زندگی در جمهوری اسلامی یا زندگی در زشتی‌ها

جمهوری اسلامی جنایتکار است و هر روز و هر ساعت جنایت میکند. البته هر دولت مدافع مناسبات سرمایه‌داری، حتی دموکراتیک‌ترین آن به درجات مختلف، جنایتکار است، ولی جمهوری اسلامی اختلاف بزرگی با آنها دارد، جمهوری اسلامی نیاز دارد که برای توده‌ها جنایتکار شناخته شود. این رژیم نه تنها جنایت میکند بلکه وقیحانه آنرا به نمایش هم می گذارد. جمهوری اسلامی  این توحش را نه تنها تجلیل و تحسین میکند بلکه تقدیس نیز میکند.

       امپریالیسم برای مقابله با نیروهای مترقی و برای سرکوبی توده‌های بپا خاسته در انقلاب سال ۵۷ ، به یکی ازمرتجع‌ترین اقشار توسل جسته و دارو دسته خمینی را انتخاب کرده و بقدرت رساند، و این مرتجع‌ترین‌های در قدرت برای کسب هر چه بیشتر ثروت، چه جنایت ها که  نکرده و برای حفظ این ثروت، جنایت را با توحش به اوج رساندند. آنها اعدام کردند و وحشیانه اعدام‌هایشان را به نمایش گذاشتند، زندانیان را زجرداده و شکنجه کردند و در هر کوی و برزن بساط شلاق و تازیانه برقرار کردند. ظلم و سرکوب را از تصور گذرانده  و توده‌ها را به فلاکت کشاندند و با زور سرنیزه تلاش کردند تا توده‌ها به این سرنوشت نکبتبار باور یابند.

       با رواج فرهنگی ارتجاعی، تحقیر، دزدی، تبعیض، به سخره گرفتن هر چیز والا و به زشتی کشاندن هر چیز زیبا را بین توده‌ها رواج داده و توده‌ها را بر علیه هم تحریک و برانگیختند. کلمات که بیان افکار و احساسات بوده و وسیله ارتباط توده‌هاست را وحشیانه بیروح و بیمعنی کردند تا اساس وسایل ارتباط انسانی را نابود کنند، تا خود با فرهنگ عقب مانده خود مقبول جا افتاده شده و فرهنگ مترقی، آلوده نمایش داده شود. به این ترتیب توده ها را در وضعی قرار دهند که هیچ وسیله‌ای آنها را به هم پیوند ندهد.

       هر چند آنها ظلم را از حد گذرانده‌اند و با تمام قدرت این قساوت را هنوز نمایش میدهند ولی فراموش کرده‌اند که تاریخ از این جلادان کم نداشته است. و علیرغم همه کشتار ها و جنایتها در طول تاریخ این توده‌ها هستند که تاریخ را ساخته و می سازند. تاریخ فقط گذشت زمان نیست بلکه با خود درس و تجربه همراه دارد، آنچه که در این حکومت، توده‌ها تجربه کرده‌اند وقتی که قدرت پیدا کنند، که قدرت پیدا خواهند کرد، درسی به این ظالمان زشت و زشتی‌ساز خواهند داد که در تاریخ بیمانند خواهد ماند.

پیروزی همیشه از آن توده‌ها بوده است.

عبداله باوی

ژوئن ۲۰۱۴