نیما نامى
۱۶ فوریه» روز اعتراض سراسری به بازداشت دانشجویان
درست زمانیکه یک ماه کمتر به مراسم ۸ مارس مانده شاهد وقایعی مختلفی در مبارزات آزادیخواهانه ی مردم جهان هستیم. مبارزاتی افتخار آمیز که می تواند راه های درستی را جلوی پای مبارزات آزادیبخش زنان و دانشجویان و کلاً جامعه ایران قرار دهد!
مبارزات دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب به درستی یک مبارزه انسانی، سکولار و دور از تمام توهماتی است که در مبارزات پیشین در میان جنبش ها جای داشته! نیروهای سازش کار و مصلحت اندیش که با یک خشم حکومت دست به دامان دولتمردان می شوند و پشت مردم معترض را خالی می گذارند یا مبارزان مردمی را خشونت طلب نامیده با اینکار دست حکومت را برای از میان برداشتن نیروهای رادیکال باز می گذارند! نیروهایی که با فرخواندن مردم به سکون و سکوت با یک تیر چندین هدف را نشانه می گیرند جز اهداف انسانی و آزادیخواهانه، در میان مبارزه ی نیروهای آزادیخواه و برابری طلب جایی ندارند! آنها با سکوت چند وقت اخیر خود نیز صریحاً اعلام کرده اند که اگر جریانی نتواتند منافع شخصیشان را برآورده کند در مقابل سرکوب آن سکوت خواهند کرد!
اما در خارج از ایران هم دو تظاهرات مهم در این چند روزه اتفاق افتاده که در جنبش زنان می تواند نقش موثری بازی کند. یکی تجمع مردم کابل برای آزادی روزنامه نگار سکولار بوده که بیش از ۸۰ درصد جمعیت را زنان تشکیل می دادند و دیگری تظاهرات میلیونی زنان ترکیه بر علیه قانون لغو حجاب اسلامی در مراکز عمومی بوده است. زنان ترکیه با شعار ما به عقب بر نخواهیم گشت! به خوبی عقب ماندگی چنین قانونی را فریاد زدند. این یک نمونه خوب از مبارزات مردمی است که سکولاریسم را درک کرده اند. زنان افغان و ترک در این چند روزه نشان دادند که جنبش های مردمی نباید در مقابل سنتهای عقب مانده و واپسگرا ذره ای تساهل و سکوت پیشه کنند! اما این مبارزات درست در کنار کشوری صورت می گیرد که زنان آن به خاطر پوشیدن چکمه در سرمای زمستان باتوم میل می کنند. پلاکارد به گردن دور میادین گردانده می شوند و هر روز چندین نفر به دار آویخته می شوند. این در سطح جامعه است و اگر به درون مناسبات اجتماعی نگاهی بیافکنیم اوج فلاکت و بدبختی را در انجا خواهیم دید.
با توجه به شرایط منطقه و جامعه بزرگترین نیازی که امروز جنبش زنان ایرانی به آن احتیاج دارد رفتن به سوی یک مبارزه منسجم، متشکل و سکولار است! با پختن آش نظری و بازتولید خرافات و سنتهای زن ستیز نمی توان با حکومت های نا برابر و دیکتاتوری مبارزه کرد! تا تفکر سکولار در ذهن زنان ایرانی جای خود را پیدا نکند مبارزه آن ها هیچوقت هدفمند به سمت ایجاد یک جامعه برابر نخواهد رفت! جنبش های آزادی زن باید خود را از وابستگی به جریان های سازشکار رها سازند. باید تشکل های مستقل خود را بر پایه های سکولاریسم و برابری بی چون و چرا و فوری ایجاد کنند! تنها با اینکار می شود سنت های پیشرو را در مبارزات آزادی زن نهادینه کنند!
باید نشان دهند دیگر فریب وعده و وعیدهای تاریخ مصرف گذشته را نمی خورند! دیگر به امید اینکه روزی آزادی را برایشان به درب منزل پست خواهند کرد و کسانی هستند که با قلبی مهربان و خون فشان از حقوق از دست رفته ی آن ها دفاع کرده و همیشه آن ها را به خانه نشینی و رفتار مسالمت آمیز تشویق می کنند نیستند بلکه می دانند باید با دست های خود و با مشت های به هم فشرده حق خود را از جامعه بگیرند.
امسال ۸ مارس، روز رهایی زن از توهمات عقب مانده و سنت هایی است که زن ستیزی را در جامعه باز تولید می کند!
رهایی زن در گرو رهایی از این سنت ها است و رهایی جامعه در گرو رهایی زن!
پس برای یک جامعه آزاد و برابر دستهایمان را به هم دهیم و ۸ مارس را هر چه با شکوهتر برگزار کنیم!
زنده باد آزادی!
زنده باد برابری!
۱۶ فوریه» روز اعتراض سراسری به بازداشت دانشجویان