داعش، ترکیه و مقاومت کوبانی!
مصاحبه با محسن ابراهیمی
سهند: داعش بعد از مداخله آمریکا در عراق از خیلی مواضع خود در عراق عقب‌نشینی کرد اما در حال حاضربه صورت متمرکز حمله‌های خود را به سوی کوبانی در سوریه آغاز کرده. علیرغم مقاومت وسیع مردم مسلح، فقط در هفته گذشته بیش از ۱۴۰ هزار از مردم به سمت مرزهای ترکیه هجوم آورده اند. داعش چرا اینچنین برای کوبیدن مردم کوبانی بسیج شده است؟ جایگاه کوبانی چیست؟
محسن ابراهیمی: کوبانی مدتهاست مورد تعرض داعش بوده ولی مقاومت سرسخت مردم متشکل در “یگانهای دفاع خلق” تا کنون اجازه نداده داعش وارد شهر شود. حتی حملات سنگینتر با سلاحهای سنگین توسط داعش بعد از دسترسی به پادگان موصل هم با مقاومت شجاعانه مردم عقب زده شد.
بعد از تحمل عقب نشینی در عراق، داعش نیروهایش را برای تصرف کوبانی در سوریه گسیل کرده است تا شکستهای نظامی در عراق را با پیروزی نظامی در جبهه ای دیگر جبران کند. اهمیت کوبانی به عنوان مرکز سه کانتون مناطق کرد نشین سوریه برای داعش اینها هستند:
۱- کوبانی به عنوان کانتون مرکزی، در مسیر یک جاده اصلی شرق و غربی قرار دارد که اولا دو کانتون دیگر را به هم وصل میکند و موقعیت مردم مسلح برای مقاومت را قویتر میکند و ثانیا، دو بخش تمرکز نیروهای داعش در شرق و غرب این منطقه را از هم جدا میکند و مانع حمایت لجستیکی این دو بخش از همدیگر میشود و امکان تعرض هماهنگ تروریسم اسلامی را ضعیفتر میکند.
۲- کوبانی همچون یک حائل جغرافیایی میان نیروهای داعش و دولت ترکیه عمل میکند و عملا به امکانات لجستیکی داعش در ترکیه لطمه جدی وارد میکند. از این نظر، در هم شکستن مقاومت مردم کوبانی هم برای دولت ترکیه که حامی داعش بوده مهم است و هم برای داعش که روی حمایت ترکیه حساب میکرده اهمیت دارد.
۳- یک وجه مهمتر و سیاسی تر جایگاه کوبانی برای تروریستهای اسلامی این است که مقاومت شجاعانه و تاکنون پیروزمندانه مردم مسلحش میتواند الهام بخش مردم دیگر مناطق برای تعرض به جنایتکاران اسلامی شود.
۴- مقاومت مردم کوبانی وقتی با فرار نیروهای اقلیم کردستان در شنگال عراق مقایسه میشود یک درس جدی دیگر به مردم منطقه میدهد: در مقابله با داعش روی ناسیونالیسم و مشخصا ناسیونالیسم حاکم در اقلیم کردستان نمیتوان حساب کرد که در لابلای بند و بست و بازی کردن در معاملات پشت پرده میان ترکیه و عربستان و داعش و … چرخ میزند. مردم باید روی مقاومت مسلح و متشکل خودشان حساب کنند.
با توجه به همه اینها، سقوط کوبانی از نقطه نظر داعش برای حفظ روحیه مزدورانش حیاتی است. برعکس مقاومت مردم کوبانی اگر بتواند همچنان دست داعش را از منطقه دور نگه دارد اولا به قدرت مردم مسلح در مقابل توحش اسلامی اعتبار بیشتری میدهد و ثانیا روحیه قاتلین داعش را بشدت تضعیف میکند.
