«برادر حسین شریعتمداری» باید بیایند و از آقای پرزیدنت انجمن قلم ایران در تبعید درس بگیرند که چگونه می‌توان تاریخ را وارونه کرد و به‌جای پاسخ دادن، طلبکار هم شد.
آقای پرزیدنت در نوشته‌ی تازه‌ای با عنوان «ادعا و درس اخلاق یک مترجم – ۲» با صغری و کبری چیدن و استنتاجی که دست منطق ارسطویی را هم از پشت می‌بندد، به جای پاسخ دادن به پرسش‌های مشخص، به شخص من و سوابقم حمله کرده‌اند، با صفت “متقلب” دشنامم داده‌اند، و وعده داده‌اند که به‌زودی افشایم خواهند کرد. اما هیچ‌یک از این هتاکی‌ها پاسخ دو پرسش زیر نیست:
۱- چرا یک سوم از کتابی را که «نوشته»ی خود قلمداد می‌کنند و این همه به آن می‌نازند، از ترجمه‌ی من کپی کرده‌اند و به‌نام خود جا زده‌اند؟
۲- به عنوان عضو انجمن قلم ایران در تبعید و پرزیدنت آن، چگونه از حقوق پایمال‌شده‌ی یک نویسنده (من) در این زمینه دفاع می‌کنند؟
ایشان به‌جای پاسخ، با وارونه کردن سیر رویدادها، مرا متهم می‌کنند که «از ترجمه کسی سوءاستفاده» کرده‌ام! آیا ایشان خیال می‌کنند که کسی هم پیدا می‌شود که فریب این‌گونه شعبده‌بازی‌ها را بخورد؟ با دوستانم بسیار خندیدیم به عنوان “بادی‌گارد” احسان طبری نیز که آقای پرزیدنت بر من نهاده‌اند.
من نمی‌توانم بر خود هموار کنم که تا جدل‌هایی در سطح حسین شریعتمداری فروغلتم. هر آن‌چه لازم بود، در دو نوشته‌ی پیشین گفته‌ام و همه‌ی سندها را نشان داده‌ام. حقیقت‌جویان خود می‌توانند با خواندن آن نوشته‌ها، مقایسه‌ی متن‌ها، و خواندن «پاسخ»های آقای پرزیدنت به نتایج لازم برسند.
اما باید بگویم: بدا به حال نویسندگان ما که پرزیدنت انجمن قلمشان چنین روش‌هایی دارد.
روزشمار، برای یادآوری:
۱- انتشار ترجمه و تألیف و اقتباس من با عنوان «ابعاد جهانی یک شاعر» در مجله‌ی «نگاه نو»، اردیبهشت ۱۳۸۱، مطابق آوریل ۲۰۰۲؛
۲- انتشار ویرایش دوم من از «ابعاد جهانی یک شاعر» در سایت ایران امروز، ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۵؛
۳- کپی شدن خلاصه‌ای پنج‌صفحه‌ای از «ابعاد جهانی یک شاعر»، بریده از سایت ایران امروز، شامل نثر و ۴ شعر، از جمله «ماهیگیر ژاپنی» در مقاله‌ی آقای پرزیدنت در مجله «نگاه»، دفتر هجدهم، ماه مه ۲۰۰۶، و اعتراف مکتوب ایشان به کپی کردن آن از مجله‌ی «نگاه نو» بدون آوردن نام نویسنده (من) در بخش توضیحات مقاله، و ایجاد این توهم در خواننده که متن «نگاه نو» کار خود ایشان بوده؛
۴- انتشار ویرایش سوم من از «ابعاد جهانی یک شاعر» با مراجعه به منابع ترکی و متن اصلی شعرهای ناظم حکمت و تصحیحات بسیار و نقل متن کامل و ترکی شعرهای مورد استفاده‌ی رادی فیش در انتهای ویراست تازه، شامل متن کامل شعر «ماهیگیر ژاپنی» به ترکی (در صفحه‌ی ۱۱)، ۳ ژوئن ۲۰۱۲؛
۵- انتشار کتاب «ناظم حکمت شاعر کمونیست همیشه زنده!» به “نویسندگی” آقای پرزیدنت، که یک سوم آن کپی از همان ویراست دوم «ابعاد جهانی یک شاعر» است (متن ۲۰۰۵ ایران امروز)، با اعتراف نویسنده در بخش توضیحات کتاب بر این که بخشی نامعلوم از کتاب از مجله‌ی «نگاه نو» برداشته شده، بدون آوردن نام پدیدآورنده‌ی متن مجله‌ی «نگاه نو» (من)، ژوئن ۲۰۱۲ (و نه ژوئن ۲۰۰۳ که نویسنده در یکی از “پاسخ”های خود ادعا کرده‌اند)؛
۶- انتشار تکه‌ای از نثر و تکه‌ای از شعر «ماهیگیر ژاپنی» که از «ابعاد جهانی یک شاعر» برداشته شده، به‌نام آقای پرزیدنت، در دفتر بیستم کانون نویسندگان ایران در تبعید، اوت ۲۰۱۴؛
۷- اعتراض من به کپی برداری از ترجمه‌ام، با عنوان «اخلاق بریدن و چسباندن»؛
۸- “پاسخ” آقای پرزیدنت به اعتراض من با عنوان «ادعا و درس اخلاق یک مترجم»؛
۹- پاسخ من به ادعاهای ایشان و نشان دادن اسناد کپی برداری‌شان، با عنوان «خودافشاگری آقای پرزیدنت»؛
۱۰- هتاکی‌های آقای پرزیدنت به‌جای پاسخ، دشنام دادن به من، و فن وارونه زدن، با عنوان «ادعا و درس اخلاق یک مترجم – ۲»، و معرفی دیرهنگام متن کامل «ماهیگیر ژاپنی» (که من دو سال پیش در ویرایش سومم آورده‌ام).
وبلاگ نویسنده: http://shivaf.blogspot.com