عطا  خلقی
روشن است که برای رفقایی که با مضمون کمونیستی فعالیت حزب کمونیست ایران مخالفت دارند و حتی – برنامه کومله برای حاکمیت مردم در کردستان – را زیر سوال می برند، راهی جز انشعاب نمانده است، و اگر در بیانیه شان چند بارتاکید میورزند که قصد جدایی ندارند و باورشان را به سوسیالیزم یاداور میشوند،اما موصعگیریهای جسته و گریخته تا کنونی خود و حامیانشان چیز دیگری را اثبات میکند.

 این رفقا هراندازه هم خود روند جدایی و انشعابشان راشفاف ببینند به این معنا نیست که نظر و نگاه روشنی دارند و میدانند چه میگویند و چه میخواهند و چه خواهند کرد، بر عکس سر درگم و گیج و سر گشه اند. تحلیل و نظر و برنامه عملشان هر چه  باشد ، ( که ندارند) پراتیکی فراتر و درخشانتر از منشعبینی که زودتراز انها به کمونیسم و سوسیالیسم و سنتهای کومه له پشت کردند نخواهند داشت. از فراکسیون بی خط و خطوطی که اصلیترین نقطه تمایزش با جریان بسترش فاصله گرفتن از پراتیک کمونیستی است نه کاری ساخته است نه دوام می اورد. بهر رو طولی نخواهد کشید که این رفقا به بهانه اینکه عرصه برانها تنگ شده ، امکانات و فرصت های تبلیغی از انها سلب میشود، انگ ناسیونالیستی می خورند ، فضای روانی درون حزب بر انها سنگینی میکند ، اعضای حزب تحویلشان نمیگیرند ، و … کاسه صبرشان پر شده و نقطه پایانی بر تز فراکسیون خود می گذارند و مظلوم نمایانه دسته جمعی یا منفردا جدایی شان را اعلام میکنند. جدایی این رفقا ضمن اینکه جای تاسف دارد و بی گمان مدت زمانی تاثیرات روحی و روانی و حتی پراتیکی اندکی بر جنبشهای متاثر از حزب و کومه له می گذارد اما زودگذراست . انشعاب این رفقا نباید برای هیچ عضوی از اعضای حزب کومونیست و کومه له و دوستداران و هوادارانشان بویژه فعالین جنبشهای اجتماعی غیر منتظره باشد.این رفقا بسیار پیشتراز اعلام فراکسیون انشعاب کرده اند حال ببینیم کی به ان رسمیت میدهند. نا گفته نماند اینها حتی باندازه منشعبین پیشین شانس تشکیل یک گروه مستقل و بر پا کردن مقر و بارگاه و دفتر و دستک سازمانی ندارند چون نه خظ و خظوط روشنی دارند نه ادمش را دارند و نه امکانات مالی و تدارکاتی و فنی اش را دارند. این رفقا تنها کاری که بتوانند بکنند اینست که برای چند صباحی نظر و نگاه و حمایتهای نیم بند جمعی از ناراضیان و دورافتادگان ا ز سیاست و مبارزه و جماعتی از ناسیونالیستهای خارج از کشور را به خود جلب کنند. فرجا م تلاش این رفقا چیزی جز انزوا و ایزوله شدن و سر خوردگی نخواهد بود. طبعا اعلا م فراکسیون و گامهای بعدی  این رفقا هر چه باشد برای مدتی برای حزب کمونیست و کومه له مشغله هایی ایجاد خواهد کرد که کومه له و حزب کمونیست باید مشغله های ناشی از این اتفاق را هر چه سریعتر از سربگذرانند و بی اعتنا به زخم زبانهای دشمنانه این و ان و جوسازی ها و هوچیگریها و جار و جنجالهای اینترنتی و شبه میدیایی، پراتیک کمونیستی خود را پر بارتر و وسیعترکنند. کومه له باید با رفتگان وداع بگوید و برای بازماندگان کار بیشتردردستور بگذارد.     
July 30 – 2008