شکستن ممنوعه ها!

آزادی یواشکی، کلمه ای که این روزها زیاد می شنویم. تعدادی از زنان درایران روسریشان را برداشته اند و در مکانهای تفریحی و پارک ها و …عکس میگیرند و از احساسات تازه شان می گویند.
این حرکت در ایران چیز جدیدی نیست تا شخصی یا گروهی آن را به خود منتسب کند، مبارزه زنان علیه حجاب تاریخچه ی دیرینه دارد و به چند ماه و چند سال اخیر برنمی گردد. دختران جوان از خیلی وقت ها آزادی های یواشکی را تجربه کرده اند. پسران و دخترانی که در خلوتگاه های پارک ها، جایی را پیدا می کنند تا همدیگر را در آغوش بگیرند، دختران جوان محصلی که در زیرتابلوهایی بدون روسروی و حجاب عکس میگرند که نشان ازبه تمسخر گرفتن و ارزشی قایل نشدن برای اراجیفی ست که رژیم سعی می کند در توصیف و محاسن حجاب و خطرات بی حجابی به زنان القاء کند .
قبل از مطرح شدن کمپینی بنام آزادی های یواشکی، سال ها و ماه ها قبل تر، فیلم های زنان شجاعی در فضای مجازی پخش شد که بدون روسری و مانتو در اتوبوس و خیابان ها راه می روند. دختران و پسرانی که بدون ازدواج رسمی در کنار هم زیر یک سقف زندگی می کنند. افزایش آمارهای سقط جنین مربوط به دخترانی که هرگز ازدواج نکرده اند، بسیار زنانی که برای ارتباط های خارج از ازدواج شلاق خوردند و سنگسار شده اند. همه اینها خواسته و آرزوها و ارمان های دختران شجاعی بوده که تمام تابوها را شکسته اند گاه در خلوت و گاه آشکارا.

بی شک تمام زنانی که در کشورهای اسلامزده و مردسالار زندگی میکنند حداقل یکبار هم شده عملی که خلاف قانون، شرع و یا فرهنگ مردسالار بوده انجام داده اند که ممکن بود اگر خانواده و جامعه می فهمید حتماً، عواقب شومی برایشان در برداشته، مثلا رفتن بسیاری از دختران در دوران نوجوانی به خانه ی دوست پسرشان، به سینما رفتن، به گردش و کوه رفتن و … به بهانه ی رفتن به مدرسه! حتی شرکت در تجمعات برای فریاد آزادی خواهی مان در خیابان ها! به مادر به پدر و به همسری که مانع از رفتنمان به اینگونه تجمعات می شدند. یادم میآید در تجمع سال میدان هفت تیر که بالغ بر ۵۰۰ نفر زن و مرد در آن تجمع تاریخی شرکت داشتند، زنی از کردستان ۸ ساعت با اتوبوس به تهران آمده بود تا در تجمع بر علیه قانون اساسی ضد زن شرکت کند و به شوهر مستبدش و جیره خوار حکومت، گفته بود برای شرکت در مراسم مرگ خمینی به تهران میآید!.
هرکدام از ما بنا بر شرایط زندگی مان، جامعه،خانواده سنتی، مردسالار و یا به ظاهرمتمدن … طعم آزادی های یواشکی توام با ترس و نگرانی را تجربه اش کرده ایم. و از آن پس شجاع تر می شدیم، اعتماد به نفس مان بالاتر میرفت برای تجربه ها و پله های بعدی، دیگر برایمان مهم نبود که دیگران درباره مان چه قضاوتی دارند. تنها مهم این بود آنچه که آرزویش را داشتیم به بهای سنگین ترس و وحشت پرداخته بودیم و می پردازیم!.زنان و دختران با آنچه که جمهوری اسلامی تاکنون آرزویش بوده برزنان تحمیل کند، ناتوان و ناکام مانده و نتوانسته شعله ی آرزوها و خواسته هاو آرمانهایشان را از آنها بگیرد.

