بهرام رحمانی
حکومت اسلامی ایران، در طول دو هفته اخیر یورش گسترده ای را بر علیه فعالین دانشجویی آزادی خواه و چپ دانشگاه های سراسر ایران آغاز کرده است. تاکنون اسامی ۲۸ تن از دانشجویان دربند دانشگاه های مختلف کشور به شرح زیر در سایت ها و وبلاگ های دانشجویی و … منتشر شده است:

۱- میلاد معینی ۲- بهرنگ زندی ۳- حامد محمدی ۴- آرش پاکزاد  ۵- حسن معارفی ۶- انوشه آزادفر ۷- ایلناز جمشیدی  ۸- مهدی گرایلو  ۹- نادراحسنی ۱۰- سعید حبیبی۱۱- بهروز کریمی زاده ۱۲- کیوان امیری الیاسی ۱۳- نسیم سلطان بیگی ۱۴- علی سالم ۱۵- محسن غمین ۱۶- روزبه صف شکن ۱۷- روزبهان امیری ۱۸- یاسر(صدرا) پیر حیاتی ۱۹- سعید آقام علی ۲۰- علی کلائی ۲۱- امیر مهرزاد ۲۲- هادی سالاری ۲۳- فرشید فرهادی آهنگران ۲۴- امیر آقایی ۲۵- میلاد عمرانی ۲۶- یونس میرحسینی ۲۷- سروش هاشم پور  ۲۸- سارا خادمی ۲۹- شوان مریخی ۳۰- رضا عرب ۳۱- پارسا کرمانجیان ۳۲- عابد توانچه ۳۳- سعید آقاخانی ۳۴- مجید اشرف نژاد ۳۵- پیمان پیران ۳۶- فرشاد دوستی پور ۳۷- سهراب کریمی ۳۸- جواد علی زاده …

در چنین شرایطی، صبح روز سه شنبه ۲۰ آذر ۱۳۸۶ و برای دومین بار طی روزهای گذشته «محمود صالحی» به دلیل وضعیت نامناسب جسمی به بیمارستان توحید سنندج منتقل شده و ساعت ۳ عصر همین روز در بخش مغز و اعصاب این بیمارستان بستری شده است. محمود، به هنگام انتقال به بیمارستان توحید در بی هوشی مطلق بود و پزشکان تاکید کرده اند که نباید وی را به مدت ۶ تا ۷ ساعت از جایش تکان داد. اما با این وجود دست و پای محمود را با دستبند به پای تخت بیمارستان بسته اند. ماموران در اطراف اتاق او نگهبانی می دهند و اجازه ملاقات به خانواده او داده نمی شود. شایان ذکر است که اخیرا در جریان اذیت و آزار و ضرب و شتم زندانیان بند ۷ زندان سنندج، یکی از ماموران زندان با نام «قاسم رحمانی»، محمود صالحی را به مرگ تهدید کرده بود. یکی از خواسته های دانشجویان در تجمعاتی که برگزار می کنند تاکید بر آزادی فوری محمود صالحی است.

دانشجویان دانشگاه های سراسر ایران و خانواده آن ها با حمایت و پشتیبانی تشکل های مستقل کارگری، مردم آزادی خواه، اعتراضات وسیعی را برای آزادی فوری و بدون قید و شرط دستگیرشدگان راه انداخته اند.

در چنین شرایطی، ما نیروهای آزادی خواه، چپ و سوسیالیست، علاوه بر این که در عرصه های مختلفی مبارزه خود را پیش می بریم، در عین حال ضروری است که در «اقدام متحد» کارزار پشتیبانی از دانشجویان چپ و آزادی خواه سراسر ایران (به دفاع از دانشجویان چپ و آزادی خواه برخیزیم!) در کنار هم قرار گیریم و تلاش هایمان را هماهنگ و هم جهت نماییم. تاکنون برخی از سازمان ها و احزاب چپ و کمونیست، نهادها و کانون همبستگی و دمکراتیک، سایت ها و وبلاگ های اینترنتی، رادیوها و افراد در داخل و خارج کشور به این کمپین پیوسته اند. اما هنوز جای برحی از نیروهای متشکل و منفرد و شخصیت های فرهنگی و هنری و سیاسی در آن خالی است.

