نگاهی به نظریه “همبستگی ملی” و “فراحزبی” منصور اسانلو
مقدمه:
نکته اول:
بحث و مناظره در مورد رفتار منصور اسانلو در فیسبوک بسیار داغ است. ایشان در فیسبوک دیوارهای متعددی باز کرده و فضا ایجاد شده تا موافقین و مخالفین وی بیایند نظراتشان را بدهند. کار خوب دیگری که ایشان کرده اینست که نوشته های موافق و مخالف را سانسور نمی کند.این دو الگو را چقدر خوب بود سایر مدعیان “رهبری جنبش طبقه کارگر” هم تکرار می کردند!
امیدوارم منصور اسانلو این سنت را رشد دهد و به پاسخگوئی مستقیم در فیسبوک هم بپردازد. چیزی مهمتر از اینکه کسی با او موافق است یا مخالف وجود دارد . رشد سنت مناظره و دیالوگ متمدنانه و در دسترس بودن شخصیتهای فکری و فرهنگی و سیاسی. خوشبختانه فضا در فیسبوک هست و امیدوارم بهتر توسط فعالین آزادیخواه استفاده شود.
نکته دوم:
بحث و مناظره در مورد فعالیتهای اخیر منصور اسانلو نشان می دهد که جامعه ، اپوزسیون و خصوصا چپ در مورد ایشان حساس است و باید خوشحال بود که این حساسیت بتواند در کانال درستی پیش برود. تاریخا چپ و کمونیزم ایرانی در فضای دیکتاتوری سنتهای نادرستی در برخورد به مخالفش پیش می گرفت و متاسفانه هنوز هم از آن سنتها بری نیست.تکفیر، فحاشی ، لجن پراکنی، اتهام امنیتی زدن و تکرار شبهات از متدهای شناخته شده ای است که به چپ ایران و کمونیستها ضربات بزرگی زده و فضای دیالوگهای اجتماعی را تخریب کرده و اعتماد جامعه را از فعالین و خصوصا سازمانهای چپ بریده است. امید من اینست که با رشد فضای آزاد مناظره و مبادله افکار در اینترنت بتدریج چپ و کمونیزم ایران هم رشد کند و بتواند با منطق مستقیم و انسانی از پس امر مهم پیشبرد گفتمان اجتماعی چپ برآید .
نکته سوم:
منصور اسانلو در پاسخ به انتقاداتی که از ایشان در مورد ارائه پیام به گردهمائی “همبستگی ملی” که رضا پهلوی و هوادارانش در تورنتو کانادا شده، پاسخهائی داده که در فیسبوک هم منتشر شده. هدف من در این مقاله کوتاه اینست که نشان دهم ایشان متاسفانه دارد چه راهی را می رود و این راه به کدام ترکستان ختم می شود:
(۱)توجیهات منصور اسانلو در حمایت از طرح “همبستگی ملی”
منصور اسانلو می گوید:
من هم فرا حزبی هستم… از من خواستند که یک پیام برایشان بفرستم که من هم پیامم را حول وحوش جنبش همبستگی مردم ایران که هسته مرکزی آن همبستگی طبق کارگر وحقوق بگیران ایران هستند از طریق اسکایپ خواندم . این که از شما به علت همین فرا گروهی بودن شما از شما می خواهند در جاهای مختلف به سخنرانی بروی یا پیام بفرستی ویا در مناظره شرکت کنید که هیچکدام دلیل بر عضویت شما در این گروه ها نمی شود طی مدتی که من در گیر مبارزات شده ام سیاست من این بوده است که با هر گروهی وجناح وهر سانه ای که با من گفتگو ونظر خواهی کند شرکت کنم ونظرات خودم را بدهم . واز تریبون ها به سود کارگران وزحمتکشان ایران استفاده کنم ونگاه کارگری ام را ارائه دهم ولی گویا در این جا افراد به جز خودشان را برنمی تابند . من طی این مدت در جلسات جبهه دموکراتیک یا کانون دموکراسی خواهان یا جلسه جمهوری خواهان یا رادیو حزب کمونیست کارگری یا جلسه چریکهای فدایی خلق در اخبار روز ودر همه تلویزیونها که تریبون داده اند حاضر شده ام وحرف خودم که حرف کارگران وزحمتکشان ایران است را گفتهام .