامت خود دفاع مى کردند، در حالى که زنانى در بین گهواره بچه شیر خوار خود و سنگر هاى مقاومت در آمد و رفت بودند، هواپیماهاى آمریکایی حامل اسلحه و مهمات کجا بودند ؟ صف “حماسى” ١۵٠نفرى پشیمرگان دولت اقلیم کردستان کجا بودند؟ چطور شد ناگهان دولت ترکیه به ارسال کمک از مرز هایش رضایت داد، در حالیکه قبلا حتى مانع تماشاى این جنگ نابرابر توسط مردم در لب مرز مى شد؟ جواب تمامى این سؤالها روشن است. کوبانى با مقاومت جانانه در این مقطع، بخصوص با جلب پشتیبانى بین المللى از خود، قدرتهاى در گیر در منطقه را مجبور به مذاکره با خود کرده است . یا بعبارت دیگر قدرتهاى منطقه براى رام کردن کوبانى به مذاکره روى آوردند. همگان شاهد هستند که، دشمنى دولتهاى منطقه بخصوص چنگ و دندان نشان دادن هاى دولت ترکیه و حزب بارزانى در دولت اقلیم کردستان در مقابل کانتو نهاى خود گردان در کردستان سوریه، قبلا احتیاجى به پنهان کارى نداشت. امروز وقتى به مضمون و ماهییت این به اصطلاح مذاکرات هم که نگاه مى کنى، پر است از حیله و بند وبست و بده و بستان براى به تسلیم کشاندن نمایندگان طرف مقابل واز این طریق به زانو در آوردن کوبانى. قبل از هر چیز بفکر سهم خواهى خودشان و وا بستگانشان در تقسیم قدرت و حاکمیت در کوبانى هستند، یکى بفکر سهم حزب دست ساز خودش ( حزب دمکرات کردستان سوریه ) است، دیگرى در تلاش براى میدان دادن به تاخت وتاز “ارتش آزاد سوریه ” یعنى همان همتا و هم جنس داعش است، که در طى تحولات چند سال اخیر سوریه ، از طرف ترکیه و غرب نان وآب داده شده وپا گرفته است. در این مذاکرات دولت ترکیه و مسعود بارزانى، جلوتر از هرکس دیگرى، کمر به مصادره دستاوردهاى تاکنونى مقاومت کوبانى و به انحراف کشاندن آن بسته اند. از آنجا که در طى زمام دارى دو دهه اخیردر کردستان عراق، همواره مشغول تقسیم ثروت و مکنت جامعه مابین احزاب و وابستگانش خود بوده اند ، در اینجا هم مى خواهند حاکمیت توده اى مردم و نیروها ى مسلح توده اى وغیر حزبى را بین احزاب تقسیم کنند. تا از این طریق نه تنها پاى وابستگان خودشان را به آنجا باز کنند, بلکه نقطه قوت اصلى این مقاومت توده اى را از آن بگیرند وبا حاکم کردن احزاب بر آن راه چپاول و فساد را به اینجا هم بکشانند .