امروز بسیاری از فعالین حقوق زن با این حرکت زنان مخالفت خود را اعلام می کنند و می گویند: آزادی، یواشکی نمی شود و یا چهره های این زنان نه خشم آلود است و نه دست های گره کرده دارند!. لازم به یادآوری ست که گویا همین فعالین حقوق زن که امروز از این حرکت خودجوش زنان برای نشان دادن اعتراض به اسارت و بندگی حجاب، روسری از سر بر می دارند، فراموش کرده اند که برای ابتدایی ترین حقوق ابتدایی و نه رادیکال ، مثل حق حضانت فرزند و یا دیه برابر زن و مرد! و.. ، کمپین یک میلیون امضا دست به دامن رفسنجانی و صانعی شد. خانم شادی صدر در سال ۸۸ به جرم شرکت در مراسم نماز جمعه در حمایت از رفسنجانی و اصلاحات دستگیر شد! باید از ایشان سوال کرد آیا آن روز با مشت های گره کرده به حمایت از رفسنجانی رفته بودید!.

آیا مبارزه همیشه باید با خشم و دست های گره کرده همراه باشد؟!. جنبش و اعتراضات زنان در کشورهای مستبد و دیکتاتوری بنا بر شرایط و قوانین جامعه و موازنه ی قوا شکل میگیرد. روزی بود که در خیابان ها در پارک لاله، جلوی دانشگاه تهران، میدان بهارستان و … تجمعات گسترده زنان شکل می گرفت ولی با شدت سرکوب و دستگیری ها، زنان مجبور شدند ۸ مارس ها و … را در سالن های اجتماعات و به شکل کنفرانسی برگزار کنند.
نمونه های دیگری هم وجود دارد، سال گذشته مبتکر «خیزش یک میلیارد نفری»، ایو انسلر روز ۱۴ فوریه بزرگ ترین تظاهرات جهان تحت عنوان «خیزش یک بیلیونی»، را برگزار کرد، این روز که به «وی- دی» معروف است، سال پیش در آن میلیون‌ها نفر در ۲۰۰ کشور را بسیج کرد و زنان فقط با رقص اعتراض خود را بعنوان روزی علیه خشونت بر زنان اعلام کردند.
در هند بعد از تجاوز گسترده و عدم امنیت دختران، گروهی بنام “بریگاد سرخ” زنانی با لباس های صورتی بر تن و چوبدستی در دست در خیابان ها بعنوان گارد نجات دهنده زنان نقش موثری برای حفاظت و امنیت دختران در خیابان ها ایفا می کنند.

بی حجابی دختران و زنان، آنقدر رژیم را مستاصل و ناتوان کرده که هر روز با قوانین جدیدی برای خانه نشین کردن زنان و محرومیت از حضور در اجتماع و ورزش و یا جریمه های سنگین شلاق، حبس و محرومیت اجتماعی و … تهدید می کنند. ولی برای زنان و دختران مبارز این تهدید ها همیشه وجود داشته، از بدو شکل وجود منحوس رژیم اسلامی، اولین کسانی که سرکوب شدند زنان بودند، تهدید به یا روسری و یا توسری شدند، شلاق می خورند، به طرز وحشیانه ای در خیابان ها توسط ارازل و اوباش رژیم دستگیر می شوند ولی این سیل اعتراضات و نافرمانی های مدنی زنان خیلی وقت است که به حرکت افتاده و هر روز خروشان تر از قبل تا ویرانی و شکستن سدهای ارتجاع، مذهب، خرافه، مردسالاری و قوانین زن ستیز با همراه شدن با دیگر جنبش های اجتماعی و خصوصاً اعتصابات و اعتراضات کارگری که هر دو از ستم طبقاتی در رنج اند باید گره بخورد و به پیش رود.

شراره رضایی
۱۰/۶/۲۰۱۴