در سال های اخیر با وجود و حضور بیش از حدود ۳۰۰۰۰ نفر کارگر و کارمند با حداقل درآمد و حقوق در شرکتهای ایران خودرو و سایپا و بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر کارگر در گروه خودرو سازی ایران خودرو و سایپا و مشکلات بسیار زیاد آنها در خصوص شرایط کار و دستمزد ، تمدید قرار ،حق سنوات کار ، شرایط بازنشستگی ، خوراک , بهداشت و ساعات کار و اضافه کاری و بسیاری موارد دیگر تشکیل یک تشکل کارگری یا برگزاری مجمع عمومی کارگران در سطح هر شرکت در خودرو سازان ضروری بوده و چاره ساز مشکلات کارگران و اهرم فشار در راستای تحقق درخواستهای کارگران می باشد.(حق گرفتنی است)

اکثر کارگران و کارمندان شرکتهای خودرو سازی و بخصوص قطعه سازی از اقشار زحمت کش و پرکار و کم درآمد کشور هستند و اکثریت آنها مستاجر بوده و در حاشیه های شهرهای بزرگ مانند تهران ،مشهد ،اصفهان و تبریز و… زندگی می کنند.
روزانه هزاران خودرو و قطعات خودرو توسط کارگران تولید و در سطح کشور توزیع می شود ، آن هم در شرایط غیر استاندارد محیط کار ،عدم ایمنی کار , عدم امنیت شغلی و بسیاری معضلات دیگر و به همین دلیل است که بسیاری از فعالیتهای خودرو سازی و قطعه سازی مانند کار در سالنهای رنگ و حوضچه های مواد شیمیایی و خطوط مونتاژ را در دسته مشاغل سخت و زیان آور قرار می دهند.
کارگران تمام ساعات کاری خود را به صورت مفید کار می کنند ،اما در عوض از کمترین حقوق و مزایا بهره مند می شوند.
برای عموم کارگران نحوه تشکیل اتحادیه ها می تواند درس آموز باشد که در هر شرکتی برا ی غلبه بر مشکلات و کسب مطالبات خود ،چگونه کارگران دست به اقدام عملی می زنند و هیچ نیازی به اخذ مجوز خاصی از دولت و کارفرما برای تشکیل یک تشکل کارگری نمی باشد.
تشکل کارگری باید بدون هرگونه دخالت و نظر مدیریت شرکتها و حراست شرکت و با نظر مستقیم کارگران و با برگزاری مجمع عمومی کارگران ایجاد گردد و نیازی به تائید مدیریت شرکت و یا هیچ شخص دیگری نیست.
همه کارگران باید از ماهیت شوراهای اسلامی داخلی شرکتها و یا هرگونه نمایندگی کارگران که با نفوذ مدیریت شرکتها یا فیلتر حراست انتخاب می شوند آگاه باشند و بدانند که یک تشکل فرمایشی برای بهبود شرایط کارگران مبارزه نخواهد کرد.
تشکیل سندیکا/تشکل کارگری یا برگزاری مجمع عمومی در واقع کاملا طبیعی است و باعث می شود که قدرت کارگر به معنای واقعی کلمه ظاهر شود ، چرا که کارگر در علنی بودن و گروهی بودن حرکت ش است که می تواند به عنوان کارگر بایستد و فریاد بزند. در یک مجمع عمومی است که پای یک تصمیم را جمعا امضاء می کنند و اعتراض می کنند و پاسخ می خواهند و مناسبترین شکل طرح یک دعوی/درخواست از کارفرما در ایران است.
تشکیل مجمع عمومی بسیار شدنی و عملی است چرا که همه کارگران را به میدان دعوت می کند. بطور مثال مجمع عمومی از همه کارگران می خواهد که جلوی چشم مدیریت و حراست(نماینده دولت /سرمایه دار/کارفرما) چند دقیقه در رستوران جمع شوند و بدون اتلاف وقت زیاد ،راجع به یک موضوع نظرشان را بگویند و حکمی را تصویب کنند که بتوان بنام کارگران و با مسئولیت همه بعنوان مطالبات همه کارگران جلوی میز مدیریت گذاشت.
با این وضعیت دیگر نمی توانند کسی را اخراج کنند و نمی توانند به کسی اتهام فعالیت ضد نظام بزنند. پس از آن درخواست کارگران تبدیل به مصوبه می شود و اجتماع کارگران را به ضامن اجرایی آن مصوبه تبدیل می کند.
مزایای تشکیل یک تشکل کارگری در یک شرکت چیست ؟
۱-آشنایی کارگران با حق و حقوق و مطالبات حقه خود از طریق آموزش متون و حقوق و قوانین مربوطه
۲-دفاع از کارگران در مراجع قانونی و پیگیری حقوق معیشت ی آنها
۳-ایجاد حس خودباوری و اعتماد بنفس کارگران در محیط کار
۴-کسب مطالبات و خواسته های کارگران که در قانون گنجانده نشده است
۵-استفاده از تجربه های فعالین کارگری در جهت بهبود تصمیم گیری های جدید و انتقال به اعضاء جدید
۶-حمایت مالی از فعالین کارگری سرکوب شده یا کارگران اخراج شده بوسیله حق عضویت های پرداخت شده(صندوق حمایتهای مالی کارگری)
۷-ارتباط با تشکل های کارگری بین المللی جهت انتقال تجارب مفید
۸-اعلام و انتقال درخواست ها ی اعضاء به بدنه کارگری و سایر افراد شرکت
۹-تقویت سطح آگاهی و مبارزه جمعی در میان همه کارگران جهت رسیدن به اهداف تشکل
در حال حاضر در شرکتهای خودرو سازی با توجه به مشکلات فراوان تامین مواد و قطعات تولید و همچنین تامین نقدینگی برای تزریق در شبکه تامین مواد و قطعات و شبکه فروش و خدمات پس از فروش ، بیشترین فشار بر روی طبقه کارگر می آید ، زیرا به هیچ وجه سرمایه دار(دولت) و مدیریت (دولت) حاضر نیست هزینه های مازاد و غیر معقول خود را مدیریت کند و کاهش دهد.