شاید انتقاد هم برخی از نیروها به چگونگی آغاز این کمپین وجود داشته باشد اما انتقاد نباید مانع کار و تلاش متحدانه در یک حرکت عاجل برای سازماندهی یک حرکت سیاسی – اجتماعی باشد. انتقاد سازنده و مفید را حائز اهمیت است و می توان در جای خود آن را مطرح کرد. در هر صورت انتقاد نباید جایگزین پیش شرط فعالیت های سیاسی شود، به ویژه هنگامی که با مطالبات و نیروهای پیش برنده کمپین مورد نظر، مخالفت جدی وجود نداشته باشد.

خواسته های کمپین دفاع از دانشجویان دربند عبارتند از:

۱- سیاست سرکوبگرانه جمهوری اسلامی در قبال جنبش دانشجویی را قاطعانه محکوم می کنیم؛
۲- آزادی بدون قید و شرط همه فعالین جنبش دانشجویی دستگیر شده در روزهای اخیر؛
۳- ممنوعیت ورود نیروهای امنیتی به دانشگاه ها و پایان دادن به تعقیب و آزار و اذیت فعالین و رهبران دانشجویی؛
۴- بر چیدن کمیته های انضباطی و پایان دادن به احضار دانشجویان به این کمیته ها، بازگشت به تحصیل کلیه دانشجویانی که تاکنون اخراج و محروم از تحصیل شده اند؛
۵- برسمیت شناختن آزادی بیان و تشکل مستقل برای کارگران، دانشجویان، زنان، نویسندگان و…؛
۶- آزادی بدون قید و شرط محمود صالحی، منصور اسانلو، ابراهیم مددی و … و فعالین جنبش رهایی زن و همه زندانیان سیاسی.

مسلم است که دست اندرکاران کمپین مذکور، خواست های خود را از جانیان حکومت اسلامی مطالبه نمی کنند، بلکه تلاش آن ها بر این است که با افشای سیاست های غیرانسانی سران این حکومت در نزد افکار عمومی جامعه ایران و جهان، آن ها به پذیرش این خواست های بر حق و عادلانه وادار کنند!

در این کمپین کسی بر کسی تقدم و برتری ندارد و همه در فضایی دوستانه و برابری این کمپین را پیش می بریم. در چند روزی که کمپین آزادی دانشجویان دربند راه افتاده است ما با دوستان پرکار با ایده های جالبی آشنا شده ایم که از آن ها بی خبر بودیم. همچنین این کمپین، برای اولین بار در سطح گسترده و عملی مرزهای داخل و خارج کشور را شکسته است. اما طبیعی ست که ملاحظات و مسایل امنیتی نیروهای داخل کشور، همواره باید مدنظر فعالین خارج کشور قرار گیرد. بنابراین، پرواضح است که این کمپین، متعلق به همه نیروهایی است که آگاهانه و آزادانه امضای خود را زیر بیانیه و خواست های این کمپین گذاشته اند.

فراموش نکنیم که دانشجویان دستگیر شده در زیر فشارهای روحی و جسمی شدیدی قرار دارند و وزارت اطلاعات و مقامات قضایی حکومت اسلامی، در حال پرونده سازی برای دستگیرشدگان هستند. مقامات و رسانه های حکومت اسلامی، بی شرمانه و وقیحانه در تلاشند این پرونده سازی را در افکار عمومی توجیه نمایند. خانواده های دانشجویان زندانی در تشویش و نگرانی فزان
یده ای به سر می برند. نباید این خانواده ها را تنها گذاشت. بنابراین، افشای این توطئه های حکومت اسلامی و تلاش عاجل در جهت آزادی دانشجویان دربند، وظیفه همه نیروها و همه انسان های آزادی خواه، برابری طلب و چپ است. از سوی دیگر سازمان ها و رسانه های راست اپوزیسیون ایرانی و بین المللی علاقه چندانی به انعکاس وضعیت دانشجویان دستگیر شده و اعتراض خانواده های آن و حمایت کارگران و مردم آزادی خواه از این اعتراضات نشان نمی دهند. زیرا اکثریت دانشجویان دستگیر شده آزادی خواه و چپ هستند. اما همه نیروهای آزادی خواه و چپ و سوسیالیست در داخل و خارج کشور برای آزادی همه فعالین جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش دانشجویی و آزادی همه زندانیان سیاسی بدون در نظر گرفتن باورها و عقاید آن ها مبارزه می کنند. اصولا هر جریان و انسان آزادی خواهی باید مخالف زندان های سیاسی و هرگونه شکنجه روحی و جسمی باشد و آزادی بیان، قلم، تشکل و اعتراض و اعتصاب را حق طبیعی جامعه بداند.