درحال حاضر که این سطور را مینویسم نیروهای داعش که در سایر جاها زیر بمباران هستند هارتر از گذشته به سوی کوبانی روی آورده اند و شهر از سه جبهه مورد حمله است. به دلایلی که در بالا توضیح دادم تسخیر کوبانی برای این مرگ آوران بسیار حیاتی است. مردم جسور کوبانی در حال حاضر مشغول نبردی سرنوشت ساز هستند. بشدت مقاومت میکنند اما اگر شهر بدست این جانیان بیافتد جهان را با جنایات وسیعتر و سبعانه تر از گذشته به حیرت خواهند انداخت.
مردم کوبانی سزاوار بیشترین حمایتها از طرف مردم جهان هستند. فورا و به هر طریق ممکن باید به کمک آنان شتافت. عملی ترین کاری که همین الان میتوان کرد این است که باید هر چه وسیعتر در سراسر جهان به خیابانها ریخت و علاوه براعلام انزجار و نفرت از خونخواران اسلامی و اعلام حمایت از مبارزه برحق مردم کوبانی، حرکت انسانی مردم کردستان در ایران برای کمک به مردم کوبانی را در ابعادی جهانی تر تکرار کرد. جهان بیش از پیش به متحد شدن همه انسانهایی که خواهان زدودن چرک و خون و کثافت اسلامی از کره زمین هستند نیاز دارد. هر چقدر این جبهه در سطح جهان متحدتر شود و قدرتمندتر عمل کند همانقدر دولتها بیشتر مجبور میشوند از مماشات و میدان دادن به نیروهای اسلامی دست بکشند. همانقدر بیشتر منافذ و دریچه ها برای فعالیت و جذب نیرو و تامین مالی و پروار شدن نیروهای اسلامی تنگتر میشود. همانقدر بیشتر دست بشریت، دست مردمی مثل کوبانی ها برای درهم شکستن و ریشه کن کردن دملهای اسلامی بازتر میشود.
اما، همین الان سئوال این است که دول غرب که مواضع داعش در سایر نقاط را بمباران میکنند به خاطر چه محاسباتی در قبال وضعیت بسیار حساس منطقه کوبانی بی اعتنا هستند؟ آیا ملاحظه ترکیه – یکی از نیروهای ائتلاف علیه داعش! – را میکنند که بشدت از دست بالا پیدا کردن نیروهای مسلح مردم کرد زبان نگران است؟ آیا نگرانند که پیروزی مردم کوبانی مردم را مدعی تر کند؟ آیا این پا آن پا میکنند تا با جنایات جدید داعش نمایش منجی گری راه بیاندازند؟ پاسخ هر چه هست ما را فقط به یک نتیجه سیاسی هدایت میکند: هر چقدر هم نبرد ائتلاف کنونی با داعش گسترده تر باشد هرگز نمیتوان و نباید به این نیروها به عنوان راه نجات مرم نگاه کرد. نمیتوان از اینها انتظارحتی یک ذره اشتیاق برای رهایی مردم از درد و رنج و مشقت داشت. ممکن است حتی همین روزها مواضع داعش در اطراف کوبانی بمباران شود اما اگر به خاطر تاخیرشان با هر محاسبه سیاسی داعش دست بالا پیدا کند و هزاران جان و زندگی نابود شود خم به ابرو نمی آورند.
سهند: کشور ترکیه یکی از حامیان داعش بوده و این در حالی است که ترکیه یکی از هم‌پیمانان آمریکا نیز هست. بعد از حمله داعش به کوبانی و آواره شدن مردم، کشور ترکیه مرزهای خود را به روی آواره‌های کوبانی بست و در چند مورد حتی به‌سوی آواره‌گان تیراندازی کرد. علت بستن مرزها به روی آوارگان و نقش ترکیه به‌عنوان هم‌پیمان آمریکا و مدافع و حمایت‌کننده داعش در منطقه چیست؟
محسن ابراهیمی: الان اطلاعات زیادی در سایتها هست که نشان میدهد ترکیه به اشکال مختلف – مالی، نظامی، لجستیکی و آموزشی – از داعش حمایت کرده است. در بحران سیاسی سوریه از همان اول ترکیه در کمپ غرب و دولتهایی مثل عربستان سعودی قرار داشت و روشن است که تقویت انواع نیروهای اسلامی سنی برای ترکیه نقش ابزاری مهمی برای پیشبرد سیاستش در منطقه را داشته است.