بطور مثال با بهبود کیفیت قطعات تولیدی/ خودرو و بهبود فرایند تولید می توانند با کمترین هزینه در صد بسیار زیادی از هزینه های گارانتی را حذف نمایند و به شبکه برگردانند ولی در اصل هدف این نیست و بهترین راه و کوتاهترین راه از نظر مدیریت و معاون های شرکت ،حذف مزایا و کاهش دستمزد و سهم پاداش بهره وری(کارا نه) ،حذف خوراک و عدم تحقق سایر مطالبات کارگران می باشد. زیرا کارگران کسی را بعنوان وکیل مدافع حقوق خود ندارند و حتی نمی توانند مستقیما صدای اعتراض خود را به گوش کسی برسانند.
زیرا با کوچکترین تحرکی فضا را از حالت کاری خارج کرده و امنیتی نموده و هر صدای اعتراضی را تک به تک خفه خواهند کرد.
یکی از اصلی ترین اهداف یک تشکل کارگری تحقق شعار “فکر مشترک ، تصمیم مشترک و در نهایت اقدام و پیگیری مشترک” می باشد و این هدف فقط و فقط با اتحاد همه کارگران در قالب یک تشکل واحد تجلی پیدا خواهد کرد. چرا که جامعه ایران جامعه سرمایه داری است که اختلاف طبقاتی به شکل خشونت باری در کنار سیاستهای سرکوب و خشونت و بیرحمی و امنیتی بی حد و مرز طبقه سرمایه دار توسط ارگان ها و نهاد های دولتی حافظ نظام و سیستم سرمایه داری علیه طبقه کارگر اعمال می شود و دولت با هرگونه تشکل حامی طبقه کارگر به شدت با سرکوب پاسخ می دهد و در غیر اینصورت دولت با توسل به توطئه و فریب افراد و نفوذ در تشکل حامی کارگر ایجاد توهم نموده و مانع دخالت مستقیم کارگران در سازماندهی تشکل می شود.
در واقع اساس و بنیان ایجاد یک تشکل کارگری یا یک مجمع عمومی متکی به وحدت ، بسیج و هم صدایی وسیع کارگران در شرکتهای تولیدی جهت ارتقاء تمام امور و مصوبات تشکل است.
برخی از اقدامات مدیریت سرمایه در جهت سرکوب تشکل های کارگری و انحلال آنها در شرکتهای تولید در جمهوری اسلامی به شرح ذیل می باشد:
۱-تذکر شفاهی و کتبی و بازجویی و تهدید توسط حراست شرکت و معرفی به نهادهای اطلاعاتی و امنیتی بالادستی
۲-معرفی کارگر به کمیته انضباطی و اخراج توسط مسئول کارگر
۳-ایجاد سانحه و حادثه عمدی منجر به نقص عضو یا مرگ داخل شرکت
۴-ایجاد سانحه و حادثه عمدی منجر به نقص عضو یا مرگ خارج از شرکت
۵-تطمیع فعالین کارگری از طریق ارتقاء شغلی ،ماموریت خارجی یا وام مدیریت
۶-اخراج با بی آبرویی از طریق پاپوش مالی برای افراد
۷-ایجاد فشار های عصبی و روانی منجر به مرگ از طریق جابجایی و تبعید کارگران و کارمندان فعال
۸-عدم تمدید قرارداد کوتاه مدت کارگران
۹-پرداخت پاداش های همگانی بسیار ناچیز جهت تسکین موقت مشکلات کارگران(تبلیغی)
۱۰-توسل به حیله و دروغ در جهت خوب جلوه دادن شرایط شرکت و بهبود وضعیت کار و دستمزد در آینده نزدیک
وظیفه یک کارگر دخالت مستقیم در امور اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی خود است و نباید نسبت به فشار اقتصادی و فقر اجتماعی بی تفاوت باشد و نمی تواند نسبت به نا برابری (اختلاف طبقاتی) و تبعیض در تمام موضوعات بی تفاوت باشد و باید به اعمال اراده خود از طریق یکه تشکل متحد و نیرومند بپردازد و یک تشکل کارگری مانند مجمع عمومی یا سندیکا مناسبترین سازماندهی طبقه کارگر برای مدیریت مستقیم سرنوشت خود می باشد.
در پایان اعلام می دارم که هدف این نوشتار (برگرفته از متون و سخنرانی های مختلف بزرگان و متفکران حامی طبقه کارگر و تجربیات من در خودرو سازی ایران , در جهت حمایت از اراده کارگران و زحمتکشان است) فقط و فقط به حفظ، اعتلا و ارتقاء مفهوم و ارزش کار ، نیروی کار و کارگر و مبارزه با نظام سرمایه و استثمار این انرژی در سراسر شرکتهای تولیدی که با توان و همت کارگران ارزش افزوده ایجاد می کنند , تاکید دارد.