با وجود تمام این حقایق تلخ، هنوز شیشه عمر کوبانى در دست زنان و مردان فداکار آن است. تکلیف آینده پیروزمند کوبانى پشت میز مذاکره با دشمنان آن روشن نمى شود، در این جبهه هم دشمن قوى تر و پر امکانات تر است. مذاکره در چنین تعادل قواى بشدت نابرابرى که در آن از نان و فشنگ گرفته تا شیر خشک بچه ها، توسط قدرتهاى قلدر بین المللى و مزدوران محلى اشان به گرو گان گرفته شده است ، جبهه دفاع از مدنیت و کرامت انسانى در کوبانى به کارت هاى برنده قوى ترى نیاز دارد. و آن دفاع راسخ و قاطعانه و صد البته مسلحانه زنان و مردان کوبانى از دستاوردهاى تاکنونیشان است. در این میدان است که همه چیز روشن خواهد شد. نه جیره خواران ” ارتش آزاد سوریه ” اهل رویارویی با ارتجاع داعش هستند، ونه فرستادگان مسعود بارزانى قادر به عملیا ت رابین هودى هستند. اینها خود نتیجه زد وبند و پیام آوران تسلیم کوبانى هستند. اگر رهبرى سیاسى کوبانى در این شرایط سخت و پیچیده بتواند با روشنى به این حقایق بنگرد، یقینا جبهه میلیونى بشریت آزادیخواه وانساندوست، در پشتیبانى بیدریغ از کوبانى کوتاه نخواهد آمد. کوبانى ومقاومت مردم آن، کوبانى و نقش تاریخى و بى سابقه زن پایمال شده در جوامع اسلامى در آن، کوبانى و فریاد دفاع از انسانیت درآن ، مرز کشورها و سیاست و سنت احزاب منتسب به آن را در نوردیده و از آن عبور کرده است. برخلاف سؤ استفاده احزاب ناسیونالیستى از آن، مقاومت کوبانى راه وروشهایی را به میدان آورده است که در تاریخ وسنت ناسیونالیسم کرد نمى گنجد . آنچه میلیونها انسان را از هر نوع ملیت ونژاد و رنگ و مذهبى پشت سر کوبانى آورد، نه تعلق ملى و قومى مردم آن، بلکه دفاع توده اى و متحدانه مردم این شهر در دفاع از مدنیت و انسانیت جامعه اشان در مقابل یک جریان هار اسلامى بود . به علاوه ، درمقطع و زمانى که ما در آن زندگى مى کنیم ، ظاهر شدن نمونه کوبانى براى بشریت گیر افتاده در چنبره نظم ظالمانه و لجام گسیخته سرمایه دارى، در دومین دهه قرن بیست و یکم، یادآور دوران هاى گذشته و دفاع جوامع از خود در مقابل ظلم و تبعض دولتهاى سرکوبگر بود . این نمونه بعد از چند دهه که در آن سرمایه دارى و نظم موجود تاریخ و سرنوشت بشر را ناچار از تبعییت از خود اعلام کرده بود، دوباره نوید بخش این واقعیت شد که ، مردم متحد، در دنیاى نابرابر کنونى هم ، با پاى در خیابان و اگر لازم شد، با انگشت روى ماشه تفنگ ، مى توانند نقش مهمى در تعیین مقدرات خود و آیندگان داشته باشند. این نسیم امیدوار کننده خیلى هارا پشت مقاومت کوبانى برد.
تقلا و دستپاچگى دشمنان کوبانى قابل فهم است. اینها به کنترل تغییرو تحولات در منطقه و هدایت آن به نفع خود عادت کرده اند، مورد کوبانى این موازنه را بهم زده است، دولتهاى غربى وناتو مى خواهند امر مبارزه با داعش را در کنترل داشته باشند ، تا آن را با توجه به منافعشان هدایت کنند. اما در مورد دولتهاى سرکوبگر منطقه و همجوار کوبانى قضییه فرق مى کند. در شرایط ناپایدار و متحول کنونى منطقه که در آن تحولات و انفجارات اجتماعى نه تنها محتمل بلکه به ضرورتى براى خروج از نکتب نظم موجود تبدیل شده است، الگوى کوبانى مى تواند آب در لانه این قدرتهاى سرکوبگر بریزد. این خود یکى از دلایل مقابله آنها با کوبانى است . تصور اینکه مورد کوبانى در شهر هاى دیار بکر و آمد ( ترکیه ) ، یا رانیه و سلیمانیه و یا در سنندج امتحان پس داده ، تکرار شود دچار کابوسشان کرده است. این امر مشترک و درد مشترکشان است براى خاموش کردن مقاومت کوبانى .
آینده نه چندان دور نشان خواهد داد، زورآزمایی کوبانى و پشتیبانان جهانى اش از یک طرف و دشمنان مستقیم و غیر مستقیم آن در طرف مقابل به کجا خواهد کشید. اما تا همینجا هم، درسها و دستاوردهای فراموش ناشدنى مقاومت برحق کوبانى به امید وافتخار انسان آزاده و عدالتخواه خواه در بخش هاى مهمى از مردم جهان تبدیل شده است. باید همچنان بیدار و فعال به بسیج خستگى ناپذیر در پشتیبانى از کوبانى ادامه داد. شرایط سخت کنونى ، حمایت هاى وسیعتر و قاطع ترى مى طلبد.
زنده باد مقاومت برحق کوبانى در مقابل ارتجاع اسلامى
٢ نوامبر ٢٠١۴