الان دیگر اوضاع فرق میکند: اولا، بده وبستانهای پشت پرده ترکیه با داعش منجر به آزادی گروگانهای اهل ترکیه شده است؛ ثانیا، سیاست آمریکا الان کوبیدن نظامی داعش است و ترکیه هم به عنوان یک متحد منطقه ای ناتو در ارابه ائتلاف علیه داعش جای گرفته است. مساله دولت ترکیه در قبال نیروهای اسلامی سنی اساسا همان است که مساله عربستان سعودی. هرکدام از این دول مرتجع میخواهند از پیکر دریده شده سوریه و عراق سهم شیرشان را بگیرند و بتوانند با پوزه خونینشان به عنوان پیروز میدان در مقابل دیگران عربده بکشند. مساله از طرف همه نیروهای درگیر تبدیل شدن به قدرت برتر منطقه ای است. از نظر هیئت حاکمه ترکیه مثل همه حکام منطقه، تا دیروز برای بردن در بازی قدرت منطقه ای بازی با کارت داعش لازم بود و امروز این کارت بسرعت در حال سوختن است.
و اما در رابطه با موضع ترکیه نسبت به اتفاقات کوبانی و رفتارش با آواره های کوبانی طرح چند نکته لازم است:
– ترکیه بالاخره مجبور شد درها به صورت محدود به روی فراریان از منطقه باز کند چون در غیر این صورت، از نقطه نظر افکار عمومی، روز روشن به عنوان همدست کامل جنایتکارانی تلقی میشد که منفور مردم جهان هستند. البته هنوز هم تعداد زیادی پشت مرزها با سرنوشت غم انگیزی مواجه هستند.
– ترکیه از اتحاد مردم کرد زبان کوبانی و مردم کرد زبان خود ترکیه نگران است. در همین چند روز گذشته تعداد زیادی از جوانان ترکیه تلاش کرده اند به مقاومت کوبانی بپیوندند اما نیروهای امنیتی ترکیه مانع پیوستنشان شدند. همچنین این ترس وجود دارد که “پ ک ک” در این میان از میان این آورگان نیرو جذب کند.
– سیاستمداران ترکیه ابدا علاقه ندارند مقاومت مردم کرد زبان کوبانی در مقابل داعش با شکست داعش پایان یابد. چنین سناریویی الگوی سیاسی خطرناکی برای نسل معترض در منطقه باقی خواهد گذاشت.
– و بالاخره باید روی این تاکید کرد که ترکیه هم مثل عربستان سعودی و سایر قدرتهای منطقه اگر چه دیگر نمیتواند با کارت داعش روباز بازی کند اما پشت صحنه هنوز کارت نیروهای اسلامی سنی را ته جیبشان نگه خواهند داشت. سیاست در منطقه پیچیده تر از این سناریوی ساده است که گویا آمریکا بسرعت داعش را نابود خواهد کرد و تقسیم سهم میان دول مرتجع را بسرعت تمام خواهد کرد. نیروهای اسلامی دیگر چه بسا با بقایایی از رهبران جانی همین داعش امروز بتوانند در لیست بعدی “جنگندگان راه آزادی” آمریکا و دولتهای مرتجع منطقه قرار گیرند.