پس من عضو همه این کانون ها گروه ها وتلویزیون ها وتشکیلات ها هستم؟ دوستان بر پایه فکر خودشان متاسفانه قضاوت میکنندورای صادر می کنند جوی ایجاد می کنند وبعد خودشان در آن جو می امتند و مثل داستان ملا نصرالدین که خودش به دروغ به همسایه ها گفت کوچه بالا دستی پلو نذری می دهند دید همه مردم قابلمه به دست به سمتکوچه بالایی می دوند امر بر خودش مشتبه شد وبه خودش گفت نکنه راست باشه وخودش هم قابلمه ای برداشت ودنبال پلوی نذری شروع کرد به دویدن . آنها هم خودشان حرف های غلط خودشان را باور می کنند “
در جای دیگر ایشان به سرمایه داران چنین نصیحت می کند:
“«این در واقع یک هشدار است. یک ضربه بیدار شونده است به سرمایه داران و پولدار های ایران. کارگران را دریابید قبل از این که کار به جائی برسد که نتوانید کمک هائی که آرزو دارید را بکنید. سرنوشت دردناکی در انتظار کسانی می باشد که فقط به مال ومنال و منافع شخصی خودشان به هر قیمتی فکر می کنند.»
همین دو متن را خلاصه کنیم این می شود که :
اولا: ایشان مدعی است که “فراحزبی” برخورد می کند و با همه می خواهد کار کند. در عین اینکه “عضو هیکدام نیست” و فقط هدفش اینست که نظرش را بدهد.اینست که همانطور که در رسانه های “چپ” شرکت کرده در رسانه های راست هم شرکت می کند.
دوما: ایشان به سرمایه داران هشدار می دهد که کارگران را دریابند(چگونه؟) تا قبل از اینکه کار بجائی برسد(چه کاری به کجا؟!) کمک را که آرزو دارند (از کجا منصور اسانلو کمک کردن را آرزوی سرمایه دار می داند؟)..بدهند!
(۲)نظریه اتحاد همه با هم و سابقه دیدگاه منصور اسانلو:
دیدگاه “اتحاد همه با هم” سابقه طولانی دارد.هواداران این نظریه هم اکنون هم در دیوارهای فیسبوک استدلال می کنند که “الان فاز آزاد سازی ایرانست و نه مبارزه طبقاتی”! می گویند “الان فقط اتحاد”! الان فقط باید ضد رژیم اسلامی متحد شد! این نظریه آشتی طبقاتی است.به جهت علمی نادرست است چون زیرساخت دعواهای سیاسی بین جامعه ایران با حکومت اسلامی را از بستر طبقاتی آن جدا می کند. رژیم اسلامی بزرگترین خدمت را به طبقه سرمایه دار ایران کرده و یکی از دلایل مهم ماندنش هم ساخته شدن قشر بزرگ “طبقه میانی” است و حجم وسیع انباشت سرمایه در بخش خصوصی که عموما وابستگان حکومتی هستند.
رژیم اسلامی در ادامه سیاستهای بانک جهانی خط پیشبرد نظام سرمایه داری را پیش می برد و سرکوب طبقه کارگر امری کاملا لازم و ضروریست برای جلو بردن “سیاست خصوصی سازی”!
نظریه “اتحاد همه با هم”به طبقه کارگر و جامعه دروغ می گوید! مبارزه طبقاتی در جامعه را نفی می کند و مدعیست که جامعه ای که بیش از هر زمان پولاریزه شده و طبقه کارگرش رسد وسیعی یافته و زیر فشار مالی و امنیتی حتی از ایجاد تشکلهای صنفی خود محروم است، با طبقه سرمایه داری که پشت همین حکومت اسلامی ایستاده ، فراخوان “اتحاد ” می دهد! به جهت منطقی نمی شود ربطی بین “فراحزبی بودن” و این سیاست “اتحاد همه با هم” برقرار کرد!
منصور اسانلو می تواند بگوید که فراحزبیست اما فراحزبی بودن ربطی به ایستادن بین دو طبقه متخاصم و فراخوان آشتی دادن آنها ندارد!
