جنگ طبقات در همه جا است!
درحالیکه جنگ مقاومت زحمتکشان در منطقه علیه دولت اسلامی “داعش”، این جریان دست ساز امپریالیسم و دولتهای سرمایه داری منطقه، علیه مردم، در جبهه های مختلف درجریان است، در بافق کرمان هم یگان های ویژه پلیس جمهوری اسلامی کارگران متحصن معدن را محاصره کرده اند. پلیس سرمایه داران تا کنون دو کارگر را بازداشت و برای تعقیب ۱۶ تن دیگر معدن را به محاصره در آورده اند. لباس و ابزار و آرایش جنگی پلیس در مقابل کارگران خسته و فرسوده ازکار سخت در معادن و تنها، نشان از یک جبهه نابرابر سخت جنگ سرمایه داران علیه کارگران دارد.
جنگ طبقات در همه جای این کره زمین روزمره در جریان است. دولت جمهوری اسلامی سرمایه داران، می خواهد کارگران را بهمراه معادن به سرمایه داران دیگر واگذار کند. در نتیجه این نقل و انتقال بین بخشهای مختلف بورژوازی، کارگران بدون هیچ اراده و اختیاری، به سرنوشت نامعلوم، اخراج و تعدیل و بیحقوقی های بیشتری دچار می شوند.

در نظام سرمایه داری کار کالا است. نیروی کار کارگر هم به مثابه ی دیگر ابزار کار دست به دست می شود. در این بردگی مدرن کارگران هیچ ابزاری بجز اعتصاب و تحصن و مقاومت متحدانه در اختیار ندارند، اما سرمایه داران پلیس و اسلحه و زور و سرکوب را بر علیه کارگران بکار می گیرند. این جنگی نابرابر به مثابه یک طرف متحد وتا دندان مسلح، و طرف مقابل، تنها، بدون سلاح و با دستهای خالی است. اما برخلاف جنگهای معمول دنیای امروز، پیروزی کارگران به شرط حفظ اتحاد و همبستگی دایمی در این جنگ نابرابر، ممکن است.
در سلسه معادن منطقه ی بافق و چادر ملو و دیگر معادن منطقه، ده ها هزار کارگر کار می کنند. انجمن صنفی کارگران چادر ملو در مقابل اخراج مدیر انجمن ایستاد و اعتراض کرد، اما این اعتراض بهر دلیلی که خود فعالین کارگری چادرملو بهتر از هر کسی می دانند، تا کنون به نتیجه نرسیده و رییس انجمن به سر کار بازگردانده نشده است.
این نشان می دهد که دولت و کارفرمایان در ادامه ی تعرضات خود مصمم اند و نمی خواهند درمقابل کارگران عقب نشینی کنند. در مقابل این، تصمیم و اراده ی طبقاتی مشترک و متحد، در صفوف طبقه ی ما هنوز بوجود نیامده است. و این دلیل اصلی عقب نشینی های مداوم کارگران درمقابل تعرض سرمایه داران و به ثمر نرسیدن مبارزات پراکنده است.

در این جنگ نابرابر گردانهای ارتش طبقه ی ما تنها و پراکنده اند. زمانی که چادر ملو در اعتصاب و مبارزه است، بافق و ذوب آهن اصفهان و دیگر بخشهای بزرگ طبقه کارگر ساکت و ناظر است. و امروز زمانی که بافق در تحصن است، چادرملو و ذوب آهن و ماشین سازی ها و کارگران نفت و… ناظر و تماشاچی اند. در این سیاست و تاکتیک مبارزات پراکنده و این و آن بخش جداگانه وعدم اتحاد صفوف طبقه ی کارگر ودر غیاب تشکیل یک جبهه ی واحد و سراسری کارگری، اعتصابات و تحصن های کارگران شکست می خورند. و سرمایه داران به این نقطه ضعف طبقه کارگر واقف اند.
جنگ صنفی این و آن بخش طبقه ی کارگر در مقابل جنگ متحدانه ی ارتش سیاسی، دولتی و نظامی بورژوازی ناتوان از پیشروی است.
اولین گام، متحد کردن این صفوف و مبارزه و جنگ پراکنده ی ارتش کار علیه ارتش سرمایه است. در این جنگ اسلحه نمی برد، اما تعرض متقابل ارتش میلیونی طبقه ی کارگر با پشتگیری همدیگر، با سازماندهی اعتصابات سراسری بر سر خواستهای سراسری از قبیل لغو قراردادها ی موقت کار، افزایش دستمزدها به نسبت تورم و دفاع از معیشت خانواده های کارگران و مردم زحمتکش…، می تواند به پیروز برسد. با این سیاست کارگری متحد و سراسری و متشکل، دیگر سلاح یگان های ویژه ی پلیس بی خاصیت است و خلع سلاح می شوند.
در جنگ طبقاتی کارگران علیه سرمایه داران، بورژوازی به مثابه یک طبقه با دولت و پارلمان و پلیس و ارتش اش حی و حاضر اند. طبقه کارگر هم می بایست به مثابه یک طبقه با اتحاد رهبران و فعالین اش، با مجامع عمومی کارگری، با اعتصاب و اعتراض عمومی و سراسری اش می تواند دشمن را به چالش کشیده و اسلحه و سرکوبش را بی خاصیت کرده و به این وسیله خلع سلاحش کند. شرط بی برو برگرد این پیشروی این است که، کمونیسم بمثابه جنبش اجتماعی طبقه کارگر، ابزار مبارزه این طبقه شود. بدون یک سیاست و رهبری کمونیستی درمیان طبقه کارگر، شانس پیروزی وجود ندارد.

اتحاد سراسری طبقه کارگر باید تامین و از جایی شروع شود. امروز باید به دفاع از تحصن کارگران معادن بافق برخاست. و یگان ویژه ی پلیس را سر افکنده به پایگاه هایش برگرداند. باید دولت و پلیس از تعقیب کارگران و فعالین شان دست بر دارند. کارگران زندانی را باید فورا آزاد کنند و حقوق کامل کارگران را از جمله لغو قراردادهای موقت، رعایت کرده و برسمیت بشناسند.
مظفر محمدی
شهریور ۹۳( اوت ۲۰۱۴)