سهند: اوضاع سوریه و کل خاورمیانه به کدام سو میرود؟
محسن ابراهیمی: این خام فکری محض است اگر کسی تصور کند بمبارانهای هوایی آمریکا و متحدینش اوضاع عراق و سوریه را به شرایطی حتی کمی شبیه به اوضاع سابق تحت دیکتاتورهای بعثی برگرداند. من شخصا خوشحال هستم که خالقین دیروز هیولاهای اسلامی همچون داعش، امروز به جان مخلوق خود افتاده اند و میخواهند به نحوی کنترلش کنند. اما بمبارانهای آمریکا و متحدین اسلامی و غیر اسلامی اش نمیتواند غده سرطانی تروریسم اسلامی را از منطقه ریشه کن کند به این دلیل ساده که عربستان و ترکیه و شیوخ منطقه و در راس آنها آمریکا که خود ریشه این درختان سمی را آبیاری کرده اند، هرگز در فکر کندن ریشه اش نیستند و نمیتوانند باشند.این دولتها توسط این نیروها داشتند در عراق و سوریه جنگ نیابتی با جبهه دیگر تروریسم اسلامی به سرکردگی جمهوری اسلامی را پیش میبردند. تا این رقابت قدرت در منطقه هست این هیولاها هم لازم هستند.
در بهترین حالت، این بمبارانها میتوانند سلاحهای سنگین داعش را نابود کنند و توان نظامی توپخانه ای اش را آنقدر تضعیف کنند که دیگر نتواند لشکرکشی هایش به شهرها را مثل سابق ادامه دهد. اما نیروهای تروریست اسلامی توانسته اند در متن جامعه از هم گسسته عراق و سوریه آنقدر نیرو بگیرند که برای سالها بمب گذاری و آدمکشی انتحاری کافی باشد. سناریوی آدمکشی اسلامی که سالهاست در عراق جریان دارد در ابعادی وسیعتر در هر دو کشور ادامه خواهد داشت.
مضافا باید گفت که روسیه و جمهوری اسلامی و بشار اسد و حزب الله و سپاه بدر و ارتش مهدی و انواع دار و دسته های تروریست شیعی سر به حکومت اسلامی ناظرین بیطرف اوضاع نیستند. داعش شیعی به همان اندازه داعش سنی ظرفیت جنایت دارد و اگر دستش برسد و لازم باشد بسرعت اقدام خواهد کرد. همین امروز خبر رسیده است که شبه نظامیان سپاه بدر سر به جمهوری اسلامی در منطقه طوزخورماتو بساط ایست بازرسی راه انداخته اند و دنبال “عرب سنی” میگردند و جنازه ده تن که توسط این باندهای شیعه کشته شده اند در منطقه پیدا شده اند.
خاورمیانه را فقط به فرجام رسیدن پیروزمندانه آن انقلاباتی میتوانست نجات دهد که جرقه اش در تونس زده شد، در مصر یک دیکتاتور “آهنین” را به زیر کشید و اما میان راه شکست خورد و ژنرالی از نظام سابق به پاسداری از همان نظام گماشته شد؛ در لیبی آنچنان شکست خورد که به جای یک دیکتاتور مالیخولیا ترکیبی از دارو و دسته های مسلح تماما ضد انقلاب یکه تاز شدند؛ و بالاخره در سوریه به طور کامل به خون کشیده شد و در کنار دیکتاتور سابق، هارترین جانوران اسلامی بر هستی ۲۳ میلیون انسان مسلط شدند.
هنوز هم تنها امید نجات مردم منطقه از اینهمه ویرانی و تباهی و رنج جانفرسا، بازگشت همان انقلابات، اما بازگشت پیروزمندشان است. هیچ اتفاقی، هیچ نیرویی نمیتواند نیروهای اسلامی زنجیر پاره کرده را قفس کند مگر اینکه نیروی عظیم طبقه کارگر و مردم آزادیخواه و برابری طلب بار دیگر از گوشه ای و کشوری انقلابی برای “نان و آزادی و کرامت انسانی” را آغاز کنند و به فرجام برسانند. ارتجاع و قهقرایی به قدرت عربستان سعودی و جمهوری اسلامی و شبه نظامیان درنده سنی و شیعه شان را فقط و فقط انقلاباتی میتوانند در هم بشکنند که توده عظیم مردم منزجر از همه نیروهای تروریست اسلامی را به میدان بیاورد. *
توضیح نویسنده: این مطلب برای اولین بار در نشریه سهند شماره ۲۱، ۵ مهر ۱۳۹۳، ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۴ تحت عنوان “داعش، ترکیه و تراژدی کوبانی” منتشر شده است.