(۳) منصور اسانلو نماینده چه گرایشی در طبقه کارگر ایرانست؟
گروهی از چپها معتقدند که منصور اسانلو اصلا نمایندگی از طبقه کارگر یا بخشی از آن نمی کند.ایشان یک تک افتاده و منزوی شده از طبقه کارگر است. باید محلش نگذاشت یا کلاه بوقی سرش گذاشت تا آب بشود برود زمین! من این را منطقی نمی بینم. فکر می کنم رشد طبقه متوسط در ایران ، گرایشات رفرمیستی ، سوسیال دموکرات و لیبرال را دامن زده . “جنبش سبز” وجه سیاسی همین جنبش است در لایه های میانی جامعه که هم از وضع موجود ناراضی است و هم از انقلاب و پایان دادن به نظام سرمایه گریزان.
“جمهوریخواهی” ایرانی که با گرایش رضا پهلوی هم میانه خوبی دارد بخاطر رشد تضادهای طبقاتی محل چرخش پرگار کمپ راست ایران شده که یک سرش در جنبش طبقه کارگر، دنبال “سندیکالیزم” است. قرار دارد بخشی از طبقه کارگر را هم بعنوان گوشت دم توپ معاملات سیاسی در قدرت بکار بگیرد. این سندیکالیزم نمایندگانی در ایران و خارج ایران دارد که زیر چترهای سیاسی متنوع از توده ایها تا جمهوریخواهان و “فراحزبیها” و حزب گریزها و ضد کمونیستهای “کارگر کارگری” سرباز جمع می کند.
از دید من و با مشاهده طیف وسیعی از راستها که پشت اسانلو امروزه در فیسبوک جمع شده اند ، “پدیده اسانلو” دوران گزارش را دارد تمام می کند و این گرایش “همبستگی ملی” سرانجام اسانلوست و گرایشش در فعالین سندیکائی ایران.
چپ ایران چه در سطح سیاسیو چه درون فعالین کارگری باید اسانلو و گرایشش را بیش از گذشته جدی بگیرد.بیشتر از گذشته به زیر نقد ببرد و خط راست درون آنرا به طبقه کارگر و فعالینش نشان دهد. منصور اسانلو و هوادارانش در کمپ راست از مهمات شناخته شده ای برای “پاسخگوئی” استفاده می کنند. فرهنگ ضد کمونیستی، ضعقهای واقعی و متعدد چپ لنینیستی و ایدئولوژیک ، توشه اسانلو و همفکرانش هست.اسانلو قدم به قدم از پرده ای که برای خودش انتخاب کرده ، از ادعای “فراحزبیش” بیرون خواهد افتاد.
اسانلو ادعا می کند که فرای تضادهای طبقاتی ایستاده و می خواهد چسبی باشد که “همه را” معلوم نیست حول چه چیز “متحد کند” به سرمایه دارها فراخوان می دهد که تا دیر نشده و کل نظام سرمایه داری زیر خطر قرار نگرفته “کاری بکنند”! تاریخ این متدها طولانیست و ما فعالین کمونیست هم اولین بار نیست این متدها را شاهدیم.
به رغم ادعاهایش، منصور اسانلو در کمپ راست جا خوش می کند و زبانش شفاف تر خواهد شد. مناظره با ایشان و هوادارانش را جدی باید گرفت. طبقه کارگر ایران باید مرزهایش را با گرایشات راست شفافتر کند.
منابع بیشتر:
آرشیو برخی مقالات این نویسنده در خصوص منصور اسانلو:
(۱)کمونیستها از بورژواها و حکومتها کمک نگرفتند پس اسانلو محکوم است!
(۲)تخریب شخصیت اسانلو، دسته گل جدید گروه “گرایش مارکسیست انقلابی”!
(۳)سعید صالحی نیا: در حاشیه اخراج مشکوک منصور اسانلو:
http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=38954
(۴)منصور اسانلو ما را روسفید کردی.قدمهای بعدیت پایدار
(۵)سعید صالحی نیا:نامه سرگشاده اول به منصور اسانلو