امروز جنبش دانشجویی ایران، یکی از جنبش اصلی این کشور در کنار جنبش کارگری و جنبش زنان و جنبش های حق طلب مردم ستم دیده سراسر ایران است. در جهت نزدیکی و پیوند این جنبش های اجتماعی باید گام های عملی جدی و پایداری برداشت. خواستی که دانشجویان در همه تجمعات خود خواهان آن هستند. فقط با قدرت این جنبش ها می توان پیروزی نور بر تاریکی، آگاهی بر جهل را به محرومان و ستم دیدگان جامعه نوید داد.

ما در کمپین «اقدام متحد» برای آزادی فوری دانشجویان دربند، دست همه سازمان ها و احزاب سیاسی انسان دوست و چپ، نهادهای و کانون های همبستگی و دمکراتیک، رسانه های گروهی، افراد و شخصیت های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی را به گرمی می فشاریم و از هرگونه تلاش و پیشنهاد آن ها صمیمانه استقبال می کنیم.

مسلما، موفقیت این کمپین تبلیغی – سیاسی و عملی در این است که حمایت و پشتیبانی دانشجویان، اساتید دانشگاه ها و تشکل های آن ها، سازمان ها و احزاب سیاسی چپ و انسان دوست، به خصوص سازمان های جوانان این احزاب، نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر، رسانه های گروهی، وکلای بدون مرز و… را به خواست های این کمپین جلب کند و اقدامات عملی خود را نیز به صورت مشترک و متحد با آن ها سازمان دهند. در هر صورت، رساندن صدای اعتراض دانشجویان و خانواده آن ها به گوش افکار عمومی مردم جهان با هدف افشای حکومت اسلامی و جلب و حمایت و پشتیبانی در درجه اول هدف این کمپین قرار دارد.

بار دیگر باید تاکید کرد که این کمپین، متعلق به همه سازمان ها و احزاب، کانون ها و نهادهای دمکراتیک، رسانه های گروهی و همه انسانی هایی است که تاکنون امضای خود را در لیستی که شماره دو آن منتشر شده است و شماره سه آن نیز در راه است، تعلق دارد. بنابراین، این کمپین، یک حرکت دمکراتیک در افشای سیاست های غیرانسانی حکومت اسلامی از یک سو، و تلاش برای آزادی دستگرشدگان اخیر جنبش دانشجویی از سوی دیگر است. مهم ترین نقطه قوت این کمپین، جلب حمایت و پشتیبانی بین المللی در جهت آزادی دانشجویان دربند و همچنین حفظ فضای دوستانه و صمیمانه و برابر در ادامه آن است. و نقطه آخر این که کمپین مذکور، به هیچ وجه رقیب هیچ کدام از فعالیت های تاکنونی جریانات مختلف در جهت آزادی دانشجویان دربند نیست.

ما، درد و رنج خانواده دانشجویان دستگیر شده و چشمان نگران و ملتهب مادران آن ها را عمیقا و با تمام وجود درک می کنیم و با بانگ رسا می گوییم که این مادران تنها نیستند، بلکه افتخار جامعه ما نیز هستند!

جمعه بیست و یکم آذر ۱۳۸۶ – ۱۴ دسامبر ۲۰۰۷