بیاد رفیق فواد مصطفی سلطانی
چهرە سرشناس و محبوب جنبش کمونیستی و انقلابی در ایران و کردستان؛ یار وفادار زحمتکشان !
بمناسبت نهم شهریور، ٣۵مین سالگرد جانباختن رخسار محبوب و سرشناس.
یاد فواد همیشه زنده است؛
رفیق فواد در سال ١٣٢٧ در روستای آلمانە از توابع مریوان از مادر زادە شد، در سال ١٣۴۶ او وارد دانشگاه صنعتی تهران گردید ودر آنجا با محافل مارکسیستی آشنا گردید و از همان اوان مبارزه سیاسی خودرا آغاز کرد. او بهمراه جمعی از رفقایش در پائیز سال ١٣۴٨ کومەلە را بنیان گذاشت. فواد و یارانش در این تشکل زیر اختناق آریامهری فعالانه کار اگاهگری را در میان زحمتکشان بە پیش میبردند.
در سال ١٣۵٣ توسط ساواک رژیم پهلوی دستگیر شد، در زندان رهبری بسیاری از مبارزات و اعتراضات درون زندان را بعهده داشت، در مرداد ماه ١٣۵٧ در زندان سنندج یک اعتصاب غذای ٢۴ روزه را رهبری کرد و به پیروزی رساند. در مهر ماه ١٣۵٧ از زندان آزاد گردید. فواد در مبارزات مردم شهرهای جنوب کردستان علیه رژیم شاه نقش برجستەای داشت و پس از قیام در تمام عرصەهای مبارزات مردم کردستان، بر پائی شوراها، تشکیل اتحادیەهای دهقانی، تشکیل اولین دستەهای پیشمرگ کومەلە و سازماندهی مقاومت مسلحانە در برابر یورش نظامی رژیم اسلامی تازە بە حکومت رسیده بە کردستان در مرداد ماه ١٣۵٨ حضور داشت.
فواد با لشکر کشی جمهوری اسلامی به کردستان در مرداد ماه ١٣۵٨ دست دراندر کار سازماندهی مقاومت انقلابی زحمتکشان کردستان بود کە در تاریخ ٩ شهریور ماه در روستای (بسطام) در مسیر شهرهای سقز و مریوان در یک نبرد مسلحانه و سخت و نابرابر جانباخت، فواد بعد از جانباختنش بعنوان رهبر برجستە کومەلە و سمبل انقلابیگری در قلب هزاران کمونیست و انقلابی ایران مکان ویژەای یافت. یاد فواد مترادف با جسارت، از خود گذشتگی و پیگیری انقلابی بود.
عشق و ایمان بە تودەها نخستین چیزیست کە با نام فواد در اذهان تداعی میشود، برای او انقلاب تودەها یک واقعیت محسوس بود کە بە استدلال و اثبات تئوریک احتیاجی نداشت. فواد به ارزش و اهمیت تشکیلات بخوبی آگاه بود. چە در سال ١٣۴٨ و چە در سالهای دهە ۵٠ کە مش چریکی دراوج رونق بر اذهان بسیاری از انقلابیون ایران سایە افکندە بود. درپی ریزی و حفظ و گسترش یک تشکیلات مخفی و کمونیستی (کومەلە آیندە) یکذرە تردید نداشت. مبارزە برای اتحاد صف مستقل و بیان مستقل کارگران و زحمتکشان کردستان در قبال بورژوازی کرد در درون جنبش ملی، یکی از نمونەهای ارزندە اتخاذ سیاست کارگری و کمونیستی توسط فواد بود.
این برای فواد حقیقت روشنی بود کە معیار و محک ترقیخواهی و انقلابیگری همانا مبارزە برای اهداف کارگران و زحمتکشان و تکیە بر ارادە مستقیم آنان است، بهمین دلیل یک لحظه در اینکە رژیم جمهوری اسلامی را ضد انقلاب و ضد مردمی بخواند، تردید نکرد. اگر او با سیاست خلع سلاح و (مرخص کردن) تودە ها از صحنە انقلاب مقابلە کرد و بر ضرورت تسلیح زحمتکشان پای فشرد و نخستین دستجات پیشمرگان زحمتکش را بنیان نهاد و…. از آنرو بود کە برای وی مبارزه طبقاتی مبداء حرکت بود.
فواد تجسم تکاپو ومبارزە زحمتکشان برای رهائی بود!
یاد فواد همیشە ودر همە حال در مبارزه طبقاتی زندە و جاوید است!
زندە باد آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد سوسیالیزم!
اردشیر نصر الە بیگی